Η κυβέρνηση μέσα στους 15 μήνες της θητείας της παρουσίασε το 9ο κατά σειρά φορολογικό νομοσχέδιο! Το ερώτημα είναι, πόσο σοβαρή είναι μια χώρα και πόσο μπορεί να πείσει κάθε επενδυτή, εγχώριο ή ξένο, σε ένα φορολογικό περιβάλλον που μεταβάλλεται σχεδόν κάθε 50 ημέρες; Αυτό είναι το πρώτο θέμα. Το δεύτερο είναι, πως κάθε φορολογικό νομοσχέδιο στην Ελλάδα, για κανέναν δεν αποτελεί σοβαρό νομοθέτημα, διότι για να λειτουργήσει, χρειάζεται δεκάδες υπουργικές αποφάσεις και περισσότερες δεκάδες ερμηνευτικές εγκυκλίους. Ακόμα και τον καλύτερο λογιστή να διαθέτει κάποιος νομιμόφρων φορολογούμενος, δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν έχει υποβάλει σωστά τη φορολογική του δήλωση ή αν είναι μονίμως έκθετος σε αυτό τον φορολογικό λαβύρινθο.

Ads

ΤΟ ΤΡΙΤΟ είναι, πως σε συνθήκες άγριας ύφεσης, φορολογικά νομοσχέδια με τόσο βαριές ποινές στους παραβάτες, είναι αδύνατον να εφαρμοστούν, δια τον απλούστατο λόγο, πως αν εφαρμοστούν, η ύφεση δεν θα είναι απλά άγρια αλλά ακαριαίος θάνατος. Φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις, ειδικά στον ιατρικό κλάδο όπου η φοροδιαφυγή πάει σύννεφο. Εδώ όμως δεν έχουμε να κάνουμε με δίλημμα του τύπου άσπρο – μαύρο. Η βίαιη πάταξη της παραοικονομίας σε παραγωγικές δραστηριότητες σε συνθήκες ύφεσης, σημαίνει έκρηξη ανεργίας σε δυσθεώρητα ύψη, μειωμένοι έμμεσοι φόροι, αυξημένες δαπάνες για επιδόματα ανέργων κ.λπ. Για αυτό το κράτος δέχεται να καταργεί το πόθεν έσχες για την αγορά πρώτης κατοικίας επιχειρώντας έτσι την τοποθέτηση πλούτου που έχει φοροδιαφύγει στην πραγματική οικονομία. Η ένταξη αυτού του τμήματος της οικονομίας στη νόμιμη πλευρά, είναι μια δύσκολη, μαραθώνια διαδικασία.

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ οικονομία έχει δικούς της νόμους και κανόνες και κανένα πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με τρομοκρατικά διατάγματα για εδώ και τώρα αποτελέσματα. Ας πάρουμε για παράδειγμα την αυστηρότατη νομοθεσία που ετοιμάζουν για τη μαύρη εργασία. Ποιοι είναι στην πλειονότητα τους οι εργοδότες που την αξιοποιούν. Συνήθως μικρές επιχειρήσεις και επαγγελματίες ακόμα και αγροτικά νοικοκυριά που δεν έχουν συγκροτήσει οργανωμένη επιχείρηση. Τι ένσημα να βάλει ένας που μπορεί και να μην είναι κατά κύριο λόγο αγρότης, όταν χρησιμοποιεί περιοδικά για ένα και δύο μήνες μετανάστες για τη συλλογή της σοδειάς; Τι πιθανότητες έχουμε να τον υποχρεώσουμε όταν μάλιστα ο κλήρος του είναι μικρός, να οργανωθεί και να σεβαστεί τους αυστηρούς νόμους που φτάνουν μέχρι κατάσχεση της περιουσίας του; Στις περισσότερες των περιπτώσεων θα έχουμε εγκατάλειψη μικρών αγροτικών κλήρων αφού οι τιμές των αγροτικών προϊόντων που έχουν, είναι τόσο χαμηλές σε βαθμό που η συγκομιδή αν γίνει με νόμιμη να εργασία, να είναι ασύμφορη. Αυτό ήδη συμβαίνει με τα πορτοκάλια.

ΠΑΜΕ τώρα σε μια μικρή επιχείρηση που χρησιμοποιεί κάποιους κατά κύριο λόγο μετανάστες σε εργασία χωρίς ένσημα ή στην καλύτερη περίπτωση με μειωμένα ένσημα. Αν πραγματικά φοβηθεί και θεωρήσει ότι το κράτος εννοεί αυτά που αποφασίζει, θα συμβεί το εξής. Θα απολυθούν οι ασύμφοροι εργαζόμενοι και οι υπόλοιποι, όσοι τουλάχιστον απομείνουν θα υποχρεωθούν με απλήρωτη υπερεργασία και εντατικοποίηση να καλύψουν τα κενά που θα δημιουργηθούν. Αν το κράτος είναι τόσο ικανό και μπορεί να τους εμποδίσει σε τέτοιες εκμεταλλευτικές πρακτικές, τότε στις σημερινές συνθήκες, οι περισσότερες από αυτές τις επιχειρήσεις θα βάλουν λουκέτο.

ΟΛΑ αυτά δεν είναι θεωρητικές υποθέσεις. Το βλέπουμε καθημερινά στους δρόμους όπου τα κλειστά καταστήματα πολλαπλασιάζονται με εφιαλτικούς ρυθμούς.

Ένα οικονομικό επιτελείο που έχει γνώση και εμπειρίες από την πραγματική οικονομία θα αναζητούσε εκείνο το μείγμα οικονομικής και φορολογικής πολιτικής που οι ασκούντες οικονομική δραστηριότητα να μπορούν να το αντέξουν. Και όλα αυτά διότι η Ελλάδα ποτέ δεν είχε (ούτε λόγω πελατειακού συστήματος φρόντισε να φτιάξει) σοβαρή, συγκροτημένη και κυρίως ρεαλιστική φορολογική πολιτική ενώ οι μηχανισμοί ελέγχου και είσπραξης των φόρων, σε μεγάλο βαθμό έχουν διαφθαρεί.

Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχει και το κεφάλαιο διαφθορά, όπου τεράστια ποσά ουσιαστικά αφαιρούνται από τα δημόσια ταμεία. Αυτό όμως κάνει τζιζ για το σύστημα!

Του Δημήτρη Χρήστου από την Αυγή της 2/3/2011