Όπως στον πυρετό, τα λεγόμενα «δέκατα», αν κρατήσουν πολύ διάστημα δείχνουν ότι κάτι ύπουλο και πολύ επικίνδυνο συμβαίνει στον οργανισμό μας, έτσι και η χωρίς καμιάν ανάγκη επιρρηματοποίηση των επιθέτων στη γλώσσα μας, έχοντας κρατήσει για πολύ κι έχοντας μια τάση διαρκώς αυξητική, κατάντησε να είναι μήτρα βαρβαρισμών και σολοικισμών, πολύ επικινδύνων για την σωστή αναπνοή μας, για την καλή κυκλοφορία του αίματός μας, αφού η γλώσσα, διάβολε, είναι μέρος της βιολογικής μας υπάρξεως…

Ω ναι, «αν μεν’ η σκέψη σου υψηλή / αν εκλεκτή συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει». Διαφορετικά, δεν υπάρχει πρόβλημα, μπορούμε, άνετοι μες στην γλωσσική αναισθησία μας, να λέμε και να ξαναλέμε διαρκώς: «Είπαμε προηγούμενα» αντί του σωστού «είπαμε προηγουμένως», «τον πήραν βίαια», αντί του σωστού «τον πήραν βιαίως ή με τη βία». 

Είναι τυχαίο που ο Σολωμός βάζει πάνω απ’ όλα την γλώσσα και την ελευθερία; Είναι τυχαίο που ο Σεφέρης στην τελευταία φράση της τελευταίας του συνέντευξης το μόνο που συστήνει στους νέους είναι το «να φροντίζουν τη γλώσσα»; Είναι τυχαίο που ο Ελύτης στο «Άξιον Εστί» μας λέει «μονάχη έγνοια η γλώσσα μου»; Είναι τυχαίο που ο Καβάφης έκαμε ολόκληρα ποιήματα για να φανερώσει την ομορφιά της σωστής γλώσσας από την ασχήμια της εκβαρβαρισμένης;  

Ή μήπως κάνει λάθος ο Έλιοτ όταν επιμένει ότι ο εξαγνισμός της γλώσσας είναι υπόθεση του ποιητή; Ή μήπως ο Σαιν Τζων Περς, αγνοεί τι λέει, όταν περιλαμβάνει στους πρίγκιπες της εξορίας αυτούς που αντιστέκονται στη διάβρωση της γλώσσας και «φροντίζουν για τα ατυχήματα της ακουστικής»; Όλοι αυτοί είναι άσοφοι, και σοφοί είναι μόνο οι Γραμματικοί μας, οι προφέσορες της αναλγησίας, οι ρυθμίζοντες τη γλώσσα από τα παρασκήνια των Μ.Ε. και τα κομματικά επιτελεία;

Αλλά γιατί μαρτύρησε νομίζετε ο Κοσμάς ο Αιτωλός; Μήπως για να γίνουμε χριστιανοί; Για τη γλώσσα και την ελευθερία μαρτύρησε.

Αγραμματωσύνη;  Ο δόλος (στον οποίο αναφέρεται ο Μακρυγιάννης); Ο φθόνος (στον οποίο αναφέρεται ο Νίτσε); Παθολογική αναισθησία; Τι τους κινεί όλους αυτούς που επιμένουν στην ανηφορική, κουραστική, αγχωτική έκφραση «του δεύτερου παγκόσμιου πόλεμου», αντίς για την φυσική προς την βιολογία μας έκφραση «του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου»;

Και γιατί σώνει και καλά θα πρέπει να πλατειάζει, να πάσχει από πλατυποδία η ελληνική επειδή μερικοί από κακαισθησία προτιμούν να λένε «ο δικατάτορας» αντί του σωστού «ο δικτάτωρ, ο ρήτωρ, ο κτήτωρ, ο διδάκτωρ;  Και γιατί «Ο διαρκής, η διαρκή, το διαρκή» κι όχι «ο διαρκής, η διαρκής, το διαρκές». Γίνεται πιο θηλυκό το θηλυκό χωρίς το τελικό ς, θα μας τε-λειώσει δηλαδή τώρα με την θηλυκότητά που απέχτησε χωρίς σίγμα;  Κι εντέλει η «αυτάρκη» γυναίκα είναι πιο θηλυκή από την γυναίκα που είναι «αυτάρκης»; 

Και γιατί προτιμούν να λένε το χαλαρό και ξεχειλωμένο «ο Ιάσονας» αντί του ευμορφότατου «ο Ιάσων»; (Είναι οι ειδικοί ενός αοράτου στρατού κατοχής;). Γιατί «η Αρτέμιδα» αντί του «Άρτεμις» με την ιωνική ομορφιά και την δωρική λιτότητα; Προτιμούν την αισθητική των πολυκατοικιών του Καραμανλή, από εκείνη της Ακρόπολης  του Περικλή; Και αν την προτιμούν, τι φταίμε οι άλλοι που δεν την προτιμούμε; Γιατί «ο Πλάτωνας» κι όχι «ο Πλάτων;».

Βρίσκονται πιο κοντά στον λαό αυτοί; Τον αγαπούν περισσότερο από μας; Είναι περισσότερο κομμουνιστές από τον Ρίτσο  λόγου χάριν, που λέει «ο Έκτωρ, ο Απόλλων, ο Αγαμέμνων, η Χρυσόθεμις»;  Μα σε όλες τις γλώσσες του κόσμου λέγεται «Πλάτων». Μα για χιλιάδες χρόνια οι ελεύθεροι Έλληνες έλεγαν «Πλάτων». Γιατί τώρα έγινε «ο Πλάτωνας», ο πάσχοντας, ο γράψαντας, ο μετέχοντας, ο σαχλαμαρίζοντας, ο σολοικίζοντας;

Ποιά λογική, ποια μήτρα γεννά μια τέτοια γλώσσα; Πού στηρίζεται; Και να βλέπεις κάτι θλιβερούς να θέλουν να μάθουν τα Ελληνόπουλα της διασποράς την ελληνική. Οι άσχετοι, με το «πολυμαθίη, (αμαθίη), κακοτεχνίη» στον πυρήνα τους,  να μάθουν τα παιδιά τι; Το βαρβαρικό «τον έφεραν βίαια;». Το θλιβερό «πριν της αναχώρησής μας;»;  Αφού το γυφτάκι στη λαϊκή, φωνάζει και ξαναφωνάζει «πρώτης τάξεως», γιατί θέλετε σεις να το διαφθείρετε, να το βιάσετε, ώστε να λέει «πρώτης τάξης»; Είστε οι έξυπνοι, οι σοφοί, οι μοντέρνοι, οι αριστερότεροι, οι λαϊκότεροι; Τι στο διάολο εκπροσωπείτε; Ποιον; Αληθεύει όπως ισχυρίζονται κάποιοι ότι έχετε σκατά μες στο κεφάλι σας; Δεν καταλαβαίνω.

Μα την αφορμή για να πω τούτα, που κι άλλες φορές, με διαφορετικούς τρόπους τα έχω ξαναπεί, υπήρξε το χρησιμοποιούμενο από τη Ν.Δ. : Οι Έλληνες αξίζουν καλύτερα.

Η Ν.Δ. προερχόμενη από τη Δεξιά, όλα τ’ αμαρτήματά της κληρονόμησε. Αλλά είχε τουλάχιστον ένα καλό, ότι αντιδρώντας στους κολωνακιώτες αριστερούς που στα 15 με 25 κατάφεραν να μάθουν τα χωριάτικα του 1700, χρησιμοποιούσε (μιλούσε) τα καλύτερα ελληνικά. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης μιλούσε άψογα ελληνικά. Και μέσα σε όλη τη Βουλή εκείνος που λέει το σωστό «τίποτε» είναι ο Αντώνης Σαμαράς. «Τίποτε», όχι «τίποτα». «Τίποτε» όπως το λέει πάντα ο Καβάφης κι 99 φορές στις 100 ο Σεφέρης κι ο Ελύτης.

Οι Έλληνες αξίζουν καλύτερα. Το διαβάζω, το ακούω, και βλέπω τον χορευτή να έχει μείνει με το πόδι ανάερα, περιμένοντας την επόμενη νότα, τον επόμενο μουσικό τόνο, για να συνεχίσει, ώστε ο λεκτικός χορός να φτάσει στη λύτρωσή του. Γιατί κάθε σωστή φράση είναι ένας πλήρης χορευτικός κύκλος. Ναι, γιατί πριν απ’ όλα (το ξαναλέω) είμαστε βιολογικά όντα.

Και βεβαίως κανείς δεν βρέθηκε ν’ αντιδράσει , κανείς, κανείς δεν ενοχλήθηκε, από αυτόν τον σολοικισμό. Ούτε μέσα στη Ν.Δ., ούτε στ’ άλλα κόμματα. Επειδή για όλους αυτούς, το «ελευθερία και γλώσσα» είναι έξω από τις ανάγκες τους, έξω απ’ τη ζωή τους, ξένο.

Η κατάργηση του ν κάνει το δέντρο της γλώσσας κούτσουρο. Η κατάργηση των πανάρχαιων κλήσεων ξεραίνει το δέντρο.
Οι Έλληνες αξίζουν καλύτερα… Τι; Παπούτσια, κασκόλ, νοσοκομεία, σχολεία; Μα όλα τούτα. Αλλά προπάντων, οι Έλληνες αξίζουν καλύτερα ελληνικά.

* Ο Γιάννης Υφαντής είναι ποιητής