«Μία αδικία από την οποία κερδίζουμε εμείς, ονομάζεται τύχη. Μία αδικία από την οποία επωφελείται κάποιος άλλος, ονομάζεται σκάνδαλο» (Louis Dumur)

Η αδικία, ανεξάρτητα από τα αίτια της γέννησής της, δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα. Πρωτίστως σε εκείνον που την έχει υποστεί. Μετά τη διεξαγωγή των πρώτων προημιτελικών για το φετινό Κύπελλο Ελλάδας, αυτό που καταφέραμε εκ νέου σαν εγχώριο ποδόσφαιρο είναι να γίνεται κουβέντα για τη διαιτησία και όχι για τα αγωνιστικά δρώμενα.

Είναι αποδεδειγμένο πολλάκις πως δεν μπορούμε να το αποφύγουμε κάτι τέτοιο, άρα δεν είναι λάθος να το θεωρήσουμε και ως συστατικό γνώρισμα της εσωτερικής μας λειτουργικότητας. Η Lady Hope καταλαβαίνει πως το αποτέλεσμα ενός μεμονωμένου αγώνα είναι μικρότερης σημασίας για το ίδιο το ποδόσφαιρο μπροστά στη διασφάλιση των βασικών όρων διευθέτησης των αγωνιστικών διαφορών…

Η αδικία μπορεί να προέλθει από δόλο. Μπορεί, όμως, να προκύψει είτε από αβλεψία, είτε από λάθος εκτιμήσεις κάποιων φάσεων. Μπορεί να έχει σε πρωταγωνιστικό ρόλο κάποιον που θέλει να κάνει δημόσιες σχέσεις (προωθητικής για τον ίδιο υφής), αλλά και κάποιον που μπορεί να είναι υπερεκτιμημένος. Πάντως, η αδικία μάλλον ενοχλεί το «θύμα» στον ίδιο βαθμό, είτε το ήθελε ο «δράστης», είτε «όχι». Αυτό είναι το κυρίαρχο στοιχείο, δίχως όμως να χάνει την αξία της η διερεύνηση του κινήτρου.

Είναι άλλο πράγμα να έχεις να κάνεις με διαιτητές που εξυπηρετούν συμφέροντα, και άλλο πράγμα με διαιτητές που δεν είναι τόσο καλοί. Αν, μάλιστα, βρεθούμε μπροστά σε κάποιες περιπτώσεις που συνδυάζουν και τα δύο αυτά, τότε το S.O.S. είναι το μόνο που μας απομένει… Ο καλός διαιτητής πρέπει να επιβάλλεται στο παιχνίδι για να του επιτρέπει να κυλάει αυτό από μόνο του. Και όχι να το ανακατεύει και να το αποσυνθέτει από την αδυναμία ελέγχου του…

Στην ιστορία των αθλημάτων έχουν σημειωθεί άπειρα διαιτητικά λάθη που να συνιστούν εξόφθαλμη αδικία. Και θα συμβούν αμέτρητα και στο μέλλον. Το μεγάλο ζήτημα είναι να περιορίζονται με κάθε διαθέσιμο και θεμιτό τρόπο τα εσκεμμένα και να αυξάνονται οι προετοιμασίες (ψυχολογικές, πνευματικές, σωματικές, υλικές) για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αποφυγή των υπόλοιπων.

Φυσικά, το VAR είναι ένα μέσο απονομής δικαιοσύνης με ποσοστά που είναι άκρως ικανά να δημιουργήσουν πρόσφορες συνθήκες για ένα καλύτερο μέλλον. Όσοι το καθυστερούν, για τον οποιονδήποτε λόγο, θα πρέπει να το βάλουν ως προτεραιότητα άμεσα, έτσι ώστε να επισπευθεί ο χρόνος έναρξης της λειτουργίας του στα ελληνικά γήπεδα. Τέτοιες καθυστερήσεις φθείρουν πολλά και πολλούς, αλλά επ΄ουδενί την επιτακτική αναγκαιότητα εφαρμογής του μέτρου…

Όταν ο αποκαλούμενος από αρκετούς ως κορυφαίος Έλληνας διαιτητής τα κάνει τόσο πολύ μαντάρα σε ένα τόσο σημαντικό αγώνα όπως αυτός του Περιστερίου το βράδυ της Πέμπτης, τότε η ίδια η ουσία των πραγμάτων διαμαρτύρεται πιο έντονα. Σχεδόν μας κραυγάζει: «κάντε κάτι όλοι, τώρα».

Το χρονικό σημείο είναι κομβικό. Ένα παρελθόν προβληματικό και ένα παρόν δυσλειτουργικό σε καμία περίπτωση δεν αποτρέπουν το δικαίωμα σε ένα μέλλον ελπιδοφόρο. Με ισονομία για όλους. Στην ουσία οι ίδιες οι εξελίξεις κατευθύνουν τα πράγματα προς τα εκεί και αυτό είναι το μόνο αισιόδοξο από τα δεδομένα που δημιούργησε η διαιτησία του Σιδηρόπουλου την Πέμπτη.

Η Lady Hope θεωρεί πως όποιοι βάζουν εμπόδια στο αυτονόητο θα είναι «δαχτυλοδεικτούμενοι». Αλλά, από τον τρόπο που διαχειρίζονται οι πλειοψηφίες την αδικία, φαίνεται πως το πρωτεύον δεν είναι ο περιορισμός της, αλλά το «να συμβαίνει στους άλλους»… Έτσι, δεν γίνεται εύκολα δουλειά.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών