Η ΝΔ συμπλήρωσε στη διακυβέρνηση της χώρας έξι μήνες, και ίσως ακόμη και ο πιο ακραιφνής αντι-δεξιός πολίτης δεν θα περίμενε τόσο σύντομα, τόσο απογοητευτικά δείγματα γραφής. Ενδεικτικά μπορούμε να σταθούμε στα εξής, παρόλο που δεν τυγχάνουν ανάλογης έκτασης δημοσιότητα στην πλειονότητα των ΜΜΕ. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, πρόσφατα οι άνεργοι ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο (805.000 τον Ιούνιο του 2019). Η αστυνομική αγριότητα και αυθαιρεσία που σε καμία περίπτωση δεν υπηρετούν τη δημόσια τάξη, τείνουν να γίνουν ο κανόνας (όπως «γλυκά» μας το περιγράφει και η ΝΔ) και οι μπουλντόζες της ανάπτυξης για την επένδυση του Ελληνικού, πιθανόν να «κόλλησαν» στην αποκλεισμένη εθνική οδό των γιορτών.

Τα πλαστά πτυχία των υπουργών της κυβέρνησης, τα δημοσιεύματα του διεθνούς τύπου πως η ΝΔ μετατρέπει τη χώρα σε πλυντήριο μαύρου χρήματος, και οι αθρόες προσλήψεις ημετέρων στο κατά τ’ άλλα υπερμεγέθες κράτος όπως κατάγγελλε ο κ. Μητσοτάκης, θυμίζουν τις πρακτικές του πολιτικού συστήματος των περασμένων δεκαετιών που οδήγησαν την ελληνική κοινωνία στη χρεοκοπία.

Ταυτόχρονα, συμπληρώνει και ο ΣΥΡΙΖΑ έξι μήνες πολιτικής περισυλλογής για τα αίτια της ήττας, για την οργανωτική του ανασυγκρότηση και για τον σχεδιασμό του προγράμματος της επόμενης προοδευτικής διακυβέρνησης της χώρας. Σύμφωνα με αισιόδοξες φωνές, η επόμενη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα έρθει πιο γρήγορα απ’ ότι περιμένουμε Η γλώσσα των δημοσκοπήσεων πάντως δεν μας επιτρέπει να βγάζουμε τέτοια συμπεράσματα. Διότι, παρόλο που ξορκίζαμε τις δημοσκοπήσεις που έβλεπαν το φως τη δημοσιότητας τέσσερα χρόνια, και ισχυριζόμασταν πως εντάσσονταν στο πλαίσιο των fake news, τελικά αποδείχτηκαν πολύ πιο έγκυρες από τις δικές μας μεθοδολογικές αυταπάτες.

Σίγουρα, μέσα σε έξι μήνες δεν θα περιμένανε ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Αυτό που ελπίζαμε πάντως, ήταν να ξεκινήσει να γίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ ένα χώρος ελκυστικός για τους νέους και για ανθρώπους που δεν ασχολήθηκαν ποτέ με την πολιτική. Ένας τόπος συνάντησης όλων των ριζοσπαστικών, προοδευτικών και δημοκρατικών ιδεών που αντιπαρατίθενται γόνιμα ώστε να συνθέσουν την πρόταση για έναν άλλο κόσμο που είναι εφικτός και αναγκαίος, απέναντι στην «κανονικότητα» του ακροδεξιού νεοφιλελευθερισμού. Μία πηγή έμπνευσης για μια νέα σχέση με την πολιτική όπως αναφέρουμε και στην καμπάνια μας.

Δεν υπονοούμε πως όλα αυτά δεν πρόκειται συμβούν, αλλά η αίσθηση που δημιουργείται μέχρι στιγμής από το δημόσιο διάλογο που αφορά την επόμενη μέρα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι πως αυτό που απασχολεί περισσότερο είναι η εσωκομματική νομή της εξουσίας. Φαινομενικά, πασχίζουμε όλοι για την πολυπόθητη διεύρυνσή. Την ίδια στιγμή, όμως, εγείρουμε συνεχώς ενστάσεις για διάφορα πρόσωπα που πλησιάζουν ή προσκαλούνται στον ΣΥΡΙΖΑ. Ζητάμε από την ελληνική κοινωνία να πάρει τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια της, ενώ παράλληλα η «Χ» τάση, συμμαχεί με την «Ψ» φράξια με σκοπό να υπερκεράσουν τον «Ζ» μικροφεουδάρχη στο παιχνίδι συσχετισμών μιας Ο.Μ. μερικών δεκάδων μελών, σε μία περιοχή δεκάδων χιλιάδων κατοίκων που ενδεχομένως ο ΣΥΡΙΖΑ να κατέκτησε και υψηλότερα ποσοστά από τη ΝΔ. Πρακτικές και νοοτροπίες που αφήνουν παγερά αδιάφορο τον κόσμο που εμπιστεύτηκε την Αριστερά.

Μονοπωλεί το ενδιαφέρον η σύνθεση της ΚΕΑ, δικαίως ίσως, αλλά δεν μας προβληματίζει συγκεκριμένα το αν όσοι έρχονται να συστρατευθούν με τον ΣΥΡΙΖΑ κομίζουν κάτι το χρήσιμο στη συζήτηση που πρέπει να κάνουμε για τη δημιουργία του προγράμματος μας. Μοναδική επωδός που συμφωνούν όλοι, είναι να μην «πασοκοποιηθεί» ο ΣΥΡΙΖΑ!

Κάποιες φορές, αυτή η εμμονική επανάληψη περί μη «πασοκοποίησης», μάλλον είναι η ανάγκη ορισμένων να πάρουν πολιτική ρεβάνς, δαιμονοποιώντας συνολικά μια ιστορική περίοδο που με τα θετικά και τα αρνητικά της σφράγισε μια ολόκληρη εποχή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζουμε καλά πως δεν πρόκειται να γίνει ΠΑΣΟΚ. Το ζητούμενο όμως είναι, μετά από 30 – 40 χρόνια όταν πιθανόν θα συντελούνται άλλες πολιτικές διεργασίες, στις συνεδριάσεις του μέλλοντος να μην ακούγεται από όλους για παράδειγμα: «σύντροφοι, να μην γίνουμε ΣΥΡΙΖΑ, να μην “συριζοποιηθούμε”».

Δικαιολογημένα, επιχειρείται η υπεράσπιση του ΣΥΡΙΖΑ του 4%, μιας και αυτός ο πολιτικός σχηματισμός, στις τότε ιστορικές συνθήκες βέβαια, οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Σπανιότερα, όμως, υπερασπιζόμαστε τον ΣΥΡΙΖΑ του 36% του 2015-2019. Μιας περιόδου που απέδειξε πως για την ριζοσπαστική Αριστερά στη πολιτική δεν υπάρχουν μονόδρομοι και αδιέξοδα.

Το «know how» άσκησης προοδευτικής πολιτικής υπάρχει. Αυτό που απαιτείται πλέον είναι να πλαισιώσει τον ΣΥΡΙΖΑ κόσμος που έχει τη γνώση, την εμπειρία και την ανιδιοτελή διάθεση να εμπλουτίσει την πολιτική εργαλειοθήκη της Αριστεράς και της προόδου και να προσθέσει τις ελπίδες, τις αγωνίες και τις ιδέες του, στο συλλογικό μας όραμα για μια δίκαιη κοινωνία.

Σε ένα κόσμο που αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς, επιβάλλεται να συζητήσουμε για τις μεθόδους αντιμετώπισης των ανισοτήτων, για το κοινωνικό κράτος στο σημερινό παραγωγικό πρότυπο και για τη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου και του πλασματικού κεφαλαίου. Να μιλήσουμε για το μέλλον της εργασίας και για το ρόλο των εκπαιδευτικών συστημάτων την εποχή της οικονομίας της γνώσης. Να μας προβληματίσει η γήρανση του πληθυσμού, αλλά μέσα από αυτή τη πρόκληση να διερευνήσουμε τις ευκαιρίες της silver economy.

Σε ό,τι αφορά την κλιματική κρίση, μιας και σύμφωνα με δημοσιεύματα κυκλοφόρησε και η πρόταση για την προσθήκη του «Πράσινη Αριστερά» στην επωνυμία μας, να προτείνουμε ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα μετάβασης στις ΑΠΕ που θα καταστήσει τη χώρα μας πρωτοπόρα σε επίπεδο ΕΕ. Ο στρατηγικός στόχος άλλωστε της Ευρώπης είναι η πράσινη οικονομία. Ο ξεπερασμένος ορυκτός πλούτος που οδηγεί το κλίμα και την ανθρωπότητα σε χρεοκοπία, ας περιλαμβάνεται στα προγράμματα των συντηρητικών. Για την Αριστερά του μέλλοντος, στόχος θα πρέπει να είναι να αναδειχθεί η χώρα μας σε τόπο παραγωγής νέας γνώσης γύρω από την πράσινη ανάπτυξη.

Έχουμε χρέος να απαντήσουμε με γενναιότητα και από ανθρωπιστική σκοπιά στα ζητήματα του προσφυγικού και του μεταναστευτικού. Η Ελλάδα οφείλει να είναι και εκεί παγκόσμιο παράδειγμα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης και να φιλοξενήσει όσους το έχουν ανάγκη, αξιοποιώντας τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές αντιμετώπισης της μετανάστευσης. Διότι ας μην γελιόμαστε, το μεταναστευτικό ζήτημα ήρθε για να μείνει και πολύ πιθανόν να ενταθεί. Και να τονίσουμε, πως όλοι όσοι αποδέχονται το πλαίσιο αρχών και αξιών του ΣΥΡΙΖΑ, από τα μέλη του κόμματος μέχρι την Κ.Ο, θα είναι υποχρεωμένοι να κρατάνε και πανό αν χρειαστεί που καλωσορίζουν τους πρόσφυγες. Όσοι έχουν αντίθετη άποψη μπορούν κάλλιστα να συνυπάρξουν πολιτικά με τους Βορίδη, Βελόπουλο, Μπογδάνο κλπ.

Και μέσα σε όλο αυτό το όργιο καταστολής και αστυνομοκρατίας, πρέπει να ανοίξουμε έναν ουσιαστικό διάλογο για το πώς θα επιστρέψει η σιγουριά σε όποιες γειτονιές και περιοχές έχει γιγαντωθεί η εγκληματικότητα. Και αυτή η συζήτηση πρέπει να γίνει στοχευμένα και με σοβαρότητα. Διότι άλλο η επιστημονική προσέγγιση και τα επίσημα στοιχεία και άλλο τα δελτία τύπου που θέλουν να παρομοιάζουν τη χώρα μας με τη Λατινική Αμερική.

Σε μια περίοδο που οι εθνικισμοί σηκώνουν κεφάλι, και οι οπαδοί του νεοφιλελευθερισμού παραμένουν πιστοί στο δόγμα λιτότητα για τους πολλούς και κερδοσκοπία για το 1%, ο νέος ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι ακόμη περισσότερο ριζοσπαστικός και Αριστερός. Οι διαφορές μας με την ακροδεξιά παρέα της ΝΔ πρέπει να είναι εμφανείς, διακριτές και ξεκάθαρες. Ο ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με κάποιες ερμηνείες συγκέντρωσε την πλειονότητας της αντι-δεξιάς ψήφου. Αυτό το ακροατήριο που στέκεται διαχρονικά απέναντι από τη δεξιά, δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο προοδευτικός κόσμος δεν είναι μόνιμος θαμώνας κομμάτων. Το 2012 το ΠΑΣΟΚ το διαπίστωσε για τα καλά. Αν δεν μιλήσουμε με θάρρος και με ειλικρίνεια για τις ανάγκες των πολλών και αν δεν κάνουμε αυτές τις ανάγκες συγκεκριμένο και σαφές πολιτικό πρόγραμμα, η κοινωνία δύσκολα θα μας εμπιστευτεί ξανά.

Όπως είπε ο Καζαντζάκης, δεν υπάρχουν ιδέες παρά μόνο οι άνθρωποι που τις κουβαλούν. Αυτή, λοιπόν, πρέπει να είναι η θεμελιώδης και βασική μας διαφορά. Η εντιμότητα, η ακεραιότητα και το καθημερινό προσωπικό μας παράδειγμα. Το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Αν το χάσουμε αυτό, δεν είμαστε τίποτα.

* Ο τίτλος ήταν προκλητικός ώστε να συγκεντρώσει το άρθρο περισσότερες πιθανότητες ανάγνωσης. Θα νικήσουμε!
 
** Ο Άκης Καλαμαράς είναι μέλος ΣΥΡΙΖΑ Βορειοανατολικού Βόλου