Η ομιλία του νέου Προέδρου του κόμματος εξέπληξε όλους γιατί για πρώτη φορά εκφράσθηκε επί παντός επιστητού ένας από την σύγχρονη Αριστερά στην Ελλάδα.

Ποιοτική ομιλία με σαφή ταξικό προσανατολισμό και πολιτικό προσδιορισμό από την δικαιωματική, ριζοσπαστική Αριστερά μέχρι το δημοκρατικό Κέντρο.

Οι εσωκομματικές αναφορές έδωσαν ένα στίγμα της νέας συμπεριφοράς μιας δημοκρατικής αλλά και αποφασιστικής ηγεσίας που έχει παραλάβει μια καυτή πατάτα χωρίς να έχει την παραμικρή ευθύνη γι αυτό.

Πρόκειται, σε πρώτη ανάγνωση, για αυτό το κύμα παραλογισμού που έχει επιφέρει το αναπάντεχο αποτέλεσμα της απώλειας της σιγουρευμένης εκ των προτέρων προεδρίας  και μαζί της την αποτυχημένη προσπάθεια ολοκληρωτικής κατάληψης των μηχανισμών του κόμματος με αποτέλεσμα μια προφανώς σημαντική κοινωνικοοικονομική επίπτωση ως φαίνεται για την συντριπτική πλειοψηφία των ηττημένων.

Έτσι μόνο εξηγείται αυτή η σφοδρή και με χωρίς ούτε μιας ημέρας χρόνου χάριτος, αντιπαράθεση με το δημοκρατικό αποτέλεσμα των εκλογών ,τις διαδικασίες των οποίων  είχαν όλοι τους ,ολόκληρο το κόμμα πρωτύτερα χωρίς καμμιά επιφύλαξη αποδεχθεί. Και όμως, μετά μπήκαν κατά ανεξήγητο τρόπο όλα σε αναθεωρητική συλλογιστική, ως να επρόκειτο για λάθη του νεοεκλεγμένου και όχι δημοκρατικά ψηφισμένες καταστατικές διαδικασίες του πρόσφατου συνεδρίου του κόμματος.

Αναφέρομαι στην εκλογή της ΚΕ και του Προέδρου από την βάση, το δύευρω, η εκλογή ενός νέου κομματικού μέλους και μάλιστα από τον απόδημο εκ USA προερχόμενου Έλληνα του εξωτερικού ,ως προέδρου του κόμματος κλπ.

Τελικά είναι μοιραίο η Αριστερα να πρέπει να ανοίξει τους νέους δρόμους δημοκρατικής λειτουργίας στην χώρα ανάλογους με αυτούς των προοδευτικών κομμάτων της ΕΕ ,οπως το δημοψήφισμα των μελών στην βάση για σοβαρές κομματικές διαδικασίες όπως πχ εδώ για να παρακαμφθούν οι αντιδημοκρατικές και παραλυτικές  διαθέσεις των οργάνων.

Ο προκλητικά παρελκυστικός στόχος των σε τρεις μήνες απερχόμενων οργάνων να αποτρέψουν ουσιαστικά τις καταστατικές αποπομπές μελών και στελεχών που καταφέρονται δημόσια εναντίον του νεοεκλεγμένου προέδρου και κατά αναλογία εναντίον  της πλειοψηφίας των κομματικών μελών που αυτός εκφράζει ανατρέπεται καταστατικά  μόνο με την άμεση προσφυγή στην βάση του κόμματος και αυτό ανάφερε ο νέος Πρόεδρος ως είχε το καθήκον απέναντι στο σύνολο των κομματικών μελών .

Ο εντυπωσιακός παραλληλισμός του εσωκομματικού δημοψηφίσματος με  ρωμαϊκή αρένα ή κατα άλλους με τις δίκες της Μόσχας ,την εκκαθάριση Μπουχάριν κλπ εκφράζει τις απεγνωσμένες  προσπάθειες των «υβριστών» και των συνοδοιπόρων τους να σώσουν ότι προσωπικό σώζεται, ενώ πριν οι ίδιοι εκτός λίγων εξαιρέσεων «έδιναν» ανερυθρίαστα τον ανέτοιμο νεο Πρόεδρο και μαζί τουλάχιστον το 56% των Μελών που τον ψήφισαν ,σε καθημερνή βάση, στά ανεξάρτητα πανδημοκρατικά κανάλια της χώρας…

Η συνειδητή ή ασυνείδητη συνεχιζόμενη υπόσκαψη της πορείας του κόμματος , είναι για τά ενεργή μέλη προφανώς σχεδόν καθολικά μη αποδεκτή γιαυτο και οι θυελλώδεις, διαλυτικές  αντιδράσεις εναντίον της διεξαγωγής δημοψηφίσματος με αναμενόμενο συντριπτικό αποτέλεσμα υπέρ τού ξεμπλοκαρίσματος  των διαδικασιών αποπομπής των δημοσίως  επιτιθέμενων.

Ξανάρχονται  δυστυχώς στην μνήμη οι αντιδράσεις της καταρρέουσας νομεγκλατούρας σε άλλες περιπτώσεις της ιστορίας του  διεθνούς κινήματος όπου πάντα και με πανομοιότυπο τρόπο προτιμήθηκε να παρασυρθεί όλος ο απολεσθέντας απαυτην μηχανισμός στην αφάνεια και την καταστροφή από το να προχωρήσουν με δημοκρατικό σεβασμό στις εξελίξεις όπως τις καθόρισε η βάση με την ψήφο της(λαμπρό παράδειγμα ,η προτίμηση στην κατάρρευση της ΕΣΣΔ από τους ολιγάρχες μπροστά στον εκδημοκρατισμό που έφερνε η διεύρυνση και αμετάκλητη αναγνώριση  των αλλαγών της περεστρόικα).

Οχι συγκρίσιμες καταστάσεις βέβαια με την περίπτωση της δίκης μας πορείας για ανανέωση. Ολο το κομμα, εμείς, οφείλουμε να μην αρνηθούμε, παρόλα όσα προκάλεσαν οι εμπλεκόμενοι, τις συγκινησιακές δυσκολίες που επηρεάζουν όλους μας οταν φτάνουμε στον αναγκαστικό χωρισμό από συντρόφους που έδωσαν σε άλλες περιόδους όλες τους τις δυνάμεις για να στηθεί η ανανεωτική Αριστερά.

Γιαυτο και δεν μπορούμε να μην ελπίζουμε τελικά  σε μια κατά το δυνατό περιορισμένη αποχώρηση και σε μια πολιτισμένη και γιατί όχι συναγωνιστική πορεία με τους σχηματισμούς τους στο μέλλον ώστε το αναγκαστικό τραύμα να είναι άμεσα διαχειρίσιμο για όλους και προπάντων για τους μελλοντικούς κοινούς, όπως προσβλέπουμε, από διαφορετικά μετερίζια αγώνες.

Αναμένουμε την δύσκολο επανεκκίνηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μετά την ΚΕ. Οι διαδικασίες στο διάστημα μέχρι το Συνέδριο καθώς και ο τρόπος διεξαγωγής του θα καθορίσει την δημοκρατική μετεξέλιξη του κόμματος από την ριζοσπαστική Αριστερα στην σύγχρονη -πατριωτική Αριστερά, όρος που σηματοδοτεί ανάλογες αλλαγές όπως αυτές που έφερε πριν πολλές δεκαετίες η ορολογία Ευρωκομμουνισμός στο κομμουνιστικό κίνημα.

Το πλεονέκτημα είναι ο αδιαμφισβήτητα διεμβολιστικός ρόλος του νέου προέδρου στους χώρους από την εναλλακτική ριζοσπαστική Αριστερά μέχρι το δημοκρατικό Κέντρο και κυρίως στην παροπλισμένη νεολαία μας καθώς και η πληρέστερη κατανόηση του καταλυτικού ρόλου του απόδημου Ελληνισμού στα εγχώρια δρώμενα ,ο οποίος κατεβαίνει με δικαίωμα καθολικής ψήφου στις επόμενες εκλογές.

Και τέλος αναμένουμε με προσδοκία την με κάποιο τρόπο επανεμφάνιση του απερχόμενου Προέδρου δίπλα στον νέο για διαλύσει τελικά το φώς την βαριά συννεφιά.

* Δρ Νικόλαος Ρήγας, Νευρολόγος-Ψυχίατρος-Παιδοψυχίατρος -Ψυχοθεραπευτής, Διευθυντής Ιατρ. Κέντρου Adenauer Platz Βερολίνο