Ο Νίκος Ρωμανός, όντας κρατούμενος και στο πλαίσιο των νόμων που έχει θεσπίσει η Ελληνική Πολιτεία, πέτυχε την εισαγωγή του στην ανώτατη εκπαίδευση, με επίδοση μάλιστα η οποία οδήγησε την Προεδρία της Δημοκρατίας να του απονείμει ειδικό βραβείο. Σε αυτές τις περιπτώσεις, τόσο ο νόμος όσο και η απλή λογική, επιβάλουν την χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών στους κρατούμενους, θεσμός που υιοθετήθηκε σύμφωνα και με τα διεθνή δεδομένα για τον την πορεία επανένταξης των κρατουμένων στο κοινωνικό σύνολο.

Αίφνης, τα παραπάνω αναιρέθηκαν για τον Νίκο Ρωμανό, στερώντας του το κατοχυρωμένο δικαίωμα στην εκπαίδευση και ανατρέποντας, ειδικά για την περίπτωσή του, τη λογική του νόμου που η ίδια η Πολιτεία έχει θεσπίσει. Η τροπολογία που δρομολογεί η Κυβέρνηση δεν μπορεί να διορθώσει την αδικία αυτή, διότι δεν υπάρχουν στις ελληνικές φυλακές οι υποδομές για εξ’ αποστάσεως διδασκαλία, αλλά επιπλέον διότι, και να υπήρχαν, αυτές δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τις εργαστηριακές εργασίες στην προκειμένη περίπτωση.

Μετά από 27 ημέρες απεργίας πείνας, η ζωή του Νίκου Ρωμανού κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή. Και το αγχώδες ερώτημα που τίθεται σήμερα, ύστερα από 33 χρόνια, είναι αν ο Νίκος Ρωμανός θα γίνει τις επόμενες μέρες ο «Έλληνας Μπόμπι Σάντς».

Υπενθυμίζουμε ότι το 1981 ο νεαρός Ιρλανδός, 27 ετών, μέλος της IRA, πέθανε ύστερα από 66 μέρες απεργίας πείνας, διαμαρτυρόμενος για το «ειδικό καθεστώς» κράτησης που επέβαλε η κυβέρνηση Θάτσερ και διεκδικώντας μια πιο ανθρώπινη μεταχείριση. Η αδιαλλαξία και η απανθρωπιά της κ. Θάτσερ οδήγησαν στο θάνατο όχι μόνο τον Μπόμπι Σαντς και άλλους εννέα  συγκρατουμένους του, αλλά και στην όξυνση του πολέμου στην Βόρεια Ιρλανδία, με καταστροφικές συνέπειες.

Στη χώρα μας, όσοι οχυρώνονται πίσω από αμφίβολες νομικές διαδικασίες, που σήμερα είναι έτσι και αύριο αλλιώς, αγνοώντας το βαθύ πολιτικό διακύβευμα που τίθεται με τον κίνδυνο του θανάτου του Νίκου Ρωμανού, διαπράττουν ένα σοβαρό ατόπημα, που μπορεί να έχει και εδώ τραγικές συνέπειες.

Όταν ένας νεαρός άνθρωπος, στα χέρια του οποία έχει ξεψυχήσει ο φίλος του, απροκάλυπτα πυροβολημένος από κάποιον που έπρεπε αντιθέτως να προστατεύει τους πολίτες, φτάνει στο σημείο να διεκδικεί ένα δικαίωμα με τίμημα την ζωή του, τότε προφανώς ο άνθρωπος αυτός κάτι σημαντικό έχει να μας πει.

Ο Νίκος Ρωμανός έχει διαπράξει ορισμένες πράξεις για τις οποίες η πολιτεία δικαιολογημένα τον τιμωρεί. Αν όμως ορισμένοι εκπρόσωποι αυτής της πολιτείας τον οδηγήσουν στον θάνατο, εντελώς αδικαιολόγητα, τότε αυτοί ευθύνονται για μια πράξη διπλά κολάσιμη. Πρώτον διότι χάνεται η ζωή ενός νεαρού ανθρώπου. Και δεύτερον διότι τροφοδοτείται η βία, που υποτίθεται πως θέλουν να καταστείλουν.

Οδυσσέας Βουδούρης
Βουλευτής Β’ Αθήνας, Κοινωνία Πρώτα