Λένε ότι αν κάποια περίοδος θυμίζει περισσότερο την Κατοχική, αυτή ήταν η δεκαετής περίοδος των Μνημονίων. Πολλοί αναλυτές αποδίδουν μάλιστα ακόμη και την σημερινή δημοσκοπική δυσπραγία του ΣΥΡΙΖΑ στο ανήκεστο πλήγμα που δέχθηκε η αξιοπιστία του κατά το 2015.

Η ανεπιτυχής προσπάθεια δυναμικής ανατροπής της διεθνούς επιτροπείας που είχε εμπεδωθεί στην χώρα κατέληξε τότε σ’ έναν επώδυνο συμβιβασμό που άφησε την πικρή γεύση της ήττας σε πολλούς μέχρι και σήμερα.

Είτε καλώς είτε κακώς χειρίστηκε η τότε κυβέρνηση τα πράγματα (κατά την γνώμη μου καλώς), τα γεγονότα που ακολούθησαν δεν πίστωσαν την Αριστερά με μια ημιτελή προσπάθεια ή έστω με μια ανεπιτυχή έφοδο προς τον Ουρανό.

Αν και η περιπέτεια αυτή οδήγησε στην κρίση της και την διάσπαση της, αποδόθηκε  σε κάποια συνειδητή εξαπάτηση-δημαγωγία εκ μέρους της, που είχε προηγηθεί και χάριν της οποίας είχε κερδίσει την εξουσία. Δεν είναι περίεργο, ανέκαθεν την ιστορία οι νικητές την έγραφαν.

Όσα ακολούθησαν τα απέδωσε ο φακός του Γαβρά στο «Adults in the Room” (ελληνικός τίτλος «Ενήλικες στην Αίθουσα») πολύ καλύτερα από κάθε δική μου διήγηση.

Άραγε όταν έβγαζε έρπη ο κ Τσίπρας που είχε γίνει πια αχώριστο δίδυμο με τον κ Τσακαλώτο, όταν παραιτούντο ο κ Βαρουφάκης, ο κ Λαφαζάνης, η κ Κωνσταντοπούλου, ο κ Μητρόπουλος και πολλοί άλλοι που λοιδορήθηκαν δεόντως, τι να έκανε ο κ. Ανδρ Πάτσης;

Ρητορικό είναι το ερώτημα. Κι οι πιο αφελείς ξέρουν τι έκανε … Δεν θορυβούσε στην κερκίδα φωνάζοντας «Γερούν γερά!» ούτε διοργάνωνε διαδηλώσεις για το «Μένουμε Ευρώπη!» Είχε δουλειές και διήγαγε τον βίο του διακριτικά και στοχοπροσηλωμένος.

Την κρίσιμη στιγμή ο άνθρωπος που είχε δείξει δείγμα γραφής από την περίοδο Σημίτη και βρέθηκε δια των συγκοινωνούντων δοχείων στο Μητσοτακέικο χωρίς τις παλιές του εκσυγχρονιστικές αποσκευές αλλά με μπόλικους «λαθρομετανάστες», «πουλημένη Μακεδονία» και γενικά …πατρίδα σε τιμή ευκαιρίας.

Εμφανίστηκε λοιπόν το 2019 έτοιμος να σώσει τα μακρινά και στον ίδιο Γρεβενά, χωρίς φυσικά να εγκαταλείψει ούτε στιγμή τις επικερδείς δραστηριότητες του αν και είχαν ήδη τεθεί στο στόχαστρο του συνομήλικου του και φοιτήσαντα στο ίδιο Πανεπιστήμιο κ Π. Πολάκη, του εξάλλου.
Ας δούμε παρεμπιπτόντως το τι απαντά στον κ Πολάκη στις 23 Οκτωβρίου (facebook):

«Αγαπητέ Π.Πολάκη, Καλημέρα από τα όμορφα Γρεβενά. Είναι λυπηρό που ταυτίζεις τον πολιτικό σου βίο με το ψέμα και την χυδαιότητα. Είναι όμως επιλογή σου. Αντί να παριστάνεις τον τιμητή και τον δήθεν αγωνιστή θα ήταν προτιμότερο να απολογηθείς για τα έργα και τις ημερες της κοινοβουλευτικής σου θητείας. Γιατί με την ψήφο σου, Συγκυβέρνησες με την Ακροδεξιά, Γέμισες την χώρα μας με λαθρομετανάστες, Εκλεισες τις Τράπεζες, Επικύρωσες δυσβάσταχτα μνημόνια για τον λαό μας, Μείωσες μισθούς, Εκοψες συντάξεις, Νομιμοποίησες την αγορά κόκκινων δανείων από ξένα funds, Επιβαρυνες την οικονομία, Διέλυσες την μεσαία τάξη αφού την στραγγάλισες οικονομικά, Εξαπάτησες ακόμα και τους δικούς σου αφού βάφτισες το ΟΧΙ σε ΝΑΙ, Διέλυσες τα ελληνικά Πανεπιστήμια, Πούλησες την Μακεδονία μας στις Πρέσπες . ..» κλπ. κλπ.

Όλα τα σκυλιά στην πίστα! Και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;

ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ

Η Κατοχή κάποτε πέρασε αλλά όσοι χάσανε το σπίτι τους για έναν τενεκέ λάδι και προσέφυγαν στα δικαστήρια, δεν το πήραν ποτέ πίσω.  Η τότε Δικαιοσύνη αποφάνθηκε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αντισυνταγματικό … Και η προσπάθεια για την φορολόγηση των « Πλουτησάντων επί Κατοχής » (1945) υπήρξε μια ακόμη αποτυχημένη «προσπάθεια» απονομής Δικαιοσύνης.

Η ειρωνεία ήταν ότι αυτοί οι οικονομικοί δοσίλογοι που στην λαϊκή μνήμη ονομάζονται «Μαυραγορίτες» μετά από λίγα χρόνια έτυχαν της «προτίμησης» των Ελλήνων ως η νέα δυναμική άρχουσα τάξη που στελέχωσε και την εθνικόφρονα Πολιτική. Αντιθέτως, όσοι δεν τα «κατάφεραν» εκείνη την δεκαετία γέμισαν την Μακρόνησο, υπό τα απαθή βλέμματα των περισσοτέρων.  Έτσι κι αλλιώς  ο καιρός των αλαφροίσκιωτων είχε παρέλθει, ο τόπος χρειαζόταν πια ανθρώπους ικανούς για δουλίτσες.

Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, απλώς συνεχίζεται …