Ο τομεάρχης υγείας του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Ξανθός σε όλες τις μετεκλογικές δημοσκοπήσεις καταγράφεται ως το δημοφιλέστερο στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στο σύνολο των ερωτηθέντων, ανεξάρτητα από κομματική καταγωγή.

Δεν είναι καν ιδιαίτερα αναγνωρίσιμος, δεν έχει δρέψει τηλεοπτικές δάφνες, δεν είναι επικοινωνιακά χαρισματικός με τους όρους του σύγχρονου πολιτικού marketing. Τότε πώς τα καταφέρνει;

Η απάντηση είναι τόσο απλή που γίνεται εξαιρετικά περίπλοκη με όρους ΣΥΡΙΖΑ: Είναι μετριοπαθής, σοβαρός, υπεύθυνος, με προγραμματικό λόγο και συγκροτημένες προτάσεις για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας στη συνθήκη της πανδημίας. Φέρει, δηλαδή, όλα αυτά που για την αντιΣΥΡΙΖΑ αφήγηση είναι ξένα προς τον κόσμο του Αλέξη Τσίπρα.

Οσοι έχουν πρόσβαση σε ό,τι συμβαίνει στην αθέατη πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, γνωρίζουν ότι ο Ανδρέας Ξανθός δέχεται συντροφικά πυρά για ήπια στάση απέναντι στην κυβέρνηση, για περιττές αβρότητες με τον Σωτήρη Τσιόδρα, για υπερβολικά συναινετική διάθεση, για ενοχλητικά χαμηλούς τόνους.

Και όσοι μπορούν να δουν τη μεγάλη εικόνα, ξέρουν ότι τον σέβονται οι πολιτικοί του αντίπαλοι, τον εκτιμούν στο χώρο της υγείας, τον εμπιστεύονται επιστήμονες και ειδικοί που πρωταγωνιστούν σήμερα στη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης. 

Δεν έχει εντυπωσιακό βιογραφικό σαν γιατρός ούτε ρητορική δεινότητα. Δεν σαγηνεύει τα πλήθη και ίσως δεν συνεπαίρνει τον συνομιλητή του. Πείθει, όμως, ως ένας έντιμος Αριστερός που είναι ικανός πολιτικός, επαρκής διαχειριστής, με καλή γνώση του αντικειμένου του και συγκροτημένο διεισδυτικό λόγο. 

Με άλλα λόγια, δεν φοβίζει ως φιγούρα εξουσίας, δεν διεγείρει πάθη και δεν τροφοδοτεί το φιλοκυβερνητικό υποθετικό σχήμα “τι θα παθαίναμε αν δεν είχαν γίνει εκλογές”.  Και αυτά χωρίς να κάνει εκπτώσεις απέναντι στον αντίπαλο.

Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι στην Κουμουνδούρου έχουν καταλάβει πόσο σημαντικός είναι γι αυτούς ο Α. Ξανθός χωρίς καν να το ξέρει ο ίδιος. Και μάλλον δεν έχουν αναρωτηθεί τι θα συνέβαινε αν στη θέση του ήταν ένας από τους λαϊκιστές της κοινοβουλευτικής τους ομάδας.

Δεν έχουν, άλλωστε, λόγους να πολυασχολούνται μαζί του. Είναι ένας σχετικά αθόρυβος βουλευτής που ως τομεάρχης κάνει υποδειγματικές ανακοινώσεις, τόσο που μερικές φορές δεν “περνάνε” ακριβώς επειδή είναι τόσο ουσιαστικές που δεν βγάζουν τίτλο.

Η αλήθεια είναι ότι θα τους βοηθούσε στην Κουμουνδούρου αν έκαναν μια σοβαρή προσπάθεια να καταλάβουν πού οφείλει τη δημοτικότητά του ο τομεάρχης υγείας. Θα ξαφνιάζονταν ενδεχομένως από τα συμπεράσματα.

Γιατί το πιθανότερο είναι ότι ο Ξανθός οφείλει στη δημοτικότητά του περισσότερο απ’ όλα στο ότι έχει καταγραφεί στη συλλογική συνείδηση ως αντιΠολάκης. Και μάλιστα χωρίς να το επιδιώξει – στη Βουλή ή στο Facebook.