Ο Βαγγέλης Μαρινάκης με μία… μεγαλειώδη ομιλία τοποθέτησε τον εαυτό του δίπλα σε όλους εκείνους που κυνηγήθηκαν από το ελληνικό κράτος στο πέρασμα των αιώνων.

Έχουμε και λέμε λοιπόν (όπως τα σημειώνει ο ίδιος):

1. Ο Νικηταράς, ένας από τους πρωτοστάτες της Επανάστασης του ’21, πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ως επαίτης στον Πειραιά.
2. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, βρέθηκε κι αυτός σιδεροδέσμιος στη φυλακή.
3. Για τον Σωκράτη (πήγε ακόμα πιο πίσω!) η πολιτεία επιφύλαξε το κώνειο.
4. Ο Κίμων ο Αθηναίος εξοστρακίστηκε για ένα μεγάλο διάστημα από την Αθήνα.

Σήμερα λοιπόν, όπως υποστηρίζει ο κ. Μαρινάκης, «η κυβέρνηση επαναφέρει στο προσκήνιο αυτή την αρνητική παράδοση της φυλής μας» και «σπιλώνει τη φήμη κάποιων εκ των επιφανέστερων Ελλήνων, με διαρκή και πολύπλευρη προσφορά στην ελληνική κοινωνία». Τον ίδιο εννοεί, τον εαυτό του. Το επισημαίνει παρακάτω άλλωστε ώστε να μην έχουμε την παραμικρή αμφιβολία: «Σε μια τόσο μακρά ελληνική ιστορία, ο καθένας έχει τη δυνατότητα να βρει παραδείγματα προς μίμηση που να του ταιριάζουν».

Πρόταση, ριζοσπαστική: να βγάλουν το άγαλμα του Θόδωρου Κολοκοτρώνη από τη Σταδίου (εκεί με το άλογό του, που δείχνει με το δάχτυλο προς το μπαρ Galaxy στη στοά) και να βάλουν στη θέση του ένα του Βαγγέλη Μαρινάκη.

Όσο για τον «Δρομέα» στο Χίλτον, αυτόν να τον αφήσουν ήσυχο. Αποτελεί σύμβολο. Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική. Μακεδονία ξακουστή, του Αλεξάνδρου χώρα κλπ, κλπ.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών