Η αντιπεριφερειάρχης Πελοποννήσου και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ κ. Ντίνα Νικολάκου κάλεσε την στρατιωτική μπάντα να πει τα κάλαντα. Φαίνεται όμως πως μερακλώθηκε γρήγορα, διότι πριν καν τελειώσουν οι φαντάροι με τον Άγιο Βασίλειο που έρχεται από την Καισαρεία να φέρει χαρτί και καλαμάρι να μας μάθει γράμματα, η κ. Νικολάκου τους έκανε δική της παραγγελιά! Το σμυρνέϊκο απτάλικο «Πίνω και μεθώ». Και άρχισε μπρος στα έκπληκτα μάτια των στρατιωτών να κάνει και στροφές, να χορεύει δηλαδή, αυτόν τον βαρύ χορό των μερακλωμένων ανδρών της Ανατολής.

«Πίνω και μεθώ/ οφ αμάν μέρα νύχτα τραγουδώ/και το ντέρτι μου/οφ αμάν στο μπουζούκι μου ξεσπώ», τραγούδησε χορεύοντας η κ. Νικολάκου. Δεν γνωρίζω πόσα ντέρτια έχει αυτή η περιφέρεια- θα έχει πολλά ως φαίνεται για να οδηγηθεί σ’ αυτή τη λύση η αντιπεριφερειάρχης- ούτε γνωρίζω εάν η μπάντα του στρατού πέρασε και στην δεύτερη στροφή «γένηκα μπεκρής/ οφ αμάν χασικλής και μερακλής», διότι πιθανόν αυτή η στροφή να θεωρήθηκε κάπως ακατάλληλη για την περιφέρεια Πελοποννήσου και για την στρατιωτική μπάντα. Πάντως δεν θα το απέκλεια και εντελώς, διότι είναι γνωστή η έφεση των στελεχών του ΠΑΣΟΚ στα ζεϊμπέκικα, καθότι είναι ένθερμοι υπερασπιστές της ελληνικής μουσικής παράδοσης, και όλο τις ρίχνουν τις στροφές τους όταν βρουν την ευκαιρία. Ήταν πολύ μερακλίδικο κόμμα ανέκαθεν.

Όμως, κάποιος θα πρέπει να πληροφορήσει την κα Νικολάκου, ότι αλλού είναι το καφέ αμάν και αλλού η διοίκηση. Σε άλλα κτήρια. Εάν χάριν οικονομίας ενώσουμε τις υπηρεσίες αυτές στο ίδιο κτήριο, τότε έχουμε σύγχυση αρμοδιοτήτων και επιπλέον ταυτίζουμε τη δημόσια θέση με το πρόσωπο. Ζεϊμπέκικα σε Νομαρχίες δεν ταιριάζει. Διότι, αυτά συνοδεύονται με ναργιλέδες, ούζα και παστουρμάδες. Η νομαρχία ωστόσο έχει άλλες αρμοδιότητες.

Πρέπει να μάθουμε πως η δημόσια θέση δεν έχει προσωπικό χαρακτήρα. Είναι και πρέπει να είναι ουδέτερη. Εμένα μου αρέσει ο Δάκης. Θα πήγαινα στην τάξη να τους βάλω τόσα καλοκαίρια μούχουν φύγει από τα χέρια; Όχι. Είναι ανεπίτρεπτο. Εάν συνεχίζουμε να ταυτίζουμε το κράτος με το πρόσωπο και τους νταλκάδες του, τότε δεν πρέπει να περιμένουμε και πολλά πράγματα από το νέο έτος, ούτε και από τα επόμενα έτη ενδεχομένως.

Μ’ αυτά τα ανατολίτικα ευτράπελα λοιπόν μπήκε και το 2017 και όπως φαίνεται αυτή η χώρα έχει παρακμάσει τόσο πολύ, είναι τόσο βαθιά η κρίση, που δύσκολα θα βγει σύντομα απ’ αυτήν. Υπό την έννοια αυτή οι ελπίδες του Μαξίμου για έξοδο από την κρίση είναι φρούδες. Πως θα βγούμε; Με αμανέδες μέσα στις νομαρχίες; Δύσκολο.

Επιπλέον, μια εικόνα οργής ανεπίτρεπτης βγήκε από το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου, με την ανακοίνωση του γραφείου τύπου του πρωθυπουργού εναντίον της εφημερίδας Πρώτο Θέμα, η οποία έκανε ένα ρεπορτάζ για την κα Γεροβασίλη και την υπόθεση του ασυμβίβαστου Βουλευτή και μέλους εταιρείας που συναλλάσσεται με το Δημόσιο. Η απάντηση του Μαξίμου όμως ήταν υβριστική, σε ύφος απαράδεκτο.

Ό,τι και να γράφει μια εφημερίδα είναι δικαίωμά της. Πόσο μάλλον που δεν έβρισε κανέναν, απλώς έκανε ένα ρεπορτάζ περί ασυμβίβαστου. Το Μαξίμου δεν έχει κανένα δικαίωμα να βρίζει δημοσιογράφους. Αυτό δεν γίνεται σε κανένα μέρος του κόσμου, πλην ίσως της Τουρκίας και χωρών της Λατινικής Αμερικής. Σκεφτείτε να έβγαζε μια τέτοιου τύπου ανακοίνωση το γραφείο τύπου του Ολάντ ας πούμε. Είναι δυνατόν; Όχι.

Όμως, εδώ στην Ελλάδα, εφόσον χορεύει απτάλικο μέσα στη Νομαρχία η αντιπεφερειάρχης, να μην βρίσει και λίγο το Γραφείο Τύπου; Μαζί πάνε αυτά. Και μαζί μ’ αυτά, ουδέν πρόβλημα και με τις καταθέσεις βουλευτών στο εξωτερικό. Νόμιμες είναι κι αυτές.

Όλα νόμιμα είναι εξάλλου στην Ελλάδα. Όλα δουλεύουν ρολόϊ.