Με βάση την κοινή λογική, όταν στη γιορτή για την “Αποκατάσταση της Δημοκρατίας” συμμετέχουν τα σταγονίδια της χούντας, προφανώς έχει αυτοκαταργηθεί και απομένει η τυπική επιβεβαίωση της ανάγκης να τερματιστεί.  Άλλωστε, η καθιέρωσή της, είτε ως υπόμνηση ενός σημαντικού επιτεύγματος που είναι η εγκαθίδρυση της πρώτης στέρεης και λειτουργικής  δημοκρατίας στη χώρα, είτε ως αναγνώρισης των αγώνων της αντιδικτατορικής πάλης, σήμερα βρίσκεται πια πολύ μακριά από το υπάρχουν πλαίσιο.

Το φιάσκο με την υπόθεση Αποστολόπουλου, που αποκάλυψε το tvxs.gr (https://tvxs.gr/news/ellada/i-proedros-tis-dimokratias-anabei-foties-stin-kybernisi)  υπενθύμισε ότι υπάρχει ένα τρέχον πρόβλημα στην άσκηση των καθηκόντων της ΠτΔ που πλήττει την εκπλήρωση του συνταγματικού ρόλου. Το γεγονός ότι επελέγη να παρασημοφορηθούν 30 και πλέον πρόσωπα – σε αντίθεση με τη φειδώ όλων των προκατόχων- σε μια υπερβολή δημοσίων σχέσεων, η μετάθεση των ευθυνών στο Υπουργείο Εξωτερικών, ο ευτελισμός της ΠτΔ από την ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ που επέβαλε αποκλεισμούς και όλοι οι χειρισμοί των τελευταίων ημερών, ήρθαν να προστεθούν στην κατηγορία ότι η Προεδρία, μοιάζει να υπάγεται πολιτικά στο γραφείο του Πρωθυπουργού, κατά παρέκκλιση θεμελιωδών συνταγματικών αρχών.

Τώρω όμως φαίνεται να επηρεάζεται και από την κοινωνιοπαθή προσέγγιση του δημόσιου βίου, αυτό τον ιδιότυπο πολιτικό νεοπλουτισμό που χαρακτηρίζει τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη.  Το προσκήνιο και το παρασκήνιο της δεξίωσης, φάνηκε στα μάτια της χειμάζουσας ελληνικής κοινωνίας ως η πολλοστή επίδειξη του κιτς και της ματαιοδοξίας μιας φαύλης πολιτικής και οικονομικής ελίτ και των εκκολαπτόμενων ή επίδοξων μελών της, όχι αποκλειστικά γαλάζιας απόχρωσης, για να είμαστε ακριβείς.

Ευκαιρίες για να τονωθεί, να χαριεντιστεί, να φωτογραφηθεί και να επιδειχθεί όλο αυτό το φαιδρό συνοθύλευμα που έμοιαζε με γάμο β’ κατηγορίας, έχει πολλές στην κοσμική Αθήνα. Δεν χρειάζεται να γίνονται οι αγωνιστές και τα σύμβολα της δημοκρατίας και των κοινωνικών αγώνων καθώς και η πολιτική ηγεσία, κομπάρσοι ή ζωντανά “εκθέματα” ανάμεσα στις “υπέρκομψες” κυρίες και κυρίους. Γι’ αυτό αρκετοί και αρκετές φροντίζουν να προστατεύσουν το κύρος τους, απέχοντας. Από την άλλη, οι χειρισμοί της Προεδρίας, μπορεί να υπενθύμισαν το πρόβλημα αλλά  δεν το δημιούργησαν καθώς υπάρχει μια διογκούμενη απαξίωση με ευθύνη, συνολικά, του πολιτικού συστήματος.

Με λίγα λόγια αν κάτι συνταρακτικό δεν μπορεί να αλλάξει εκ βάθρων το πλαίσιο αυτής της”Δεξίωσης” καλό θα είναι να καταργηθεί άμεσα, πριν εκφυλιστεί ακόμη περισσότερο. Όσο για τους πραγματικούς αγωνιστές της δημοκρατίας, από όλους τους πολιτικούς χώρους, θα μπορούσαν να τιμηθούν σε μια γνήσια γιορτή, χωρίς τους νοσταλγούς της χούντας να επιδεικνύονται δίπλα τους, αγκαλιά με φαύλους και αστείους κοσμικούς.