Η Ελλάδα ειναι μια χώρα που με διάφορες κυρίως διπλωματικές και κατά πολλούς αδιαφανείς κινήσεις, τα κατάφερε σήμερα να ευρίσκεται στον λεγόμενο σκληρό πυρήνα της ΕΕ.

Έχει όμως εξόφθαλμες διαφορές ως προς τις κρατικές λειτουργίες των άλλων χωρών που ανήκουν στο Club.

Υπάρχουν βέβαια αρκετές επιφανειακές ομοιότητες ανάμεσα σε όλες αυτές τις χώρες. Αν όμως επιχειρήσει κάποιος να διεισδύσει στα ενδότερα τότε αντιλαμβάνεται οτι βρίσκεται σε άλλον κόσμο.

Ένας κυκεώνας απαιτήσεων ,ενός δαιδαλώδους κρατικού μηχανισμού, πλαισιωμένου απο ανθρώπους που εξασκούν τις υπηρεσίες τους με ενα πελατειακό πνεύμα συναλλαγών κάτω απο το τραπέζι, εξακολουθει να υφίσταται στην χώρα. Αυτό κάνει την διαφορά απο τα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ.

Οι κυβερνήσεις της δεξιάς γνωρίζοντας τις υποχρεώσεις τους για ισοτιμία και ισοπολιτεία εφόσον ειναι κυβερνώντες ενος κράτους της ΕΕ, εκλέγονται με πολλές φορές κύριο προπαγανδιστικό στόχο οτι θα είναι αυτές που θα φέρουν τις μεταρρυθμίσεις που θα εξευρωπαίσουν την χώρα.

Όμως εκτός απο ορισμένα επιφανειακά φτιασιδώματα η κατάσταση στην ουσία της παραμένει αναλλοίωτη. Πρόσφατο παράδειγμα η ναυαρχίδα της οικονομικής ανάπτυξης το real estate.

Στις προπαγανδιστικές κορώνες για γρήγορες μεταβιβάσεις με ενα κλικ και αλλα τέτοια ευτράπελα, αντιπαρατίθεται η συμβολαιογραφική υπόδειξη οτι η διαδικασία είναι οχι πλήρως ηλεκτρονική αλλα «ημιηλεκτρονική με χειρωνακτική συμπλήρωση» άρα και χρονοβόρα.

Εκεί πάνω αρχίζει το γνωστό γαιτανάκι συναλλαγών και υπομονετικής αναμονής των υπηρεσιών με ελεγχόμενη απο τους μηχανισμούς χρονικής διάρκειας. Άλλο παράδειγμα, αλλά σε διαφορετικό τομέα, είναι η πρόσφατη προβληματική για την νομοθέτηση της ελεύθερης επιλογής όχι μόνο ατόμου ,όπως μέχρι σήμερα, αλλά και φύλου σε γάμο για την δημιουργία οικογένειας με παιδιά!

Είναι τελικά οι μηχανισμοί που αντιτίθενται ακόμα σθεναρά σε αυτές τις αλλαγές που θα ρυθμίσουν και θα απλοποιήσουν το σύστημα, μάλλον επειδή αρνούνται να παραδόσουν τις εξουσίες που το πελατειακό σύστημα τους προσφέρει.

Τέτοιου είδους μηχανισμοί βρίσκονται δυστυχώς κάτω απο την εξωραισμένη επιφάνεια των κρατικών και κοινωνικών διαδικασιών διακυβέρνησης και κοινωνικής συνδιαλλαγής.

Από τις απαράδεκτα αντιδημοκρατικές διαδικασίες στο εσωτερικό των κομμάτων μέχρι τις ιδιωτικές οικονομικές συναλλαγές κάθε είδους ή τις διάφορες κρατικές υπηρεσίες πχ εφορία, υγεία,παιδεία κλπ,παραμένει η ουσία και πρακτική του πελατειακού κράτους πανίσχυρη και αντιστεκόμενη σθεναρά σε ουσιαστικές αλλαγές.

Είναι τελικά οι άνθρωποι της λεγόμενης μεσαίας τάξης που αρνούνται πεισματικά να εγκαταλείψουν τα οικονομικά και άλλα προνόμια που τους εξασφαλίζει το παλιό σύστημα της πάλαι ποτέ ψωροκώσταινας.

Τα δε κόμματα ,αρνούμενα στην πραγματικότητα να «τα βάλουν μαζί τους» ,προσπαθούν με μπόλικη προπαγάνδα και μερικά ξώσφαλτσα φτιασιδώματα να αφήσουν την καυτή πατάτα στους επόμενους.

Η ασυνεννοησία των πολιτικών δυνάμεων διαιωνίζει αυτήν την κατάσταση.Τα εκλογικά συστήματά και η γενικότερη πολιτική ζωή παραμένουν σε σχεδόν εμφυλιοπολεμικές επικοινωνιακές συνθήκες ,γιατί το αντίθετο δηλαδή η συνεννόηση και η συνεργασία των κομμάτων σε διάφορα επίπεδα και βέβαια πρωτίστως στο κυβερνητικό επίπεδο, δρά απειλητικά για τα προνόμια των ανώτερων και μεσαίων τάξεων ,όπως ποιό πάνω διαπιστώνεται.

Έτσι που η αταξία και διαφθορά κάτω απο την εξευρωπαισμένη επιφάνεια μένει απείραχτη και αποτελεί ακόμα το βάρος που σηκώνει ο ελληνικός λαός στις πλάτες του καθημερινά, δυστυχώς χωρίς δυνάμεις προς το παρόν (βλέπε 41%)για να το πετάξει απο πάνω του.

Αυτά ειναι ορισμένα κομβικά θέματα που πρέπει η Αριστερά, σαν η κατεξοχήν κοινωνική και πολιτική δύναμη ανατροπής, αφού τα μελετήσει να κάνει ενα σχέδιο άμεσων αλλαγών ,με την αξιοποίηση της ευκαιρίας να διαθέτει μια απεγκλωβισμένη απο τα παλιά γρανάζια νέα ηγεσία και την διεξαγωγή ενός ανοικτού και δημοκρατικού συνεδρίου, όπως πρέπει να είναι το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τον Φλεβάρη του 2024.

Καλή χρονιά !

*Ο Νικόλαος Ρήγας είναι Νευρολόγος -Ψυχίατρος-Παιδοψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής, Διευθ. Ιατρικού Κέντρου Adenauer Platz Berlin