Γύρισε δίνοντας περισσότερη έμφαση στο «περιεχόμενο» και λιγότερο στην μορφή, πιο έγκριτος και λιγότερο σουρεαλιστικός, πιο ενωτικός και λιγότερο αιχμηρός, πιο ΣΥΡΙΖΑ για να μην το πολυλογούμε. Σε άλλους αυτό άρεσε και σε άλλους όχι. Τα likes μειώθηκαν αλλά μαζί μειώθηκαν κι οι εναντίον του επιθέσεις.

Ο ενθουσιασμένος θριαμβευτής αφού μοίρασε όρκους αγάπης και πίστης παντού, αναχώρησε προκειμένου να παντρευτεί. Γύρισε κατηφής, ως αρχηγός υπό αμφισβήτηση και κατηγορούμενος ότι είναι πιο αιμοσταγής από τον Ανδρέα. Έφυγε δηλαδή σε ένα ανέμελο ταξίδι του μέλιτος παραδόξως πριν τον γάμο, το πέρασε «τηλε-διαγράφοντας» και γύρισε πίσω άναυλα, περίφροντις και βλοσυρός.

Όσο έλειπε στο (ο Θεός να το κάνει) κόμμα αναπτύχθηκε μια ποικιλία ρεαλιστικών απόψεων. Να τον καθαιρέσουν, να τον διαγράψουν ή να φύγει μόνος του … Τελικώς πρυτάνευσε η ιδέα να τον αφήσουν να μείνει αλλά καθυβριζόμενος, ανάγοντας την υπόθεση «διαγραφές» σε γραμμή Μαζινώ του αντικάσσελ μετώπου. Σε αυτό συμφώνησαν και όσοι δικοί του τον βλέπουν ως μια μεταβατική λύση μιας χρήσης (ευρωεκλογές).

Η γεύση του πρέπει να είναι πικρή. Δημιουργώντας παγκοσμίως αίσθηση, κέρδισε ένα μεγάλο κόμμα μέσα σε λίγες εβδομάδες και τώρα πλέον προεδρεύει σε ένα κόμμα που η μισή του (περίπου) ηγεσία τον λέει πράκτορα κι η άλλη μισή (περίπου) τον θεωρεί αναλώσιμο. Κι επιπλέον ακούει μια σειρά πονηρούς ολοιμαζήδες να ζητούν να κάνει τον Ιησού στρέφοντας και το άλλο μάγουλο στα ραπίσματα.

Ο ίδιος έδειξε να το συζητάει θεωρώντας ότι διαθέτει πολιτικό κεφάλαιο να δαπανήσει σε μια χρονίζουσα κατάσταση προκειμένου να γίνουν όλα by the book. Δεν είναι περίεργο για νέους επιτυχημένους ανθρώπους το να θεωρούν ανεξάντλητο το προσωπικό τους κεφάλαιο. Στην πραγματικότητα όμως επειγόντως ένα από τα εξής τρία θα πρέπει να αλλάξει: Ή θα αλλάξει ο αρχηγός ή θα αλλάξει η ηγεσία ή θα αλλάξει το … κόμμα.

Ιησούς

Ας υποθέσουμε ότι οι Ομπρέλες έβλεπαν στον ύπνο τους τις ιερές μορφές της Αριστεράς και επείθοντο να παραμείνουν και στις Ευρωεκλογές (θαύμα Ι). Άντε κι ο ίδιος έκανε χαρακίρι και τεχνηέντως παρέπεμπε το θέμα στις ελληνικές καλένδες (θαύμα ΙΙ). Τι ακριβώς θα γινόταν τότε;

Θα απαλλασσόταν από το σφιχταγκάλιασμα της παλιάς φρουράς (παλαιότητα ενός μηνός;) η οποία θα έβγαινε στα κεραμίδια. Μικρό θα είναι το κακό αν δεν βγει στα κεραμίδια κι ο ενθουσιώδης λαός (θαύμα ΙΙΙ). Οι θέσεις τους θα μπορούσαν μάλιστα να χρησιμοποιηθούν προς εξαγορά τινών ενδιαμέσων. Μέχρι τις ευρωεκλογές θα συνεχιζόταν όμως η προβληματική συγκατοίκηση με το 95% του συριζαικού δυναμικού να στρέφεται προς τα μέσα και με την εδραία πεποίθηση του γενικού κοινού ότι «δεν μπορεί το παιδί…».

Η πειστικότητα του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνητικής εναλλακτικής θα παρέμενε στο ναδίρ και αυτό θα επέφερε εκλογικό αποτέλεσμα αντίστοιχο. Μετά το κακό αποτέλεσμα (αυτοεκπληρούμενη προφητεία) οι πρώτοι που θα του έδειχναν την πόρτα είναι οι σημερινοί ολοιμαζήδες. Άλλοι εξ αυτών λένε ότι τους περισσεύει η ενότητα κι άλλοι ότι τους περισσεύει το συναίσθημα. πιθανώς όμως αυτό που τους περισσεύει είναι η φιλοδοξία.

Τεχνογνωσία

Το ιστορικό ανάλογο προς μελέτη είναι η επικράτηση Σημίτη το 1996 σε ένα συνέδριο που το έλεγχε ένας σκληρός μηχανισμός κατά πολύ υπέρτερος και δεν αρκείτο να τον λοιδορεί ως ανάξιο διάδοχο του Αντρέα αλλά όρθιος τον μούτζωνε μαζικώς και κατά κυριολεξία, σε ζωντανή μάλιστα μετάδοση.

https://youtu.be/IA9V50vbUJ4?si=6lQV90TiyevgR5kU

Τους καθάρισε σαν αυγό λέγοντας τους ότι δεν δέχεται να κάνει τον καραγκιόζη Πρωθυπουργό κι ότι θα παραιτείτο αν τυχόν δεν τον βγάζαν και Πρόεδρο του κινήματος. Και φυσικά τον βγάλανε ασμένως προκειμένου να μην πάνε σε εκλογές που θα έστελναν τον αείμνηστο Έβερτ στο Μαξίμου.

https://youtu.be/PRWu5UixO9w?si=qkysHRRq7nxqZZh5

Ήταν απόλυτος, έδωσε έμφαση στο πολιτικό και διακωμώδησε το διαδικαστικό, υπενθύμισε στους παρόντες ότι βρίσκονται σε αναντιστοιχία με την λαϊκή βούληση κι αυτό έκανε τους πιο γειωμένους κοινωνικά να δεχθούν έντονη πίεση από τον περίγυρο τους.

Στο παρασκήνιο πάντα θα βρίσκονται νομιμόφρονες έτοιμοι να διαφοροποιηθούν και παραγονταραίοι έτοιμοι να διαπραγματευτούν όμως η μαγκιά δεν ήταν εκεί. Ήταν το ότι ο ένοικος του Μαξίμου έπεισε ότι είναι ο Σαμουήλ και θα το κάνει Κούγκι!