Εσχάτως επιχειρείται η κρίση στα Μέσα- οι απολύσεις, οι περικοπές, τα επικείμενα λουκέτα- να αποδοθούν στην ύφεση που προκαλεί το ΔΝΤ. Με τον τρόπο αυτό, οι λανθασμένες στρατηγικές των επιχειρηματιών, η προκλητική διαχείριση των χρημάτων του χρηματιστηρίου, και οι άστοχες επιλογές των διευθυντικών στελεχών τείνουν να ξεχαστούν, για προφανείς λόγους. Είναι πολλά τα λεφτά που χάθηκαν στα ΜΜΕ.

Ads

Για όλα φταίει η κρίση, λοιπόν; Βολική εξήγηση, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

-Τα προηγούμενα χρόνια το πάρτι στα media ξεκίνησε από την εποχή του χρηματιστηρίου. Στην αγορά μπήκαν 620 εκατ. ευρώ, τα οποία “εξατμίστηκαν”, σε εξαγορές απίθανων εταιρειών , σε επενδύσεις στη Νέα Οικονομία, στην έκδοση εντύπων ποτ δεν είχαν κοινό, αφού οι εκδότες ακολούθησαν τη “λογική του σουβλατζίδικου” . Κάθε συγκρότημα και ένα portal (τα θυμάστε;) κάθε συγκρότημα και μια αθλητική εφημερίδα.

– Η σπατάλη συνεχίστηκε στην τηλεόραση. Η ελληνική αγορά έφτασε να παράγει 80 σειρές τη σεζόν για να κρατήσει τις 15, τεράστια ποσά δαπανήθηκαν σε αμφιβόλου αισθητικής παραγωγές, και ο τζόγος με τα τηλεοπτικά δικαιώματα των αγώνων, έστειλε το κόστος στα ύψη. Ένας ολόκληρος κύκλος μεσαζόντων και μαθητευόμενων μάγων, έπαιξε στη ρουλέτα και έβγαλε πολλά λεφτά αφού κέρδιζαν όλοι. Όλοι; Όχι! Οι εταιρείες για τις οποίες δούλευαν εξακολουθούσαν να είναι ζημιογόνες και οι μισθοί των περισσότερων εργαζομένων παρέμειναν περίπου οι ίδιοι. Υπήρξαν άνθρωποι που άλλα υποσχέθηκαν στους ιδιοκτήτες και άλλα έκαναν. Και τώρα ποντάρουν στην κρίση και στην ομαδική πτώση, μήπως και διασωθούν, επιρρίπτοντας ευθύνες σε όλους τους άλλους.

-Το αποτέλεσμα των επιλογών τους: Πλούσιοι σταρ και ζημιογόνα media!

-“Όλα τα media” είναι σε επιτήρηση φωνάζουν διάφοροι σχολιαστές, αλλά δεν είναι σε θέση να εξηγήσουν πως 3 εταιρείες του κλάδου , η Καθημερινή, η Ναυτεμπορική και οι Αττικές Εκδόσεις” είναι εκτός και έχουν τις μικρότερες ζημίες αναλογικά με τους άλλους 6, : Alter, Mega, ΔΟΛ, Πήγασο, Τεγόπουλο, και Τεχνικές Εκδόσεις. Ποιες πολιτικές ακολούθησαν οι 3 και δεν βρέθηκαν υπό το καθεστώς επιτήρησης του χρηματιστηρίου; Γιατί κινδυνεύουν λιγότερο;

-Όλα τα “λουκέτα δεν είναι ίδια. Ο “Ελεύθερος Τύπος” της Γιάννας Αγγελοπούλου, κατάρρευσε εξαιτίας του υπερβολικού του κόστους, χωρίς τα διευθυντικά του στελέχη, να λένε “όχι” στη σπατάλη. Κι εκεί που έκλεισε η εφημερίδα, οι εργαζόμενοι της συνέχιζαν να εκδίδουν τη δική τους. Το “λουκέτο” στην “Απογευματινή” είναι προκλητικό διότι γίνεται χωρίς αποζημιώσεις, ενώ αυτό της ημερήσιας έκδοσης του ημερήσιου “Βήματος” έρχεται από το μέλλον, με τη μετατροπή του σε ηλεκτρονική έκδοση. Στην τηλεόραση, μέσα σε μια νύχτα ο παλιός Σκάι TV, πέρασε στον έλεγχο ενός διευθυντικου στελέχους, ενώ οι εργαζόμενοι κράτησαν το ραδιόφωνο ανοικτό και πρώτο, όταν οι αμοιβές δεν υπήρχαν. Στο Tempo πρώτοι “απέδρασαν” οι αστέρες , ενώ η Alpha Digital που φιλοδοξούσε να κατακτήσει τη συνδρομητική τηλεόραση, έκλεισε μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο κοστίζοντας αρκετά εκατ. ευρώ στο Ίδρυμα Ωνάση, την εποχή που ήθελε να πρωταγωνιστήσει στα media για τους δικούς τους λόγους.

Συμπέρασμα : Πολλοί, όντως κάνουν “κάνουν την κρίση ευκαιρία”. Είναι οι άνθρωποι που κανονικά θα έπρεπε να λογοδοτήσουν για το κατάφεραν να δημιουργήσουν τόσα πολλά και ελλειμματικά ΜΜΕ, πως κατόρθωσαν να “εξαφανίσουν” τόσα πολλά εκατομμύρια. Σε μία κανονική χώρα, όλοι αυτοί οι αποτυχημένοι δεν θα έπρεπε να περνάνε ούτε απέξω από τα ΜΜΕ. Το ερώτημα είναι γιατί οι επιχειρηματίες των Μέσων επιλέγουν τους “ανθρώπους με τα λουκέτα”.