Ήταν παιδί φτωχών αγροτών της Ηλείας κι αγάπησε αυτήν την γη κι αυτήν την χώρα με τον γνήσιο τρόπο όσων την κρίσιμη ώρα μπορούν να κρατηθούν μονάχα από το χώμα. Αγάπησε τη γνώση και έκανε μια εκπληκτική μελέτη για την ελληνική λογοτεχνία και όχι μόνο. «Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει να έχει η ζωή. Το μεγάλο, το Ωραίο, και το Συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ’ τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη….».

Ανέβηκε πάνω στους ανέμους των καιρών του και ως μέλος του Κ.Κ.Ε. προσπάθησε μέσα από φυλακές κι εξορίες να φτιάξει μια δικαιότερη Ελλάδα κι έναν δικαιότερο κόσμο. Σήμερα οι αναθεωρητές της ιστορίας, στηριγμένοι στις ελλιπείς γνώσεις για την ιστορία και όχι μόνο, και προσπαθώντας να καθιερώσουν για όλες κι όλους μας ένα ανθρωπολογικό πρότυπο καθηλωμένο κυνικό και παθητικό, αποπειρώνται να τον διαβάλλουν. Μα το εύρος της προσωπικότητας του ήταν τέτοιο που μέσα σε χρονικό διάστημα μίας εβδομάδας, η κυβέρνηση Πλαστήρα έλαβε περίπου 250.000 τηλεγραφήματα από όλο τον κόσμο, με τα οποία πολλοί επώνυμοι και μη ζητούν τη σωτηρία του Μπελογιάννη. Ανάμεσά τους ο Σαρλ ντε Γκολ και σχεδόν όλες οι προσωπικότητες της γαλλικής πολιτικής ζωής, καθώς και 159 βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων της Μεγάλης Βρετανίας. Ο Πωλ Ελυάρ, ο Ζαν Κοκτώ, ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ, ο Ναζίμ Χικμέτ, ο Πάμπλο Πικάσσο, ο Τσάρλι Τσάπλιν είναι μερικά μόνο από τα ονόματα διανοούμενων και καλλιτεχνών που προσπαθούν να σώσουν τον Μπελογιάννη.

Παρέμβαση υπέρ του Μπελογιάννη έκανε και ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Σπυρίδων λέγοντας: «Έχω συγκλονιστεί από το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο και από των πρώτων χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή».

Ο λαός τον θρήνησε ονομάζοντας τον πανηγυριώτη σε μια πανανθρώπινη ζωή που ίσως επικρατήσει κάποτε αν ο άνθρωπος ανθρωπέψει. Κι η έντεχνη μουσική έγραψε μερικές από τις πιο θλιμμένες κι όμως υψηλόφρονες κλίμακες της με την πένα του Θεοδωράκη.

«Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα. Με την καρδιά μας και με το αίμα μας» έγραψε. Κι έμεινε στην ιστορία ως “ο Άνθρωπος με το γαρύφαλλο”.