Διακινδυνεύοντας  να χαρακτηριστώ «μνημονιακός», θεωρώ ότι η υποχρέωση που αναλαμβάνει η Ελλάδα  μέσω του νέου προγράμματος  για μείωση  των στρατιωτικών δαπανών  μπορεί να αποδειχθεί παραγωγική, οικονομικά και πολιτικά. Μιλώντας θεωρητικά, ως οικονομολόγος, πρέπει να πω ότι οι στρατιωτικές δαπάνες είναι κατ΄ εξοχήν αντιπαραγωγικές δαπάνες, ενώ στην περίπτωση της Ελλάδας, είναι γνωστό από πικρή πείρα ότι γύρω από αυτές και τους πολυδάπανους εξοπλισμούς έχουν στηθεί «μεγάλα φαγοπότια», εδώ και δεκαετίες.

Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης έχουν μειωθεί δραστικά οι παραγγελίες όπλων από την χώρα μας.  Αυτό δεν μείωσε στο ελάχιστο την αμυντική ικανότητα της χώρας μας και το Αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων.

Κάποιοι μίλησαν για «μονομερή αφοπλισμό της χώρας», επικαλούμενοι τη ως Συμφωνία των Βρυξελλών που υπέγραψε ο Πρωθυπουργός.  Δεν ξέρω τι είδους Αμυντικό Δόγμα υπηρετούν όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο. Προσωπικά, συμμετέχοντας στο κίνημα για την διεθνή ειρήνη και τον αφοπλισμό, έχω πειστεί ότι οι περισσότεροι εξοπλισμοί δεν σημαίνουν μεγαλύτερη ασφάλεια,   συχνά σημαίνουν μικρότερη. Αυτό διδάσκει και η ιστορία του ψυχρού πολέμου.

Ερχόμενος τώρα στο προκείμενο, συνιστώ την αποφυγή της κινδυνολογίας, την οποία εκμεταλλεύονται δυνάμεις όπως η Χρυσή Αυγή. Η προβλεπόμενη μείωση των στρατιωτικών δαπανών της Ελλάδας, οι οποίες είναι σε ποσοστό του ΑΕΠ υπερδιπλάσιες του ευρωπαϊκού μέσου όρου,   μπορεί να αποδειχθούν πολλαπλώς ωφέλιμη. Για παράδειγμα, Τούρκοι προοδευτικοί πανεπιστημιακοί μεταξύ των οποίων και ο γνωστός στην Ελλάδα Αχμέτ Ινσέλ, έχουν αναλάβει πρωτοβουλία προτείνοντας στην κυβέρνηση της Άγκυρας να αποσύρει την στρατιά του Αιγαίου ως χειρονομία καλής θέλησης και φιλίας με την Ελλάδα, αφού η χώρα μας μειώνει εξ’ ανάγκης  τους εξοπλισμούς και τις στρατιωτικές της δαπάνες.

Ενεργοποιείται συνεπώς, στις σημερινές δύσκολες συνθήκες, «η διπλωματία των πολιτών» στη γειτονική χώρα, που χρειάζεται να βρει ανταπόκριση και στην Ελλάδα με αντίστοιχη πρωτοβουλία Ελλήνων πανεπιστημιακών για την απομάκρυνση από λογικές Casus Belli  και την ανάπτυξη της τόσο αναγκαίας πολυδιάστατης συνεργασίας ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία,   προς όφελος των δυο λαών και της ειρήνης στην  πολύπαθη περιοχή μας. Να, λοιπόν, που δεν υπάρχουν μονόδρομοι, ούτε στον τομέα των στρατιωτικών δαπανών.

* Ο Πάνος Τριγάζης είναι συντονιστής του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων και Θεμάτων Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΣΕΠ)