Γι’ αυτούς υπέγραψες; Με αυτούς μοιράστηκες τη συγκίνηση; Σε αυτούς αναγνώρισες την προσπάθεια και τον αγώνα; Αυτοί θα πάρουν το Νόμπελ;

Αυτοί που βγήκαν στους δρόμους με ελληνικές σημαίες στα χέρια και στους ώμους φωνάζοντας πως «ήρθε η ώρα να σφαχτούν οι αλήτες»; Αυτοί είναι οι περίφημοι κάτοικοι των ελληνικών νησιών που έγιναν παγκόσμιο σύμβολο ανθρωπιάς και αλληλεγγύης; Αυτοί οι νοικοκυραίοι που ψάλλοντας τον εθνικό ύμνο αρνούνται «να μεγαλώσουν τα παιδιά τους δίπλα σε λαθρομετανάστες»; Αυτοί οι δήμαρχοι που φωνάζουν για «ανθρώπινα σκουπίδια» και «χαβούζες»; Σε αυτούς είναι αφιερωμένα τα μελό ρεπορτάζ για το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής και το Νόμπελ που της αξίζει;

Να το κόψουμε μερίδες αυτό το κωλονόμπελ τελικά και να το μοιράσουμε σε όλους μην και δεν φτάσει. Να πάρει το κομμάτι του κι αυτός που φοβάται μην γίνει το παιδί του τζιχαντιστής με όλους αυτούς τους αλλόθρησκους που πλάκωσαν στο νησί του, να πάρει και ο κ. Κυρίτσης το κατιτίς του, να πάρει και ο χρυσαυγίτης αυτό που του αναλογεί. Να πάρουν ένα κομμάτι Νόμπελ και εκείνοι που στο κατακαλόκαιρο ζητούσαν 5 ευρώ για ένα μπουκαλάκι νερό και 10 ευρώ για να αφήσουν ένα κινητό να φορτίσει. Να πάρουν το κομμάτι τους και οι πλιατσικολόγοι των φουσκωτών που αντί να μαζεύουν ανθρώπους από τη θάλασσα ψείριζαν τις ακτές για σωσίβια και εξωλέμβιες. Να βγουν και τα κανάλια και οι φασιστοφυλλάδες που μέχρι χθες μας πότιζαν με φόβο και με μίσος για τους «λάθρο» και να πανηγυρίσουν κι ετούτοι για το Νόμπελ.

Όλοι μαζί αγκαλιασμένοι και μονιασμένοι τη μια να πετροβολούν τους ανέστιους και την άλλη να δακρύζουν on air για την καλόψυχη γιαγιά από τη Συκαμιά. Τη μια να βαφτίζουν «αγανακτισμένους πολίτες» τα τσιράκια του Μιχαλολιάκου και την άλλη να γίνονται σπόνσορες του Νόμπελ Ειρήνης. Παλιά τους τέχνη κόσκινο, όμως, θα μου πεις. Οι ίδιοι δεν ήταν που έκαναν φίρμα τη Σκορδέλη και έστειλαν τον Παναγιώταρο στη Βουλή όταν επιδεικτικά τους πλασάριζαν ως αγανακτισμένους του Αγίου Παντελεήμονα; Οι ίδιοι δεν ήταν που κανάκευαν τα παιδιά με τα μαύρα μπλουζάκια και την ευαίσθητη ψυχή που προστάτευαν τις γριούλες από τους «λαθρομετανάστες» του κέντρου και τις πήγαιναν στα ΑΤΜ; Οι ίδιοι δεν ήταν που έπεσαν δυο χρόνια αργότερα από τα σύννεφα όταν βγήκαν στη φόρα οι σουγιάδες και τα στιλέτα του Ρουπακιά και των ταγμάτων εφόδου;

Τα ίδια κάνουν και τώρα. Μία από τα ίδια. Από τη μία πουλάνε τον φόβο της αλλοίωσης του DNA της φυλής και αγανάκτηση για τις ορδές των «τζιχαντιστών» κι από την άλλη πλασάρουν έναν προσφυγοκάπηλο εθνικισμό που σκεπάζει κάτω από τη γαλανόλευκη τον φούρναρη και τον δήμαρχο της Κω. Από όποια όψη, όμως, και να δεις το νόμισμά τους, το ίδιο πρόσωπο φιγουράρει κι από τις δυο πλευρές. Είναι το double face προσωπείο του υποκριτή που απευθύνεται στα πιο χαμηλού επιπέδου ένστικτα του αγαπημένου τους «νοικοκύρη» της διπλανής πόρτας πουλώντας του πότε εθνική οργή και πότε εθνική ανάταση με διαφορά δευτερολέπτων. Μόνο που το «πνίξτε τους» με το «σώστε τους» δεν πάνε μαζί. Μόνο που αυτοί που «μπαίνουν με τα παιδιά τους σε βάρκες χειμωνιάτικα» όταν θα βγουν στην ακτή θα συναντήσουν και τον παπα-Στρατή και τον αγανακτισμένο με την ελληνική σημαία. Και με τους δύο δεν μπορείς να είσαι. Ούτε το κωλονόμπελ μπορείς τελικά να το κόψεις στη μέση μην μείνει κάποιος από τους πελάτες παραπονεμένος.

Πηγή: Αυγή