Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργεί ένα μεγάλο πολιτικό κενό ανάμεσα στη δεξιά σοσιαλδημοκρατία του ΠΑΣΟΚ και τον σταλινισμό του ΚΚΕ. Η ανάγκη για έναν νέο πολιτικό φορέα, που θα εκφράζει τις αρχές, τις αξίες και τις ιδέες της αριστεράς, θα εκπροσωπεί κοινωνικές τάξεις, ομάδες και στρώματα, που πλήττονται, από την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού,  θα συναντηθεί με τα  κινήματα και θα αποτελέσει έναν ισχυρό πόλο αντίστασης στην επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, είναι προφανής.

Η Νέα Αριστερά, έχει χαρακτηριστικά που της παρέχουν τη δυνατότητα να διεκδικήσει αυτό το ρόλο: εξασφαλισμένη κοινοβουλευτική παρουσία, πανελλαδική δικτύωση, και ένα δυναμικό δυο – τριών χιλιάδων ανθρώπων, με εξαιρετική πολιτική συγκρότηση και μεγάλη εμπειρία.

Ταυτόχρονα διατρέχει ένα μεγάλο κίνδυνο: να καταγραφεί σαν ένα θραύσμα του ΣΥΡΙΖΑ, σαν απόπειρα ανασύστασης του παλιού – καλού ΣΥΡΙΖΑ, να προσληφθεί δηλαδή σαν υπόλειμμα του παρελθόντος και όχι ως ελπιδοφόρο εγχείρημα του παρόντος και του μέλλοντος. Για να μετριαστεί αυτός ο κίνδυνος, απαιτούνται κάποιες προϋποθέσεις.

1.Αυτοκριτική

Οι άνθρωποι που «τρέχουν» το νέο κόμμα ήταν μέχρι πρόσφατα μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Η προσωρινή ηγετική ομάδα αποτελείται από κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και υπουργούς των κυβερνήσεών του.

Έχουμε στηρίξει, με ενθουσιασμό ή με σφιγμένα δόντια όλες τις επιλογές της ηγεσίας του από το 2012 μέχρι το 2023. Πολλοί και πολλές στήριξαν το αρχηγισμό, τη δεξιά στροφή μετά το 2019, μέχρι και την εκλογή προέδρου από τους περαστικούς των δυο ευρώ.

Τούτων δοθέντων, δεν αρκεί η δήλωση καλών προθέσεων. Για να αντιμετωπιστεί ως αξιόπιστο το πολιτικό αφήγημα και οι εκφωνητές του, χρειάζεται να προηγηθεί σοβαρή, ειλικρινής αυτοκριτική και γενναία ανάληψη των ευθυνών, που μας αναλογούν σε συλλογικό και προσωπικό επίπεδο.

2.Ευρυχωρία

Η αποτυχία του σοσιαλισμού τον 20ο αιώνα, μπορεί να έχει βασική υποκειμενική αιτία τη σταλινική εκτροπή, που διαπόμπευε επί δεκαετίας την απελευθερωτική ιδέα του κομμουνισμού, ταυτόχρονα όμως, συνιστά αποτυχία και των τριών κύριων ιστορικών ρευμάτων της αριστεράς (αντιεξουσιαστικό, μεταρρυθμιστικό, επαναστατικό). Όλοι και όλες, ανεξάρτητα από την πολιτική διαδρομή που έχουμε ακολουθήσει, διακατεχόμαστε από αμηχανία.

Η αριστερά του 21ου αιώνα οφείλει να συμπεριλάβει και να ενώσει όλες τις εκφάνσεις της, ανανεωτική, ριζοσπαστική, οικολογική, σοσιαλδημοκρατική, τροτκιστική, ελευθεριακή κλπ, σε ένα πολύχρωμο πολιτικό εργαστήριο σκέψης και δράσης, που θα συναντιέται με τα πολύμορφα κινήματα και θα λειτουργεί σαν πόλος αντίστασης και ανατροπής.

3.Ισχυρές δεσμεύσεις

Ο νέος πολιτικός φορέας χρειάζεται να έχει από την αρχή ισχυρή ταυτότητα, συμβατή με τις αρχές, τις αξίες της αριστεράς και τα σύγχρονα κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά δεδομένα.

Ο κυρίαρχος και αλαζονικός νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός του 21ου αιώνα, εκτός από την πρωτοφανή συσσώρευση πλούτου, την διεύρυνση των ανισοτήτων, τη βίαιη κατάργηση κατακτήσεων και δικαιωμάτων, την ευρεία χρήση της βιοπολιτικής και την μετατροπή της ψηφιακής επανάστασης, από δυνατότητα  βελτίωσης της ποιότητας ζωής όλων των ανθρώπων, σε εργαλείο επιτήρησης, ελέγχου και μεγιστοποίησης του κέρδους, θέτει σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας.

Μέσω του γεωπολιτικού ανταγωνισμού, που επαναφέρει μετά από δεκαετίες την πιθανότητα ενός γενικευμένου πολέμου και τον εφιάλτη ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος και της διατάραξης της φυσικής και βιολογικής ισορροπίας εκατομμυρίων ετών, με ορατή συνέπεια την κλιματική κρίση.

Η σύγχρονη αριστερά εκτός από ταξικά μεροληπτική, εξισωτική, φεμινιστική, δικαιωματική, οφείλει να είναι πρωτίστως αντικαπιταλιστική, οικολογική και ειρηνοποιός.

4.Συλλογικότητα

Η οδυνηρή εμπειρία  του μεσσιανισμού στο πρόσωπο του Α. Τσίπρα και των καταστροφικών συνεπειών του, αποκλείει την πιθανότητα να γίνει η Νέα Αριστερά αρχηγικό κόμμα. Ελλοχεύει όμως ο κίνδυνος, να αντικατασταθεί ο αρχηγός από μια κομματική αριστοκρατία. Κάποια σημάδια είναι ήδη ορατά. Το κόμμα νέου τύπου, πέραν του ότι εμπεριέχει στη δομή του σχέσεις ιεραρχίας και εξουσίας, ουδόλως ανταποκρίνεται με την σημερινή οργάνωση και λειτουργία της κοινωνίας.

Το νέο κόμμα πρέπει να στηθεί από τα κάτω, χωρίς «προσωρινές» αποφάσεις, που, με την επίκληση του επείγοντος, δημιουργούν τετελεσμένα, με την ελεύθερη, ισότιμη συμβολή, τις ιδέες και τις προτάσεις όσων ενδιαφέρονται και με ασφαλιστικές δικλείδες, που θα μετατρέπουν την ισότιμη συμμετοχή όλων των μελών στη λήψη των αποφάσεων, από ευχή σε πραγματικότητα.

5.ΜΕΡΑ 25

Το ΜΕΡΑ 25 είναι ιδεολογικά και πολιτικά, ότι πιο κοντινό υπάρχει στη Νέα Αριστερά. Παρά ταύτα, από την πρώτη στιγμή, εκδόθηκε απαγορευτικό και από τις δυο πλευρές. Προφανώς το τραύμα του 2015 δεν έχει ξεπεραστεί, διατηρώντας ένα βαθύ ψυχικό χάσμα. Είναι ανθρώπινο, αλλά εγωισμός, ο ναρκισσισμός και η ανάγκη για αυτοδικαίωση, δεν πρέπει να χαρακτηρίζουν τους αριστερούς και τις αριστερές.

Οι ανάγκες των καιρών, επιβάλλουν την επικοινωνία και τη συνομιλία των δύο χώρων, στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός μετώπου αντίστασης στην κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού και την άνοδο της ακροδεξιάς.

6.Κάτι περισσότερο από κόμμα.

Η ευρεία διάδοση αρχαϊκών απόψεων και θεωριών συνωμοσίας, το αντιεμβολιαστικό κίνημα, η έξαρση  κακοποιητικών συμπεριφορών, οι γυναικοκτονίες, η εκπόρνευση παιδιών, η εφηβική βία, υπό τους ήχους μουσικής τραπ, η εχθροπάθεια και ο τοξικός λόγος, αναδεικνύουν μια κοινωνία σε παρακμή και σχετίζονται με την κρίση ταυτότητας και την επικράτηση του πιο ακραίου στοιχείου της αστικής ιδεολογίας, του κυνικού ατομισμού.

Δεν αρκεί μια πολιτική αλλαγή. Έχουμε ανάγκη μια πνευματική, πολιτισμική και ηθική επανάσταση. Οφείλουμε να υπερασπίζουμε τη νεωτερικότητα, τον ορθό λόγο, την επιστήμη, την τέχνη. Να προάγουμε τη συνεργασία, την αλληλεγγύη, την ενσυναίσθηση, την αποδοχή του διαφορετικού, την ιδέα των κοινών, την ηθική της κοινότητας,

7.Να γουστάρουμε

Η εσωτερική λειτουργία των κομμάτων της αριστεράς, χαρακτηρίζεται από μια επαναλαμβανόμενη, συνήθως ανιαρή ρουτίνα: συναθροίσεις σε συνήθως καταθλιπτικούς χώρους, μακροσκελείς εισηγήσεις περί της συγκυρίας, παράλληλους μονόλογους επί παντός επιστητού. Στο τέλος μένει μια γεύση χαμένου χρόνου.

Μπορούμε να επιστρατεύσουμε φαντασία και ευρηματικότητα,  για προσδώσουμε στην εσωτερική ζωή του νέου φορέα ζωντάνια, δημιουργικότητα, πρωτοτυπία, να γίνει ελκυστική, τα μέλη να προσέρχονται με χαρά, από επιλογή και όχι από καθήκον.

Μιας και το χτίζουμε από την αρχή, ας προσπαθήσουμε να αντικαταστήσουμε το κόμμα της ανάγκης, με το κόμμα της ελευθερίας, αυτό που μας έλαχε, με αυτό που ονειρευτήκαμε.