Διάβαζα προχθές την έκκληση της προέδρου του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος για τη συστράτευση όλων ώστε να αντιμετωπιστεί η έξαρση των ακροδεξιών και ναζιστικών ιδεολογιών και κομμάτων.  Παρακολουθώ επίσης και τις παραινέσεις του δικού μας πρωθυπουργού για συστράτευση όλων μας απέναντι  στην ακροδεξιά και στον  νεοναζισμό.

Προοδευτικοί και συντηρητικοί γράφουν αναθεματίζοντας τα ακροδεξιά και νεοναζιστικά φαινόμενα. Το πράγμα όμως παρουσιάζει μια εξαιρετικά φανερή αντιφατικότητα. Οι πολιτικοί, και όσοι ανέφερα πιο πάνω, συμβάλλουν στην δημιουργία και την ανάπτυξη του νεοναζισμού.

Προστατεύοντας και υπηρετώντας τις «Αγορές», που λειτουργούν ως σύγχρονοι τοκογλύφοι, αφενός επιτίθενται, μέχρις αφανισμού, στη μεσαία τάξη και τη μικρή ιδιοκτησία, και αφετέρου ωθούν τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους του μόχθου στην αγκαλιά του νεοναζισμού που υπόσχεται ανθρώπινους όρους ζωής.

Με την πολιτική της λιτότητας και της δημοσιονομικής καθαρότητας οδηγούν όλους αυτούς τους ανθρώπους στην αγκαλιά του λαϊκισμού και του νεοναζισμού, όρα Ιταλία. Από τον αναπαυτικό τους καναπέ ορίζουν αυτή τη νέα τάξη πραγμάτων, της ανέχειας για τους πολλούς. Και δυστυχώς προσπαθούν, κυρίως όσοι δηλώνουν αριστεροί, να γίνουν βασιλικότεροι του βασιλέως στην κατάργηση του κράτους, μη ενθυμούμενοι και αυτοί τον Κέυνς.

Και εμείς, οι λίγο περισσότερο βολεμένοι, παρακολουθούμε μέσα από την πολυτέλεια της ζωής μας, όπως και στον μεσοπόλεμο, για να επιβεβαιώσουμε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται.