Ο εμφύλιος πόλεμος του 1946-1949 δεν ήταν παρά «μια κρίσιμη φάση του Μακεδονικού Ζητήματος κατά την οποία μια ξένη δύναμη, η Γιουγκοσλαβία, ενεργεί κατά της ελληνικής Μακεδονίας με Ελληνες αντιπροσώπους».

Ο ανένδοτος αγώνας του 1961-1963 για τον σεβασμό των δημοκρατικών ελευθεριών και της συνταγματικής νομιμότητας «καθιστούσε πρόσφορες τις συνθήκες για την ανάπτυξη “μακεδονικού” επαναστατικού κινήματος στην Ελληνική Μακεδονία». Οι ΗΠΑ, τέλος, με το Δόγμα Τρούμαν «υπερασπίστηκαν με όλα τα μέσα την Ελλάδα και τη Μακεδονία» απέναντι στην ξενοκίνητη απειλή.

Ποιος τα λέει αυτά τα άκρως ψυχροπολεμικά; Μα το βιβλίο που θα παρουσιαστεί σήμερα το απόγευμα με κάθε επισημότητα στο αμφιθέατρο «Γιάννος Κρανιδιώτης» του υπουργείου Εξωτερικών από τον ίδιο τον υπουργό Νίκο Κοτζιά, τον προκάτοχό του Βαγγέλη Βενιζέλο και τον πρόεδρο του Ποταμιού, Σταύρο Θεοδωράκη!

Και ο μεν συγγραφέας του πονήματος, Νίκος Μέρτζος, έχει κάθε λόγο να μένει προσκολλημένος στο 1947· στο κάτω κάτω της γραφής, υπήρξε προδικτατορικά στέλεχος της ΕΚΟΦ και αντιπρόεδρος της διαβόητης «Συμβουλευτικής» της χούντας, διορισμένος εκεί αυτοπροσώπως από τον δικτάτορα Παπαδόπουλο.

Το πρόβλημα αφορά τον πολιτικό προϊστάμενο της ελληνικής διπλωματίας και τα στελέχη της Κεντροαριστεράς, που επιβραβεύουν μ’ αυτό τον τρόπο έμπρακτα όχι μόνο ένα πολιτικό στέλεχος της δικτατορίας, αλλά και τον πρωτεργάτη της αυτοκτονικής πολιτικής των εθνικιστικών συλλαλητηρίων του 1992.

Είναι δυνατό να πιστεύουν ότι το κακότεχνο πόνημά του, γεμάτο με χονδροειδή πραγματολογικά λάθη και διακηρύξεις του τύπου «οι γείτονές μας, στη συντριπτική πλειοψηφία τους, είναι πολιτικά νήπια λόγω παιδείας, ολοκληρωτικής θητείας και ιδεολογήματος» (σ. 83), μπορεί να συμβάλει στην εξεύρεση μιας αμοιβαία αποδεκτής λύσης που θα σέβεται την ταυτότητα και των δύο λαών; Ή μήπως πρόκειται για εύσχημη προβοκάτσια, ώστε η όλη διαπραγμάτευση να πάρει μιαν ώρα αρχύτερα φωτιά;

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών