Την εβδομάδα που διανύουμε δύο γεγονότα ξεχώρισαν όσον αφορά στα δρώμενα στο Champions League της ΟΥΕΦΑ. Η πρόκριση του Άγιαξ με το εκκωφαντικό 1-4 μέσα στη Μαδρίτη επί της κατόχου του τροπαίου Ρεάλ και η πρόκριση της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επί της Παρί Σεν Ζερμέν με το 1-3 του Παρισιού.

Κατά «διαβολική σύμπτωση» αυτό, το Άγιαξ – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ήταν και το ζευγάρι του τελικού του Europa League το 2017. Εκεί η αγγλική ομάδα νικώντας με 2-0 είχε προσθέσει άλλον έναν ευρωπαϊκό τίτλο στο παλμαρέ της. Όμως, η Lady Hope επιλέγει να σταθεί στον χαμένο εκείνης της βραδιάς Άγιαξ.

Από την αρχή της φετινής σεζόν υπήρχε διάχυτη η φιλολογία πως κάτι καλό χτίζεται εσχάτως στο Άμστερνταμ. Στη φάση των ομίλων ο Άγιαξ απέδειξε όντως πως βρίσκεται σε ένα «καλό φεγγάρι», καθώς και τα αποτελέσματα και το είδος του ποδοσφαίρου που έπαιζε η ομάδα φανέρωναν ένα πολύ καλό επίπεδο.

Φυσικά, θα ήταν πολύ επίφοβο να ρισκάρει κάποιος να μαντέψει δρώμενα όπως αυτά που διαδραματίστηκαν λίγες μέρες πριν στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου». Μετά από αυτά, πάντως, όλες οι συζητήσεις λαμβάνουν διαφορετική χροιά.

Ο πήχης των προσδοκιών έχει ανέβει πάρα πολύ. Οι παίκτες του Έρικ Τεν Χαγκ έχουν μπροστά τους μία χρυσή ευκαιρία να πραγματοποιήσουν μία πορεία που θα κρίνεται αντίστοιχη με εκείνες του ένδοξου παρελθόντος του Άγιαξ. Έτσι ώστε όλοι να μιλάνε για άλλη μία γενιά που κερδίζει μία περίοπτη θέση στη διαχρονίζουσα υστεροφημία.

Όμως, πρωτίστως, υπάρχει κάτι άλλο. Το πιο βασικό από όλα: Να δείξει η ομάδα στην πράξη ποιο είναι το πραγματικό της βεληνεκές.

Μετά το 1-4 της Μαδρίτης όλοι βλέπουν τον Άγιαξ με άλλο μάτι και περιμένουν από αυτόν πάρα πολλά. Μπορεί; Ακόμα δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Θα μιλήσει ο ίδιος και τα όποια πεπραγμένα του στο γρασίδι.

O δρόμος προς τη διάκριση είναι πλέον ανοιχτός, αλλά τρέχουν κι άλλοι που μπορεί να αποδειχτούν πιο γρήγοροι. Ο Άγιαξ επέστρεψε στην ευρωπαϊκή ελίτ, αλλά θα πρέπει να «φτύσει αίμα» για να αφήσει κι άλλους ακόμα πίσω του.

Ο Άγιαξ «ήρθε στην ποδοσφαιρική ζωή» ακριβώς με την έναρξη του προηγούμενου αιώνα, το 1900. Πέρασαν αρκετές δεκαετίες μέχρι να συστηθεί στο ευρωπαϊκό κοινό. Από τότε, όμως, δεν τον ξέχασε (και δεν τον αγνόησε…) κανένας.

Η ολλανδική ομάδα έχει στεφθεί 4 φορές Πρωταθλήτρια Ευρώπης, έχει κατακτήσει 1 Κύπελλο Κυπελλούχων, 1 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, ενώ στην τροπαιοθήκη της -πέρα από τους δεκάδες εγχώριους τίτλους- μπορεί να βρει κάποιος τόσο 2 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, όσο και 2 Διηπειρωτικά Κύπελλα.

O Άγιαξ είναι μία ειδική περίπτωση. Πότε περπατάει νωχελικά (για αρκετά χρόνια) και πότε πραγματοποιεί τέτοιας ισχύος ξεπετάγματα που συνταράζουν και επηρεάζουν σύσσωμο το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Αν έλθει σε επαφή ο οποιοσδήποτε με το παρελθόν του «Αίαντα», μαθαίνει ποδόσφαιρο. Ή -να το θέσουμε αλλιώς- έρχεται σε άμεση επαφή με ένα από τα πιο ποιοτικά κομμάτια της ιστορίας του δημοφιλέστατου αθλήματος.

Ίσως, το γεγονός πως εμφανίζεται κατά καιρούς στο προσκήνιο και μετά οπισθοχωρεί, να τον κάνει τόσο γήινο όσο χρειάζεται για να αποτυπώνει όλες τις πτυχές που αναδύονται στο «μεδούλι» του ομαδικού αθλητισμού. Δεν χρειάζονται φανφάρες και αλαζονικές δυναστείες, αλλα παρεμβάσεις όταν πραγματικά έχεις (και μπορείς…) να πεις κάτι σημαντικό.

Ο Άγιαξ δεν είναι απλά μία γνωστή και πετυχημένη ποδοσφαιρική ομάδα. Είναι Σχολή, που ενίοτε εξάγει και τεχνοτροπία. Κάτι γνωρίζουν από αυτό στη Βαρκελώνη και πιο συγκεκριμένα στη Μπαρτσελόνα. Ακόμα και η ίδια η ολλανδική ομάδα μαθαίνει ποδόσφαιρο από το ίδιο της το παρελθόν.

Αυτοί είναι τυχεροί γιατί δεν χρειάζεται να απλωθούν σε «ξένα χωράφια», αλλά αρκεί να ξεψαχνίσουν με σοβαρότητα τα δικά τους κιτάπια. Να μελετήσουν και να «ακούσουν» τις τεράστιες εμβληματικές φιγούρες που διέπρεψαν με τα χρώματα ή τις προπονητικές φόρμες του συλλόγου.

Η Lady Hope δεν είναι σε θέση να ξέρει τι θα κάνει η ολλανδική ομάδα στη συνέχεια του φετινού Champions League. Είναι σίγουρη, όμως, για κάτι. Πως αυτό το 1-4 έδωσε την ευκαιρία στους παλιότερους να νοσταλγήσουν και στους νεότερους να ψάξουν.

Σαν ένα έργο τέχνης, με ρετρό αποχρώσεις, που «απειλεί» το μέλλον. Ο Άγιαξ, συνήθως, σε βοηθάει να δεις αλλιώς τα πράγματα…

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών