Το story πασίγνωστο πλέον: η Ντόρα Μπακογιάννη πήγε να υπενθυμίσει στους κομματάρχες της μουσουλμανικής μειονότητας της Ροδόπης ότι αν δεν ψηφίσουν ΝΔ, κοινώς «την βάψανε».

Το ζήτημα, όμως, δεν είναι τί λέει η Ντόρα που ως διαγραμμένη από τη ΝΔ, το 2012 πήρε στη Ροδόπη με ένα κόμμα φάντασμα 18%, προφανώς εκμεταλλευόμενη την παλιά σχέση δούναι και λαβείν που έστησε ο πατέρας της με τους γκοτζαμάνηδες των τουρκόφωνων της Θράκης. Όσα είπε, τα είπε εις ώτα ακουόντων και ουχί τρομοκρατημένων ψηφοφόρων της. Η Ντόρα δεν απειλεί τρομαγμένους μουσουλμάνους. Υπενθυμίζει στα πελατάκια της ποιός είναι ο προμηθευτής της εκλογικής τους ντόπας.

Το ζήτημα είναι γιατί αυτή η σάπια πολιτική σχέση σκανδαλίζει μόλις το 2023 την Αριστερά, τον Τσίπρα, τον ΣΥΡΙΖΑ και πολλούς/ές, μα πάρα πολλούς/ές ημιμαθείς και αδαείς στα social media που εξανίστανται. Έμειναν εμβρόντητοι οι παροικούντες την Κουμουνδούρου! Άλλο ένα δείγμα του ότι δεν είχαν καταλάβει τί γινόταν στην ελληνική κοινωνία όχι τα τελευταία 4 χρόνια, αλλά τί διαμειβόταν στις περιοχές εκείνες τα τελευταία 30 χρόνια.

Η Αριστερά αντί να κάνει σημαία της τη «διαφορετικότητα» και τον «πολυπολιτισμό» καλό είναι να δει τί ακριβώς σημαίνει αυτό στην Ελλάδα, στην Κομοτηνή, στην Οργάνη και όχι στη Δανία, στο Άμστερνταμ, στο Kreuzberg.

Δεν είναι μόνο ο Τσίπρας που επαναπαύτηκε στην άλωση των περιφερειών αυτών τα τελευταία χρόνια από αριστερούς μειονοτικούς υποψηφίους. Είναι και κάποιες εσωτερικές κομματικές τάσεις μετεφηβικών ψυχώσεων που βλέπουν στη μαντίλα και στα τζαμιά μια αόριστη, ανέφελη «διαφορετικότητα», αντί να υποδεικνύουν και να αντιμάχονται τις σχέσεις πολιτικής υποταγής με το κεντρικό κράτος από τη μία, και το υπαρκτό σχέδιο του τουρκικού αναθεωρητισμού που είναι σε πλήρη εξέλιξη όχι τώρα, αλλά εδώ και δεκαετίες με αποκορύφωμα την περίοδο μετά το 2016 όταν το σχέδιο του Ερντογάν (βασισμένο στην κλασική πλέον θεωρία του «στρατηγικού βάθους» του Νταβούτογλου) έγινε πια κοινός τόπος.

Ποια ήταν π.χ. η λογική του να επιτρέψει ο κυβερνών ΣΥΡΙΖΑ το 2017 στον Ερντογάν να επισκεφθεί τη Θράκη σαν προστάτης των μουσουλμάνων της; Δεν υπονοώ ότι τα λάθη αυτά έγιναν επί σκοπώ. Από άγνοια και αφέλεια έγιναν.

Κι επειδή, πολύς λόγος έγινε για μαφία, ας μελετήσουν οι όψιμοι καταγγέλλοντες την Δόνα Ντόρα τα παραδείγματα του Παλέρμο, της Νάπολης, της Καλαβρίας: όπου η γκετοποίηση φτωχών κοινοτήτων παγιώνεται, εκεί δεν κερδίζει συνήθως η Αριστερά με τα ευαγγελικά της κηρύγματα αλλά οι famiglie, οικογένειες-τάγματα που στους κόλπους τους συνδέουν το οργανωμένο έγκλημα με τη δεξιά ελίτ και το παρακράτος της.

Κλείνοντας, επειδή οι τραγωδιακοί κλαυθμοί, το «πένθος» όπως είπε ο Τσίπρας στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, περίσσεψαν, να μερικοί σοφοί στίχοι από την τραγωδία της απόλυτης ήττας, τους «Πέρσες» του Αισχύλου (598-600, μεταφ. Γρυπάρης):

«Όποιος γνωρίζει, φίλοι μου, από δυστυχίες,
ξέρει πως όταν των κακών ξεσπάσ᾽ η μπόρα,
οι άνθρωποι το ᾽χουν κάθε τι να τους τρομάζει».

* Ο Βαγγέλης Γέττος είναι νομικός