Η κατά Τσίπρα ‘πρωτοφανής απειλή για την Δημοκρατία’ είναι άραγε μόνο ο Ηγεμόνας των υποκλοπών; Αν ήταν έτσι τα πράγματα θα ήταν απλά. Φύγε εσύ – Έλα εσύ κι η αναφερόμενη ‘πρωτοφανής απειλή’ θα περνούσε σαν ίωση. Μήπως λοιπόν η προειδοποίηση του κ Τσίπρα είναι μια ιδιοτελής υπερβολή για να τρομάξει τον κόσμο;

Γιατί όμως ένας, ιδιοτελής έστω, Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να θέλει να τρομάξει τον κόσμο προεκλογικά; Η τρομάρα, ως γνωστόν, ωφελεί τους κυβερνώντες κι ακόμη περισσότερο τους συντηρητικούς κυβερνώντες. Άρα το λέει επειδή το πιστεύει, δεδομένου ότι με την διαπίστωση αυτή δεν επιδιώκει εκλογικά οφέλη. Υπάρχει πράγματι στην Ελλάδα κίνδυνος νεοφασιστικής απειλής!

Περιβάλλον

Στην μισή Ευρώπη η απειλή δεν είναι πλέον εικαζομένη αλλά παρούσα και κάπου ήδη κυβερνά. Προτού μάλιστα κυβερνήσει, δεν της πολυφαινότανε και μόλις προ ολίγων ετών κινείτο στο 3% (πχ. Fratelli di Italia).

Στα καθ’ ημάς, η παρουσία της «Χρυσής Αυγής» τερματίστηκε στον Κορυδαλλό ωστόσο τα κοινωνικά και πολιτικά φαινόμενα δεν εξαχνούνται τόσο εύκολα χωρίς ν’ αφήσουν ίχνη. Αν δεν αντιμετωπιστούν τα αίτια, συχνά εμφανίζεται φαινόμενο αναπήδησης (rebound). Το σενάριο μιας σοβαρής ‘τοιαύτης’ είναι παλιό.

Ο κ. Μητσοτάκης διολισθαίνει συνεχώς. Επιδιώκει πλέον μια κάλπη-πλυντήριο που θα περιβάλλει τον ολοκληρωτισμό του με κοινοβουλευτική επιβεβαίωση.

Είχε κάποτε ως πυλώνες της επικοινωνιακής τακτικής του το τεχνοκρατικό προφίλ, την κεντρώα πραγματιστική τοποθέτηση, την προσήλωση στην θεσμική λειτουργία και την επίδειξη σοβαρότητας, προ πάντων την σοβαρότητα! Προς τα έξω τον εκπροσωπούσαν αποκλειστικά φιλελεύθεροι καθηγητές και τινές ‘genious νεαροί σοσιαλιστές’.

Πλησιάζοντας όμως προς τις εκλογές τα περί θεσμών τα διηγείται πια η συνεχιζόμενη παρουσία στα υπουργικά έδρανα του στόχου 5046c, η προκρινόμενη εθνοκαπηλεία και λαϊκισμός ως εκλογικό του μοτίβο κι η υπερδοσολόγηση με  Άδωνη, πολύ Άδωνη …

Αδωνιάδα

Άδωνις με personal trainer και πολλά push ups, Άδωνις με καφάσια, Άδωνις βρίζοντας κι  Άδωνις γλύφοντας (σιγά μην ερχόταν ο Μαρτσέλο χωρίς τον… Μητσοτάκη!). Παρεμβάλλεται κι ολίγος Άδωνις ‘que te la pongo’ αλλά αυτό περιλαμβάνεται στο δράση – αντίδραση.

• Ανοίγει άραγε ο κ Αντιπρόεδρος περπατησιά διαδοχής ή παίζει δεξιό μπακ για τις εκλογές; Ή μήπως και τα δύο;
• Αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του συστήματος Μητσοτάκη ή επωφελείται από την κατάπτωση του; Ή μήπως και τα δύο;
• Διαμαρτύρονται κάποιοι κακώς περί αντιφατικού κατηγορητηρίου. Τους χρεώνεται λένε νεοφιλελευθερισμός ή τους καταλογίζεται ακροδεξιά παρέκκλιση; Ή μήπως και τα δύο;
• Η ελληνική κοινωνία – από την εποχή του Κολοκοτρώνη και του Ρωσικού κόμματος – κατά καιρούς αναφωνεί: «Ένας λεβέντης να μας σώσει!». Υπάρχει σήμερα κοινό  με αυτό το χρονίως υποτροπιάζον αυταρχικό αίτημα ή η ανοχή στα πούσμπακς, στις υποκλοπές, στην μιντιακή μονοφωνία, στην αστυνομική βία είναι η ωφελιμιστική ‘τύφλωση’ του δεξιού ψηφοφόρου; Ή μήπως και τα δύο;
• Η μετεκλογική εκπαραθύρωση Μητσοτάκη θα ανοίξει τον δρόμο σε τέτοιες δυνάμεις δια της διαδοχής από κάποιον γελοίο Φύρερ ή δια της δημιουργίας «εύφορης» πολιτικής αστάθειας; Ή μήπως και τα δύο;

Όταν ο κάμπος είναι στρωμένος με στάχυα, τότε μια σπίθα αρκεί για να ανάψει φωτιά σε όλο τον κάμπο!

Δημοκρατική άμυνα

ΔΕΞΙΑ: Περιμένοντας την αξιοπρέπεια να επαναστατήσει, όπως λέει και το σχετικό βιβλίο του κ Γιανναρά, νυχτωθήκαμε! Ίσως δεν υπάρχει αξιοπρέπεια σε αυτή την παράταξη!

ΠΑΣΟΚ: Σκελετοί στην ντουλάπα, σύγχυση, ακροβατισμός σε τεντωμένο σχοινί, νεαρά παιδιά με βαριά φανέλα που υποδύονται το ΚΚΕ του κέντρου, λέγοντας πως όλοι οι άλλοι είναι ίδιοι! Ελλείψει εσωτερικής πληροφόρησης άργησαν στο Evagate κι υπάρχει γκρίνια. Προτεραιότητα του νέου αρχηγού είναι η εμπέδωση της εσωτερικής κυριαρχίας οπότε ελάχιστοι εκ των «άλλων» βουλευτών θα είναι στην επόμενη Βουλή.

ΣΥΡΙΖΑ: άθροισμα φραξιών – καρικατούρα, ελάχιστη ανανέωση, καθόλου αυτοκριτική, μηδενική κοινωνική γείωση, συμπαγείς αρνητικές γνώμες σε πολυπληθή τμήματα της κοινωνίας. Δεν ενθουσιάζει κανέναν! Θα αντιταχθεί στην απειλή αλλά με αμφίβολη αποτελεσματικότητα.

ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: ετοιμάζονται προεκλογικές συρραφές ωστόσο παραμένουν η πανσπερμία, οι εγωκεντρισμοί κι ο σεχταρισμός μιας ‘πρωτοπορίας’ που δεν έχει βαρεθεί να επαναλαμβάνει τον εαυτό της. Ως

Επιμηθείς θα συμμετάσχουν αφού όμως πρώτα θεριέψει η απειλή.