Διαβάστε πως οι ελληνικές εφημερίδες σχολίασαν τα χθεσινά αιματηρά επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας

AYΓΗ: Πολιτικός αγώνας

Τα χθεσινά συλλαλητήρια σε ολόκληρη τη χώρα ήταν οι μεγαλύτερες κινητοποιήσεις για οικονομικά αιτήματα από τη μεταπολίτευση. Η κοινωνία ξεσηκώθηκε, γιατί καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται για άλλη μια λιτότητα, αλλά για βίαιη υποβάθμιση του επιπέδου ζωής που θα σφραγίσει μια ολόκληρη γενιά.

Ένα τόσο μεγάλο κοινωνικό γεγονός δημιουργείται μόνον όταν υπάρχουν προϋποθέσεις ενότητας των πολιτών. Παρά τους διαχωρισμούς, οι πολίτες έστειλαν μήνυμα υπέρβασης των οργανωτικών διακρίσεων, έδειξαν τη δύναμή τους, τελικά ενώθηκαν σ’ ένα ποτάμι.

Πρόκειται για μήνυμα με πολλούς αποδέκτες. Πρώτα – πρώτα προς την κυβέρνηση. Η κοινωνία δεν έχει πειστεί ότι οι θυσίες που καλείται να κάνει είναι δίκαιες και θα έχουν αποτέλεσμα. Συνειδητοποιεί ότι για την κρίση πληρώνουν μονόπλευρα οι ασθενέστεροι οικονομικά πολίτες. Όλα τα μέτρα κατατείνουν στο να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των πιστωτών. Και στο εσωτερικό όλες οι ρυθμίσεις διατηρούν τη φορολογική αδικία και τα κοινωνικά χάσματα.

Αποδέκτης είναι το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Οι πολίτες συνειδητοποιούν τις ευθύνες για τη σημερινή κρίση, τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Και αναζητούν διεξόδους. Η ιστορία δείχνει ότι όπου παρενέβη το ΔΝΤ δεν άφησε πίσω του μόνο κοινωνικά συντρίμμια, αλλά και την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος. Μπορεί συντομότερα απ’ ό,τι φανταζόμαστε να τα ζήσουμε κι εδώ…

Η μάχη που άρχισε χθες δεν είναι στενά συνδικαλιστική. Οι εργαζόμενοι δεν διεκδικούν δυο – τρεις μισθούς, γνωρίζουν ότι ήδη συντελείται η ανατροπή κατακτήσεων. Αναζητούν δρόμους συμμετοχής ώστε να καθορίσουν το περιεχόμενο της ανάπτυξης. Για μια ανάπτυξη που δεν θα είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του κεφαλαίου, και ιδιαίτερα του πιο άπληστου τμήματός του, των τραπεζών.

Το μήνυμα της μάχης που άρχισε χθες είναι πολιτικό. Ο δρόμος δεν είναι δρόμος ταχύτητας, αλλά αντοχής. Σύντομα θα υπάρξουν εξελίξεις, απρόβλεπτες, που δεν περιορίζονται στην Ελλάδα, επιβεβαιώνουν όμως ότι η χώρα μας επελέγη για πειραματόζωο στη ζώνη του ευρώ. Εξελίξεις που θα βγάλουν τη χώρα από την εθνική μοναξιά της και θα θέσουν στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής πορείας την απαίτηση για ανατροπές προς όφελος της κοινωνίας.

BHMA: Στο χείλος της αβύσσου

Με τον πιο τραγικό τρόπο η Ελλάδα βρέθηκε ξανά χθες στο επίκεντρο της προσοχής της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Ο θάνατος τριών εργαζομένων πυροδότησε φόβους για την επικράτηση ανεξέλεγκτης βίας.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα από εδώ και πέρα. Σίγουρα όμως χάθηκε η αθωότητα. Στο εξής κανείς δεν θα μπορεί να επικαλεστεί άγνοια για το πού μπορεί να οδηγήσουν τέτοιου είδους συμπεριφορές.

Η φράση του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κ. Παπούλια ότι βρισκόμαστε στο χείλος της αβύσσου δυστυχώς δεν είναι πλέον υπερβολική. Οπως βέβαια και η υπενθύμιση- προς όλους, εντός και εκτός Βουλής- ότι η Ιστορία θα μας κρίνει όλους.

ΕΘΝΟΣ: Ωρα ευθύνης για όλους

Η ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ του Προέδρου της Δημοκρατίας υπήρξε σαφής: «Η χώρα είναι στο χείλος της αβύσσου». Και εξίσου σαφής υπήρξε και η υπόδειξή του: «Να μη γίνει το βήμα προς το κενό». Το ζητούμενο είναι αν και κατά πόσο υπάρχει περίσσευμα σωφροσύνης, σοβαρότητας και υπευθυνότητας στους αποδέκτες της προεδρικής έκκλησης, ώστε να αντιληφθούν την ανάγκη συμμόρφωσής τους με αυτήν και να ενεργήσουν ανάλογα.

ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ αποδέκτες είναι τα κόμματα και όλοι εκείνοι που έμμεσα ή άμεσα συναποτελούν το πολιτικό σύστημα και με τις πράξεις και τις δηλώσεις τους διαμορφώνουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό το πολιτικό κλίμα, σε μια περίοδο που η κοινή γνώμη βρίσκεται ουσιαστικά παγιδευμένη μέσα στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα για το μέλλον της.

ΑΓΑΝΑΚΤΟΥΝ -και δικαιολογημένα- συνταξιούχοι και εργαζόμενοι για τα σκληρά και άδικα μέτρα που καλούνται να επωμιστούν με την επικύρωση της συμφωνίας για τη δανειοδότηση της χώρας από τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ταυτόχρονα, όμως, διαπιστώνουν ότι δεν υπάρχει και αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση, που να εγγυάται την αντιμετώπιση των οικονομικών αδιεξόδων της χώρας στην περίπτωση που θα ακυρωνόταν η προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης.

ΣΕ ΟΛΑ αυτά προστέθηκε χθες και το νέο πλήγμα που δέχτηκε η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό, με τα επεισόδια και το τραγικό γεγονός του θανάτου των τριών νέων μέσα στην πυρπολημένη τράπεζα. Ηδη προεξοφλείται ότι οι συνέπειες στην τουριστική κίνηση θα είναι σημαντικές και ανάλογες και οι απώλειες για την ελληνική οικονομία.

ΜΠΡΟΣΤΑ σε αυτήν την πραγματικότητα, αυτονόητο είναι ότι τελικά ελάχιστη σημασία έχουν οι δηλώσεις για το ένα ή το άλλο πρόβλημα, αν αυτές δεν συνοδεύονται και από συγκεκριμένες πράξεις, με τις οποίες οι μετέχοντες στο πολιτικό σύστημα θα αποδείξουν έμπρακτα αν και κατά πόσο διακατέχονται από το αίσθημα ευθύνης που επικαλούνται.

ΓΙΑΤΙ, όπως κατέληξε και ο Κ. Παπούλιας, «η ιστορία θα μας κρίνει όλους».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Τα Δεκεμβριανά του ΠΑΣΟΚ

ΕΜΕΛΛΕ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ να βιώσει τα δικά του «Δεκεμβριανά». Η διαφορά είναι ότι αυτά θα μείνουν στην Ιστορία, γιατί η αποκληθείσα «εξέγερση» του 2008 οδηγείται στη λήθη.

ΤΡΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, τρεις αθώοι Αθηναίοι που αμέριμνοι εργάζονταν, καθώς στα δημοκρατικά καθεστώτα υπάρχει και το δικαίωμα στην εργασία, έχασαν τη ζωή τους από στυγνούς δολοφόνους. Η Αστυνομία ούτε αυτή τη φορά –επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ– κατόρθωσε να διαλύσει τους «γνωστούς αγνώστους», «προβοκάτορες», «κουκουλοφόρους» δολοφόνους πλέον ή όπως αλλιώς έχουν κατά καιρούς χαρακτηρισθεί. Παρά το γεγονός ότι, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, «παρήλαυναν» άνετα και στα δύο πεζοδρόμια της οδού Σταδίου, αφέθηκαν ελεύθεροι να επιβάλουν το δικό τους νόμο, αυτόν της ζούγκλας. Αλήθεια, εκτός των συλλυπητηρίων τι άλλο θα αρθρώσουν οι αρμόδιοι;

ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΩΝ αποφάσισε και διέταξε δολοφονίες, πυρπολήσεις και βανδαλισμούς ώστε να περάσει σε δεύτερη μοίρα μία ειρηνική διαμαρτυρία δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών. Τι άλλο πρέπει να γίνει για να προστατευθεί τελικά ο πολίτης; Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επεσήμανε ότι βρισκόμαστε στο χείλος της αβύσσου. Και κάθε μέρα που περνά το έδαφος υποχωρεί κάτω από τα πόδια μας. Εδώ που έχουμε βρεθεί το πρώτιστο είναι να διαφυλαχθεί το δημοκρατικό πολίτευμα. Από όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Η δεινή κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει χρειάζεται σύνεση. Θέλει λόγο νηφάλιο και συναινετικό. Η αντίθετη άποψη –κάθε άποψη δεξιά κι αριστερή– πρέπει να ακούγεται και να δημοσιοποιείται. Με λόγια όμως που δεν πυροδοτούν ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ η ρητορική έχει ξεφύγει. Θα πρέπει όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να ελέγχουν τις παρορμήσεις τους και να προσέχουν τι λένε και δη από το βήμα της Βουλής. Τούτη την ώρα χρειάζεται ψυχραιμία και εθνική ομοψυχία.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Ξεσηκωμός και έγκλημα

Η ΟΡΓΗ των εργαζομένων για τα υπό ψήφιση οικονομικά μέτρα εκδηλώθηκε χθες. Στις μεγάλες συγκεντρώσεις της Αθήνας και πολλών άλλων πόλεων. Κι έστειλε παντού το μήνυμα ότι τα μέτρα αυτά είναι άδικα και αντικοινωνικά. Η κυβέρνηση πρέπει να το λάβει σοβαρά υπόψη της και να κάνει, έστω την τελευταία στιγμή, στη Βουλή διορθώσεις που μετριάζουν τη σκληρότητά τους.

Η ΧΘΕΣΙΝΗ αντίδραση των εργαζομένων ήταν αναμενόμενη και αναπόφευκτη. Γι’ αυτό πρέπει να αναμένονται κι άλλες, καθώς εργαζόμενοι και συνταξιούχοι βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή επίθεση στο εισόδημα και στα δικαιώματά τους. Η κυβέρνηση δηλώνει σε όλους τους τόνους αποφασισμένη να επιμείνει στην ψήφιση των μέτρων επικαλούμενη τον υπαρκτό κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας. Ομως, η αδικία προκαλεί την οργή. Και είναι άδικος και μονομερής ο χαρακτήρας αυτών των μέτρων. Τα θύματα είναι ξανά τα ίδια, κυρίως μισθωτοί και συνταξιούχοι. Οι μόνοι που δεν έχουν καμία ευθύνη για την κατάσταση. Ενώ είναι στο απυρόβλητο οι υπεύθυνοι.

Η ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ αυτή οργή στρέφεται εναντίον του συνόλου του πολιτικού συστήματος. Και αυτή τη φορά δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο από κανέναν ότι ακραία αντικοινοβουλευτικά συνθήματα ακούστηκαν από πολλά στόματα, πολύ περισσότερα από κάθε άλλη φορά. Ο πολιτικός κόσμος καλείται να βγάλει τα συμπεράσματά του και να πάρει τα μέτρα του. Ο κίνδυνος ισοπεδωτικών ξεσπασμάτων ελλοχεύει.

Η ΟΡΓΙΣΜΕΝΗ διαδήλωση της Αθήνας σκιάστηκε από τον φρικτό θάνατο τριών ανθρώπων. Η ρίψη βομβών μολότοφ μέσα σε κτίριο, και μάλιστα την ώρα που εργάζονταν εκεί υπάλληλοι, αποτελεί εγκληματική ενέργεια. Είναι πράξη τυφλής βίας, που δεν έχει καμιά σχέση με το μεγάλο πλήθος των ειρηνικών διαδηλωτών, που κατέκλυσε τους δρόμους της πρωτεύουσας.

Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ αυτή ενέργεια εκ των πραγμάτων μετέθεσε το κέντρο του ενδιαφέροντος από την ειρηνική διαμαρτυρία χιλιάδων εργαζομένων σε ένα τραγικό περιστατικό με θύματα τρεις ανθρώπους. Η καταδίκη τέτοιων φασιστικών ενεργειών είναι αυτονόητη. Πρώτον, διότι στρέφεται εναντίον της ανθρώπινης ζωής. Και, δεύτερον, διότι έρχεται ακριβώς τη στιγμή που οι εργαζόμενοι μάχονται να αποτρέψουν την υποβάθμιση των δικαιωμάτων τους.

ΤΕΤΟΙΕΣ εγκληματικές ενέργειες δεν συνιστούν πράξεις «αντίστασης». Είναι ιστορικά διαπιστωμένο ότι η τυφλή βία αντιστρατεύεται τους κοινωνικούς αγώνες. Προκαλεί φόβο στην κοινωνία. Και δίνει άλλοθι για την ένταση της κρατικής καταστολής.

Η ΧΩΡΑ βρίσκεται, αναντίρρητα, σε μια ιδιαίτερη στιγμή της μεταπολιτευτικής ιστορίας της. Η οικονομική κρίση θα αφήσει πίσω της πολλά θύματα. Οι αγώνες των εργαζομένων για να προστατέψουν το εισόδημα και την εργασία τους είναι αναπότρεπτοι και δικαιολογημένοι. Η κυβέρνηση και όλες οι πολιτικές δυνάμεις έχουν την κύρια ευθύνη για όσα γίνονται και όσα θα ακολουθήσουν.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Αυτοκαταστροφή

Μπορεί μια κοινωνία να αυτοκαταστραφεί; Ασφαλώς και μπορεί και είναι βέβαιο ότι θα συμβεί αν συνεχίσουμε έτσι. Οταν δηλαδή επιτρέπει το κράτος και η κοινωνία σε μερικούς χούλιγκανς του μηδενισμού να καίνε την πόλη και εντέλει να δολοφονούν τρεις εργαζόμενους πολίτες. Οταν η ηγεσία του δεύτερου μεγάλου αστικού κόμματος της χώρας λαϊκίζει και δεν απαντά στο πολύ απτό ερώτημα «χρεοκοπία ή πρόγραμμα στήριξης». Οταν μια κοινωνία που είναι δικαιολογημένα θυμωμένη κατρακυλάει στον κατήφορο του άναρθρου λαϊκισμού. Οταν η κυβέρνηση συνεισφέρει πανικόβλητη σε αυτόν τον πυρετό του λαϊκισμού βάζοντας λάδι στη φωτιά.

Είμαστε στο πιο κρίσιμο σημείο της μεταπολεμικής μας ιστορίας. Το αν θα αυτοκαταστραφούμε, το αν δηλαδή θα χρεοκοπήσουμε, εξαρτάται πλέον από τις ηγεσίες μας, αλλά και εμάς όλους.

NEA: Η ευθύνη

Το μεγαλείο της Δημοκρατίας είναι ότι εξασφαλίζει σε όλους το δικαίωμα να εκδηλώνουν τις ιδέες τους, χωρίς περιορισμούς. Σε όλες τις κοινωνικές ομάδες να διαδηλώνουν για τους σκοπούς τους, χωρίς απαγορεύσεις. Πιο απλά: στο δημοκρατικό πολίτευμα προέχει η ελευθερία του λόγου και της δράσης του πολίτη.

Οχι η κατάλυσή τους.Και γι΄ αυτό η άσκηση των δικαιωμάτων που κατοχυρώνει η Δημοκρατία νοείται μόνο στο πλαίσιο του Συντάγματος και των Νόμων.

Η χθεσινή τραγωδία στο κέντρο της Αθήνας συνέβη ακριβώς γιατί αυτά τα δημοκρατικά δικαιώματα καταλύθηκαν. Η διαμαρτυρία υποτάχθηκε στη βία. Οι ελευθερίες ποδοπατήθηκαν από την αυθαιρεσία και την παρανομία.

Ηλθε η ώρα η κοινωνία να τελειώνει με αυτές τις εκτροπές.

Η ευθύνη αρχίζει από τα κόμματα και τα συνδικάτα. Εχουν τη δύναμη να επιβάλλουν την περιφρούρηση στις εκδηλώσεις τους. Και πρέπει να το κάνουν. Η ίδια ευθύνη ανήκει στην Πολιτεία. Εχει τον θεσμικό εξοπλισμό να επιβάλλει τον νόμο. Και πρέπει να το κάνει. Κυρίως όμως η ευθύνη κατοχύρωσης των συνθηκών ομαλότητας στις οποίες θα ασκούνται τα κατοχυρωμένα δικαιώματα, ανήκει στους πολίτες. Και πρέπει να την αναλάβουν. Ειδικά σ΄ αυτή την περίοδο στην οποία προέχει η ενότητα και η συσπείρωση γύρω από τον στόχο της εθνικής επιβίωσης.

«Ναι» στο δικαίωμα της διαμαρτυρίας και κοινωνικής πίεσης για δικαιότερη κατανομή των βαρών που επιβάλλονται με τα μέτρα αποτροπής της δημοσιονομικής καταστροφής, αλλά και στο αίτημα εξυγίανσης του δημόσιου βίου.

«Οχι» στη βία και στην τυφλή άρνηση της ανάγκης να υπάρξουν μέτρα απομάκρυνσης του ζόφου της χρεοκοπίας, που θα κατέλυε κάθε δικαίωμα των εργαζομένων και θα αποδυνάμωνε περαιτέρω τη χώρα στη διεθνή κοινότητα.

Εκεί όπου βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα, καμιά κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να αρνηθεί τις υποχρεώσεις που επιβάλλουν οι δανειστές της. Θα μπορούσε ίσως να καταστήσει πιο εμφανές το κριτήριο της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Αυτό ζητούσαν οι διαδηλωτές, αλλά το συσκότισε η χθεσινή αποτρόπαιη πράξη. Και αυτό πρέπει να απασχολήσει τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών που, επιτέλους, θα συγκληθεί υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Ριζοσπάστης: Χτες μίλησε ο λαός!

Χτες μίλησε ο λαός. Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, νεολαίοι, εργατοϋπάλληλοι όλων των κλάδων συμμετείχαν στην πανεργατική πανελλαδική απεργία. Η συνειδητή επιλογή της συντριπτικής πλειοψηφίας των απεργών σε όλη τη χώρα να διαδηλώσουν χτες με το ΠΑΜΕ αποτελεί στοιχείο ενθαρρυντικό για την αναγκαία κλιμάκωση των ταξικών αγώνων. Δείχνει ότι το ΠΑΜΕ συσπειρώνει ολοένα και περισσότερες εργατικές λαϊκές δυνάμεις, που αποφασίζουν να βγουν στο δρόμο, να αντιπαλέψουν και να αναμετρηθούν με την κυρίαρχη πολιτική. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα βαθαίνει τις ρίζες του στους τόπους δουλειάς. Η γραμμή του κερδίζει συνειδήσεις. Το ΠΑΜΕ δυναμώνει και επιστρέφει τη δύναμή του στους εργατικούς αγώνες. Ισχυροποιεί την κοινή πάλη με την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, το ΜΑΣ, τις άλλες αγωνιστικές συσπειρώσεις.

Οι χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα που διαδήλωσαν χτες με τις οικογένειές τους στην Αθήνα και σε δεκάδες ακόμα πόλεις, όπου το ΠΑΜΕ διοργάνωσε τις μαζικότερες συγκεντρώσεις της τελευταίας τουλάχιστον 20ετίας, είπαν ένα καθαρό «όχι» στα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης και στην πολιτική που τα επιβάλλει. Αυτό ήταν το μήνυμα της χτεσινής απεργίας, της παλλαϊκής κινητοποίησης σε όλη τη χώρα. Ο λαός αντιδρά στην πολιτική που τσαλαπατάει τα εναπομείναντα εργασιακά, ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματα. Διακρίνει πιο καθαρά ότι η στρατηγική των κομμάτων, που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία τριάντα πέντε και πλέον χρόνια, ευνόησε ληστρικά το κεφάλαιο και έκανε φτωχότερη και με λιγότερα δικαιώματα την εργατική λαϊκή οικογένεια. Ολοένα και περισσότεροι συνειδητοποιούν ότι δεν πάει άλλο και αποφασίζουν με όρους ρήξης να αντιπαρατεθούν στην κυρίαρχη πολιτική.

Αυτό επιβεβαιώνουν πρώτα και κύρια οι μάχες που χιλιάδες εργαζόμενοι έδωσαν και δίνουν στους τόπους δουλειάς, πολλοί από αυτούς για πρώτη φορά, σπάζοντας το φόβο και την απεργοσπαστική τρομοκρατία. Οι εργαζόμενοι και ο λαός καμιά συναίνεση δε δείχνουν στην κυρίαρχη πολιτική, στα μέτρα που επιβάλλει το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης – ΝΔ – ΛΑ.Ο.Σ., με τη στήριξη της συμβιβασμένης συνδικαλιστικής πλειοψηφίας. Αυτό είναι που τους τρομάζει. Η δύναμη του λαού. Που όταν εκφραστεί μαζικά και ενιαία, στη βάση του πραγματικού ταξικού συμφέροντος, μπορεί να οδηγήσει σε ριζοσπαστικές αλλαγές προς όφελός του. Να σαρώσει το σάπιο καπιταλισμό, το πολιτικό κατεστημένο που τον υπηρετεί.

Γι’ αυτό στήνουν προβοκάτσιες, προσδοκώντας μάταια ότι το συνεπές κίνημα θα πισωγυρίσει, θα ενοχοποιηθεί, θα λυγίσει. Είναι γελασμένοι. Οι μαζικοί, πολιτικοί ταξικοί αγώνες θα ενταθούν. Περισσότεροι άνθρωποι του μόχθου θα βγουν το επόμενο διάστημα στο δρόμο, θα πυκνώσουν τις γραμμές του ταξικού κινήματος, των άλλων ριζοσπαστικών συσπειρώσεων. Το ΚΚΕ θα δώσει τον καλύτερο εαυτό του για να ανταποκριθεί στα καθήκοντα που οι συνθήκες και το ίδιο το κίνημα βάζουν, στις προσδοκίες που εκατομμύρια εργαζόμενοι έχουν από το Κόμμα. Ολοι στους δρόμους! Με αποφασιστικότητα και πίστη στο δίκιο του λαού, γερά στο τιμόνι των ταξικών αγώνων.