Τα «μαντρόσκυλα της διαπλοκής», όπως αποκάλεσε τους δημοσιογράφους που είχε απέναντί του σε πρόσφατη συνέντευξη τύπου ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης, δεν έδωσαν μεγάλη σημασία στη συγκέντρωση των οροθετικών μπροστά στο “Λαϊκό” όπου διαμαρτυρήθηκαν για την έλλειψη αντιρετροϊκών φαρμάκων στα δημόσια νοσοκομεία. Δεν έδωσαν ιδιαίτερη προσοχή ούτε τα κόμματα της αντιπολίτευσης που σκίστηκαν στη Βουλή για να αποδομήσουν τα μέτρα τα οποία απορρέουν από το μνημόνιο που ψήφισαν το καλοκαίρι.

Είναι κάπως παράξενο και πάντως ανυπόφορο. Γιατί το αδιέξοδο των ανθρώπων που ζουν με τον ιό HIV/AIDS δεν είναι απλώς έκφραση της ανθρωπιστικής κρίσης – μιλάμε για τη ζωή και το θάνατο, για την αξιοπρέπεια του αδύναμου και τον εξευτελισμό μιας κοινωνίας.

“Τα φάρμακά μου είναι η ζωή μου” έγραφε το πλακάτ, μηνύσεις εξαγγέλθηκαν από τους εκπροσώπους των ασθενών, διαβεβαιώσεις δόθηκαν από την άλλη πλευρά ότι το πρόβλημα θα λυθεί – και συνεχίζουμε. Αυτό που ξεχάστηκε είναι ότι η έκφραση αγωνίας των οροθετικών ξεκίνησε εδώ και μήνες και παρόλα αυτά τίποτα δεν έγινε, ενώ κέρδισαν το ενδιαφέρον των ιθυνόντων όταν κατάφεραν να προσελκύσουν τις κάμερες, χωρίς τελικά να αποκτήσει ιδιαίτερη τηλεοπτική δυναμική η διαμαρτυρία τους. Ταράχτηκε, όμως, η ηγεσία του υπουργείου Υγείας και δεσμεύτηκε ότι θα βρεθεί τρόπος, παρά τους μνημονιακούς περιορισμούς, να αποκατασταθεί η πρόσβαση στις αναγκαίες θεραπείες.

Οταν έγινε η διαπόμπευση οροθετικών εκδιδόμενων γυναικών το 2012 είχε κινητοποιηθεί ο προοδευτικός κόσμος για να δοθεί ένα τέλος στον κανιβαλισμό. Οταν διαδηλώνουν οροθετικοί για τα φάρμακα που δεν βρίσκουν δεν διαπομπεύονται οι ίδιοι αλλά εκείνοι που ευθύνονται για την έλλειψη, όσοι δεν άκουσαν, δεν πρόλαβαν και δεν κατάλαβαν.
Ο υπουργός Υγείας κ. Α. Ξανθός, γιατρός ο ίδιος, θα πρέπει να ήταν πολύ απασχολημένος το τελευταίο διάστημα με την αλλαγή διοικήσεων στα νοσοκομεία και ενδεχομένως δεν είχε το χρόνο να ενημερωθεί για τα θανάσιμα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι βαριά πάσχοντες.

Στις 5/12 από το βήμα της Βουλής είχε πει: «Εχουμε διοικητές νοσοκομείων που επειδή είναι υπ’ ατμόν καταγγέλλουν ελλείψεις φαρμάκων. Αυτή είναι η τραγικότητα της αντιπολίτευσης στη χώρα». Τους διοικητές τους άλλαξε, αλλά οι ελλείψεις φαρμάκων είναι πραγματικές και το θυμηθήκαμε με δραματικό τρόπο, βλέποντας τους οροθετικούς διαδηλωτές έξω από το “Λαϊκό”. Και αυτή είναι μια άλλη τραγικότητα, πολύ βαθύτερη.