Υπάρχουν κάποια μαγαζιά που ξέρεις ότι θα είναι πάντα εκεί για να μας συντροφεύουν όταν όλη η πόλη κοιμάται. Κι όταν πέφτει η νύχτα, αν περάσεις από την οδό Βρεσθένη, θα το δεις να λάμπει στο σκοτάδι.

Ο Μπάτμαν, κατά κόσμον Γιώργος Νάσιος, είναι γέννημα-θρέμμα Αθηναίος από τα Πετράλωνα. Αν δεν ήταν ο ιδιοκτήτης ενός από τα πιο γνωστά και παλιά «αφτεράδικα» της Αθήνας, ίσως να ήταν τραγουδιστής. Ή ψαράς.

Εχει περάσει από την Πάτρα ως φοιτητής και χρωστάει μόνο Στατιστική Επιχειρήσεων. Αυτά είναι κάποια από τα γεγονότα της ζωής του που μοιράστηκε μαζί μας, όταν μας υποδέχτηκε, μαζί με την κόρη του, την «Αθηνά του», στο μαγαζί που προσελκύει τριάντα χρόνια τώρα τους θιασώτες της νύχτας.

«Είμαι λάτρης και συλλέκτης κόμικς και πάντα αγαπούσα τον Μπάτμαν. Πάντα έλεγα “μένουμε ανοιχτοί για να προσέχουμε την πόλη από την κακή μουσική”. Το 1989, όταν ανοίξαμε, βγήκε και η πρώτη ταινία του Μπάτμαν. Για αυτό και δεν έχουμε πινακίδα. Λέγαμε “Μπάτμαν” και ήξεραν πού να έρθουν. Και κάπως έτσι μου κόλλησαν το υποκοριστικό. Ελεγαν: “Αυτός δεν κοιμάται ποτέ, νυχτερίδα είναι”».

Στη συλλογή από βινύλια και CD που βρίσκεται πίσω από την μπάρα, υπάρχει γκάμα που θα ζήλευε κάθε μουσικόφιλος συλλέκτης, από Rolling Stones μέχρι Βαμβακάρη. Και έτσι, απρόβλεπτα, ενώ ακούς Tom Waits, τραγουδάς την «Κόλαση» του Ζαμπέτα.

«Και η ροκ, και ο Ακης Πάνου λαϊκό τραγούδι είναι. Ετσι μεγάλωσα, με Beatles και Καζαντζίδη. Η ιδέα ξεκίνησε από μια παρέα φίλων. Δουλεύαμε όλοι μαζί και ψάχναμε ένα στέκι. Οταν το ξεκινήσαμε, είχαμε τότε ηλεκτρονικά, παιχνίδια, κάναμε πρωταθλήματα darts, μέχρι που μου μπήκε ιδέα να γίνει μπαρ. Ξεκινούσαμε από Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, μετά ακούγαμε ροκ, μετά λίγο Σπανό, λίγο Κραουνάκη» μας λέει.

«Σιγά σιγά άρχισε να απλώνει το πράγμα, να γίνονται ζυμώσεις, να έρχονται μουσικοί, θεατράνθρωποι, ηθοποιοί. Κι έτσι το “Μπάτμαν” άρχισε να γίνεται το ξενύχτι της Αθήνας. Μου έλεγαν “Μπάτμαν, μην κλείσεις, ερχόμαστε”».

Βέβαια το τίμημα πληρώθηκε. «Με τον νόμο του Παπαθεμελή τότε, εμείς δεν κλείναμε και πέρασα γύρω στα 36 αυτόφωρα. Εγώ αυτόφωρο, το μαγαζί ανοιχτό όμως. Μέχρι που βαρεθήκαν, κατάλαβαν ότι είμαστε ξεροκέφαλοι» λέει χαμογελώντας.

Το «Μπάτμαν» είναι γύρω στα 25 τετραγωνικά, στενό και πάντα γεμάτο. Αυτό όμως δεν πτοεί τους θαμώνες του. «Καμιά φορά», μας λέει η Αθηνά που έχει αναλάβει το μαγαζί τα τελευταία πέντε χρόνια, «έρχονται μέσα, το βλέπουν σχετικά άδειο και μου λένε “θα περάσουμε σε κάνα διωράκι που θα έχει γεμίσει”. Δεν ξέρουμε πόσοι χωράνε μέσα. Μας ρωτάνε και δεν ξέρουμε πώς να απαντήσουμε. Χωράει όσους θέλουν να βρίσκονται μέσα».

«Μια μεγάλη αγκαλιά»

«Είμαι ίσως από τα πρώτα μαγαζιά που την έχω βάλει χρόνια τώρα» μας λέει ο Γιώργος δείχνοντας τη σημαία του ουράνιου τόξου που κρέμεται περήφανα πάνω από την είσοδο του μαγαζιού. «Η ελευθερία του καθενός δεν παραβιάζεται, δεν υπάρχει όριο στην αγάπη. Οποιος δεν θέλει, ας κάτσει σπίτι του. Ετσι θέλω να είναι εδώ, μια μεγάλη αγκαλιά. Να τους χωράει όλους, παρ’ όλο που είναι μικρό. Και τους χωράει».

Ο χώρος εμπνέει για ξενύχτια, καλό ποτό και έρωτες. Ενα μαγαζί που έχει ζήσει τρεις δεκαετίες ερωτευμένων ξενύχτηδων, διακρίνει κάποια διαφορά στους θαμώνες του; «Δεν υπάρχει διαφορά στον καψούρη του 1989 με τον καψούρη του 2019. Η καψούρα είναι η ίδια πάντα. Το μπαρ είναι ερωτικός χώρος, αρκεί να μην ενοχλεί ο ένας τον άλλο. Να τραγουδήσουμε παρέα, να γιορτάσουμε, να ερωτευτούμε».

Υπάρχει όμως διαφορά ανάμεσα στον ξενύχτη και τον πότη; «Ο σωστός ξενύχτης είναι και ο σωστός πότης» λέει η Αθηνά. «Εδώ έχει μειωθεί το φαινόμενο του κακού πότη. Είναι τόσο παρεΐστικο το “Μπάτμαν”. Σαν ένα στομάχι που έχει καταναλώσει πάρα πολύ αλκοόλ και έχει παλινδρομήσεις. Αμα το πειράξει κάτι, το ξερνάει. Ετσι γίνεται και με τους κακούς πότες. Αν έρθει κάποιος και τον ενοχλήσει κάτι και πάει να κάνει σκηνικό, φεύγει μόνος του. Του γυρνάμε όλοι την πλάτη» συμπληρώνει ο Γιώργος.

Εχει ζήσει 30 χρόνια και αν και έχει περάσει από 40 κύματα -και 36 αυτόφωρα- ήταν πάντα γεμάτο και οι νεότεροι που μαθαίνουν για αυτό, το αγαπούν.

«Οι νεότερες γενιές που έρχονται ειδικά εδώ είναι πιο καλλιεργημένα παιδιά. Ξέρουν πού έρχονται. Ξέρουν τι θα ακούσουν, θα γλεντήσουν με τον διπλανό τους δεν πα’ να είναι κι 60 χρονών, θα γίνουμε μια παρέα όλοι. Αυτό έχουμε κερδίσει».

Ο Μπάτμαν γιορτάζει τα γενέθλιά του σήμερα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο με ένα λάιβ πάρτι από τους BandaLaika. Και δίνει την υπόσχεση ότι θα είναι ανοιχτό για τα επόμενα 30 χρόνια.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών