Η συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ισραηλινό ομόλογό του «έβγαλε ειδήσεις».

Η πρώτη, η οποία σχολιάστηκε αρκετά, ασφαλώς αφορά σε μια νέα εποχή για την ελληνική διπλωματία. Αφού είναι η πρώτη φορά που πρωθυπουργός της Ελλάδας, στο πλαίσιο διαπραγματευτικής προσπάθειας για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή, επισκέπτεται μόνο τον εκπρόσωπο της μιας πλευράς και όχι και τον εκπρόσωπο των Παλαιστινίων.

Όμως δεν ήταν αυτή η μόνη είδηση που προέκυψε από τη συνάντηση Νετανιάχου – Μητσοτάκη. Η επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στο Ισραήλ κατέδειξε πως αντιλαμβάνεται την ανθρωπιστική κρίση που προκαλεί ένας πόλεμος ένας εκπρόσωπος του σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού.

Για πρώτη φορά ηγέτης του λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου της Δύσης και εκ των μεγαλύτερων οπαδών του οικονομικού φιλελευθερισμού, αναγνώρισε με τόσο κυνισμό ότι το ανθρωπιστικό κόστος αποκτά νομιμοποίηση.

Για πρώτη φορά δηλαδή ηγέτης ευρωπαϊκού κράτους προέτρεψε το μέρος μιας εμπόλεμης σύρραξης που υπερέχει σε εξοπλισμό πως: «Ό,τι κι αν συμβεί να συμβεί χωρίς μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος».

Αρκεί να υπάρχει το άλλοθι ότι η αφορμή για τα εγκλήματα πολέμου δόθηκε από την άλλη πλευρά ή τέλος πάντων από κάποιους που θεωρείται ότι εκπροσωπούν τα θύματα. 

Όπως συμβαίνει εν προκειμένω με τη Χαμάς, που για τις ανάγκες της πολεμικής σύρραξης βαφτίστηκε σαν εκπρόσωπος των Παλαιστινίων.

Παρά το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν όρισε με ακρίβεια ποιο ανθρωπιστικό κόστος θεωρεί μικρό και ποιο μεγάλο, εντούτοις η δήλωσή του θεωρήθηκε μνημειώδης.

Καθώς μετά από αυτήν τα εγκλήματα του πολέμου είναι πλέον νομιμοποιημένα, αρκεί να υπάρχει ένα… πλαφόν στο ανθρωπιστικό κόστος. Το οποίο θα ορίζεται κατά περίπτωση από τον ίδιο τον θύτη.

Έχοντας ως δεδομένο ότι στον καπιταλισμό και ο πόλεμος είναι νομιμοποιημένος, αφού υπόκειται και αυτός στον περίφημο νόμο της προσφοράς και της ζήτησης των προϊόντων της πολεμικής βιομηχανίας, η δήλωση Μητσοτάκη έρχεται να θέσει όρια στην αυτορρύθμιση της πολεμικής αγοράς.

Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη με την ενεργειακή αγορά, την αγορά των τροφίμων και των ειδών πρώτης ανάγκης στην ενεργειακή κρίση, για την οποία ο κ. Μητσοτάκης επέμενε ότι πρέπει να αυτορυθμιστεί, προκειμένου να επωφεληθούν με δισεκατομμύρια υπερκέρδη οι κερδοσκοπικές επιχειρήσεις.

Η απαίτηση του Έλληνα πρωθυπουργού, πάντως, να υπάρξει πλαφόν στο ανθρωπιστικό κόστος, έγινε δεκτή με μεγάλη ανακούφιση από τη διεθνή κοινότητα. Καθώς εισάγονται πλέον όρια στη μεγέθυνση της αγοράς των προϊόντων της πολεμικής βιομηχανίας. Τα οποία ασφαλώς θα καθοριστούν ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του ανθρωπιστικού κόστους.

Άλλο πλαφόν θα απολαμβάνουν, για παράδειγμα, τα θύματα των εγκλημάτων πολέμου που είναι Χριστιανοί και εντελώς διαφορετικό, ασφαλώς μεγαλύτερο πλαφόν, θα… δικαιούνται οι Μουσουλμάνοι και συνεπώς και οι Παλαιστίνιοι. 

Παρά το γεγονός ότι οικονομικά και οι δύο κατηγορίες θυμάτων αποφέρουν τα ίδια κέρδη στην πολεμική βιομηχανία.

Αυτή είναι η απάντηση σε όσους ισχυρίζονται ότι ο καπιταλισμός δεν έχει ευαισθησίες και ότι δήθεν σύμφωνα με αυτόν όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται με μοναδικό κριτήριο το κέρδος.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μείνει στην ιστορία του οικονομικού φιλελευθερισμού ως ο ηγέτης εκείνος που εισήγαγε ανθρωπιστικά κριτήρια, περιορίζοντας τα κέρδη των εμπόρων του πολέμου. Αναγνωρίζοντας ότι είναι άλλης τάξεως ζήτημα η φτωχοποίηση κοινωνικών ομάδων εξ αιτίας της αυτορρύθμισης της αγοράς και άλλης τάξεως ζήτημα το ανθρωπιστικό κόστος του πολέμου που προκαλείται από την ίδια αιτία.

Με απλά λόγια στον καπιταλισμό μπορείς να φτωχοποιηθείς χωρίς φραγμούς προκειμένου κάποιοι να κερδίσουν υπερκέρδη. Δεν μπορείς, όμως, να πεθάνεις ανεξέλεγκτα στο όνομα του κέρδους, αν οι θάνατοι υπερβαίνουν ένα μέγιστο πλαφόν.

Πάντως ό,τι κι αν συμβεί στη Γάζα σε βάρος των Παλαιστινίων, ο κ. Μητσοτάκης θα έχει πράξει το καθήκον του σαν Άνθρωπος. Με το Άλφα κεφαλαίο.

Η είδηση πάντως ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μετά την επίσκεψή του στο Ισραήλ και τη μνημειώδη προτροπή του στον Νετανιάχου, προτάθηκε για Νόμπελ Ειρήνης ελέγχεται ως μη αξιόπιστη. Κι αυτό γιατί έγινε γνωστό από το Χόλυγουντ ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός διεκδικεί συγχρόνως και το Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου…

• Ο Γιάννης Μυλόπουλος είναι Καθηγητής, πρώην Πρύτανης ΑΠΘ και Μέλος ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ