Σκέφτηκα να ανάψω το καλοριφέρ, αλλά αισθάνθηκα πως έχω κάπως μειωμένη διάθεση.

Έχασα αμέσως το ενδιαφέρον για την ζωή.

Έγινα αμέσως σημαντικά αδιάφορος προς το κάθε τι.

Ένιωσα το χιούμορ μου να έχει εξαφανιστεί, ένα σαρδόνιο πέπλο με σκέπαζε.

Έγινα απαθής.

Ένιωσα  θυμό για τον εαυτό μου.

Σκέφτηκα να ανάψω το καλοριφέρ.

Μου ήρθε μπροστά μου το παρελθόν.

Ποιος είμαι εγώ που θα ανάψω καλοριφέρ;

Τι έχω κάνει στην ζωή μου για να το αξίζω;

Γιατί μίλησα έτσι το πρωί στην κοπέλα απ’ την εισπρακτική;

Γιατί δεν έχω πάει τρεις εβδομάδες στην μάνα μου;

Τι απέγινε εκείνο το τάπερ της;

Πότε θα χάσω τα περιττά κιλά;

Πότε θα κόψω το τσιγάρο;

Πότε θα κάνω παιδιά;

Που είναι ο Βάγκνερ;

Έχω ταχυπαλμία.

Κι αν ο Δημήτρης απ’ το γυμνάσιο που του είχα κολλήσει μια τσίχλα στην καρέκλα, με βρει στο δρόμο και με καρφώσει με το στυλό που θα έχει κρατήσει από τότε;

Γιατί το είχα κάνει αυτό;

Τι με είχε πιάσει;

Δεν θα το ανάψω.

Να κάτσω να ξεπαγιάσω.

Δεν μπορώ να πάω να ανάψω το καλοριφέρ.

Δεν με κρατάνε τα πόδια μου.

Αν προσπαθήσω να σηκωθώ θα πέσω και θα με πλακώσω.

Θα μείνω εδώ, μέσα στο κρύο, μέχρι να με πλακώσει το ταβάνι που νιώθω να με πλησιάζει απειλητικά.

Η ανάσα μου βαραίνει.

Κι αν ανάψω το καλοριφέρ και πεθάνω;

Πόσο πετρέλαιο θα έχω κάψει μέχρι να με βρουν;

Μου αξίζει;

Κι αν μυρίσω απ’ την ζέστη;

Βέβαια, έτσι θα με βρουν πιο γρήγορα, αλλά μου αξίζει να είμαι ένα πτώμα και να έχω αναμμένο το καλοριφέρ;

Εγώ φταίω.

Εκείνη τη ζακέτα που μου είχαν κλέψει στην τρίτη Γυμνασίου.

Αν την φορούσα δεν θα μου την έκλεβαν.

Απρόσεκτος μια ζωή.

Και μου θέλω και καλοριφέρ.

Λες και κάνει κρύο…

Τρεις βαθμούς 21 Μαρτίου.

Άλλοι στην ηλικία μου δεν είχαν καλοριφέρ.

Έχει ξεραθεί το στόμα μου.

Νομίζω πως θέλω να πάω τουαλέτα.

Πονάει το έντερό μου.

Είναι το έντερο;

Τι είναι κάτω δεξιά στην κοιλιά;

Δεν έχει κρύο.

Με πονάει η κοιλιά μου.

Έχω να κοιμηθώ δύο βράδια.

Αυτό είναι.

Σιγά μην έχει κρύο.

Αυπνία και ψυχολογικά έχω.

Μπορεί να νιώθω κρύο επειδή το χίλια εννιακόσια ογδόντα τέσσερα κατάλαβα ότι ο άη Βασίλης είναι ο πατέρας μου.

Αυτό ήταν και μια καλή δικαιολογία για όταν πέθανε.

-Που είναι ο μπαμπάς;

-Στον Βόρειο Πόλο αγάπη μου, ετοιμάζει τα δώρα για όλα τα παιδάκια του κόσμου.

-Θα κρυώνει στον Βόρειο Πόλο.

Και τσουπ(!) να τώρα που θέλω και ζέστη.

ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΘΕΛΩ

* Από τη σελίδα του στο facebook