Κυβερνώντες

Δεν έχουν καταλάβει ακόμη, όπως μαρτυρά η καθησυχαστική διαβεβαίωση τους πως ο κ. Κώστας Καραμανλής θα είναι κανονικά υποψήφιος στις επικείμενες εκλογές.

Αν τυχόν δεν αποσυρθεί από το ψηφοδέλτιο της ΝΔ Σερρών, τότε ίσως αποσυρθεί όλο το ψηφοδέλτιο της ΝΔ κι αν τυχόν επιμείνει κι αυτό, τότε ίσως αποσυρθούν οι Σέρρες.

Ο απομακρυνθείς νιώθει ένας ακόμη μοναχικός κι ένοχος «σταθμάρχης», με την ευρύτερη έννοια έτσι ώστε να χωρέσουν στην «συμπάθεια» ακόμη και υπουργοί…

Τα πράγματα είναι πολύ σκούρα αν κρίνουμε από την ξεκάθαρη τοποθέτηση της κ. Φαίης Σκορδά αλλά και του κ. Κώστα Σημίτη.

Το υπουργικό συμβούλιο έχει μοιρασει ταμπούρια άμυνας στους πιο ανδρείους καπετάνιους/-νισσες. Ο ένας ανέλαβε τους «Αρβύλες», η άλλη τον Μουτσινά κι ο τρίτος τον Ζαραλίκο!

Στην Κουμουνδούρου έχουν στήσει αδριάντες στους κκ Πορτοσάλτε, Χιώτη, Πρετεντέρη και τους δοξολογούν ως παμμεγίστους ευεργέτες ενώ ο κ Τσίπρας, ως νέος Βουλγαροκτόνος, έχει κόψει την γλώσσα μυριάδων, εξ αυτών που είναι για όλα ικανοί.  Για φανταστειτε να είχε πει ο Πολάκης απευθυνόμενος στους αξιοσέβαστους λειτουργούς της ενημέρωσης: «ΣΚ… ΣΤΗΝ ΜΟΥΡΗ ΣΑΣ!». Ωιμέ, τι σκάνδαλο …

Ήρθε η οργή όμως το χειρότερο έπεται. Σύντομα θα τους πάρουν στην πλάκα. Παραδόσεις, αξίες και σεβαστές ιεραρχίες σπανίως συνετρίβησαν με κατάρες κι ύβρεις. Φοβού τους σουρεαλιστικούς στίχους, τα ουτοπικά συνθήματα και την δηλητηριώδη ειρωνεία.

Νέα Γενιά

Η νεολαία, σύσσωμη κι ευρηματική αγγέλει το τέλος του παλιού, όσο κι αν το νέο αργεί να γεννηθεί. Η κακιά η (Χ)ώρα είναι μια κραυγή, ένα ρήγμα της κανονικότητας– που θα γίνει σημείο αναφοράς. Τα γεγονότα γύρω μας αλλάζουν την θέαση του κόσμου και του προσδίδουν άλλο νόημα. Με την έννοια αυτή, οι συντηρητικοί του μέλλοντος θα εντοπίζουν στην 28η Φεβρουαρίου την απαρχή πολλών δεινών.

Όσοι πιστεύουν ότι η  αμφισβήτηση της εξουσίας οδηγεί σε διάλυση και ασυδοσία, υποπτεύονται ότι όλη αυτή η έμφαση στο «προσωπικό» συναίσθημα θα παράξει τελικώς αναρχία. Αυτή η αδελφική αναγνώριση του «άλλου» από τους νέους ίσως τους οδηγήσει μαζικά σε «πολυπολιτισμικότητες», «πολιτικές ορθότητες» και «δικαιωματισμούς». Τρέμουν εν ολίγοις την υπαρξιακή αναζήτηση ελευθερίας και χαμένου νοήματος στο βάθος των πραγμάτων.

Δεν πρόκειται εξάλλου για παιδιά της εξαθλίωσης, του πολέμου και της πείνας. Είναι τα δικά τους παιδιά, κακομαθημένα και καλοζωισμένα, που δεν τους αρκούν οι μοντέλες το πρωί , το Survivor το βράδυ κι οι παπαγάλοι Μαξίμου αξημέρωτα. Θεωρούν μάλιστα κλινικώς ηλίθιο  τον πρόγονο που ενημερώνεται από τον ΣΚΑΙ. Δεν συναντούν τον εαυτό τους ούτε καν στις συνήθεις ευχές του για καλή σταδιοδρομία, για έναν καλό γαμπρό … με ρετιρέ κι εξοχικό.

Είναι παιδιά απρόβλεπτα κι όχι απλώς δεν τα υποκινεί ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά είναι πιθανό να τον προσπεράσουν δίχως να καταδεχθούν να του ρίξουνε έστω μια ματιά. Η μουγκαμάρα των συριζαίων, επιβεβλημένη από τα πράγματα και από τον Αρχηγό τους διαφυλάσσει προς το παρόν. Όταν τα στόματα θα ανοίξουν, τα πράγματα θα γίνουν δύσκολα και γι΄ αυτούς, ιδιαιτέρως αν αρκεστούν στο πινγκ-πόνγκ «επί των ημερών σας -επί των ημερών μας …».

Ο εθνικός ποιητής στο λυρικό του ποίημα εις τον θάνατο του λόρδου Μπάιρον διευκρινίζει ότι δικαίωμα θρήνου έχουν μόνον όσοι επράξανε λαμπρά.  Το κυριότερο όμως είναι ότι στο ίδιο ποίημα ακόμη κι η Λευθεριά καλείται να κάνει εμπρός στο γεγονός μια μικρή παύση, για να αναστοχαστεί τον εαυτό της.

Γιατί ζούμε όπως ζούμε, αναρωτιούνται σήμερα οι νέοι κι η χειραφέτηση τους αρχίζει με τη διερώτηση για το αυτονόητο.

«Λευθεριά, για λίγο πάψε να χτυπάς με το σπαθί τώρα σίμωσε και κλάψε εις του Μπάιρον το κορμί· και κατόπι ας ακλουθούνε όσοι επράξανε λαμπρά· από πάνου του ας χτυπούνε μόνον στήθια ηρωικά. Πρώτοι ας έλθουνε οι Σουλιώτες και απ’ το Λείψανον αυτό ας μακραίνουν οι προδότες, και απ’ τα λόγια οπού θα πω·»