Στον Β’ Πόλεμο οι Γερμανοί υποχρέωναν τους Εβραίους να ράψουν στο παλτό τους ένα κίτρινο τρίγωνο. Μόνον εκείνοι ήξεραν γιατί; για πού τους προόριζαν;

Στις μέρες μας η Ε.Ε. υποχρεώνει με συρραπτικό να μπαίνει ένα κίτρινο σκουλαρίκι στο αυτί των ζώων που πάνε για σφαγή.

Διάβαζα πρόσφατα, μουδιασμένος, για υποχρεωτικό βραχιόλι με barcode στους εμβολιασμένους και ακούω την είδηση για τον υποχρεωτικό επί ποινή εμβολιασμό στους άνω των 60.

Δηλώνω εδώ, για να εξηγούμαι, εμβολιασμένος. Πήγα με αρκετές επιφυλάξεις δεν το κρύβω, αφού καιρό τώρα παρατηρώ αντιφάσεις και παλινωδίες. Εξαφανίστηκαν τα περί «ανοσίας τις αγέλης», οι δύο δόσεις έγιναν πρώτα τρεις μετά ετήσιες, είδα στον κύκλο μου νέον άνθρωπο μετά το εμβόλιο με θρόμβωση στον εγκέφαλο. Είδα μεταλλάξεις σε βασικά δικαιώματα του πολίτη όπως στην εξακρίβωση στοιχείων να υποκαθιστούν γκαρσόνια την αστυνομία…

Εδώ να πω πως η γλώσσα, με την ελεύθερη ανταλλαγή ιδεών, τον διάλογο με καλή πίστη, ευγένεια χωρίς ειρωνεία σκληρότητα και συκοφαντία, δεν είναι απλά εγγυητής της ελευθερίας μας, είναι η εγγύηση για σταθερότητα στην κοινή μας ζωή.

Παρακολουθώ λοιπόν να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια όλων μας μια παλαιά δοκιμασμένη Ναζιστική μέθοδος που εφαρμόστηκε στον Μεσοπόλεμο πριν το Ολοκαύτωμα. Με την χρήση της γλώσσας να μεταβάλλονται μεθοδικά οι ανεμβολίαστοι, σε απόβλητους, δευτέρας κατηγορίας πολίτες, σχεδόν υπάνθρωποι και άρα προς εξοστρακισμό.

Ανακατεύονται αδιάκριτα, πολιτικοί αντίπαλοι, δύσπιστοι ή καχύποπτοι πολίτες, άκρα δεξιά, φοβισμένοι, ψεκασμένοι, σκεπτόμενοι, εκκλησία, όλα στην υπηρεσίας μίας προπαγάνδας που θα ζήλευε ο Γκαίμπελς.

Συντελείται μεθοδικά με όπλο τον φόβο και την προκατάληψη ένας διαχωρισμός σε θύματα και θύτες έως το σημείο να αποκαλούν οι μεν τους δε φασίστες. Σπαράσσεται μια κοινωνία σε έναν άτυπο εμφύλιο, υποχωρεί η λογική και καταλήγει να χάνεται η ουσία και μαζί οι κρίσιμες ερωτήσεις.

Γιατί έχει η χώρα αυτή τόσο μεγάλο ποσοστό θανάτων στις ΜΕΘ σε σύγκριση με άλλες χώρες; Ποιός έχει ευθύνη;

Γιατί όχι τεστ και στο Μετρό;

Είναι ή δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα να αποφασίζει το πρόσωπο αν θα βάλει  ένα φάρμακο στο σώμα του; αν θα κάνει χημειοθεραπεία; αν θα κάνει εμβόλιο;

Γιατί δεν χρησιμοποιείται στο προβληματικό εγκαταλελειμμένο χρόνια Σύστημα Υγείας το ανεμβολίαστο Νοσηλευτικό προσωπικό με δύο μοριακά τεστ την εβδομάδα;

Γιατί τα rapid και τα μοριακά δεν καλύπτουν τους ανεμβολίαστους στην κοινωνική ζωή;

Η αόρατη βία της φίμωσης της «άλλης άποψης», το θεμέλιο της δημοκρατίας, δεν γεννά μία φασίζουσα κοινωνία;

Αν το επιτρέψουμε δεν στρώνουμε το έδαφος στην ανεξέλεγκτη βία;

Αν επιτρέψουμε το βραχιόλι με barcode δεν εκφυλιζόμαστε από πρόσωπα σε αγέλη;

Αν δεν αντιδράσουμε στην υποχρεωτικότητα του εμβολίου δεν θα είναι σαν να ράβουμε μόνοι μας στο παλτό μας ένα κίτρινο τρίγωνο;

* Από τη σελίδα του στο Facebook