Για όσους παρακολουθούν τα ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό και τις εξελίξεις στη γεωπολιτική σκακιέρα της Ανατολικής Μεσογείου, η εισβολή της Ρωσίας στην γειτονική της χώρα, στη λογική του ναζιστικού ‘’ζωτικού χώρου’’, παράγει κάποια συμπεράσματα τα οποία θα έπρεπε να είναι μαθήματα για την ελληνική διπλωματία και άμυνα εδώ και πολλές δεκαετίες.

Η Ελλάδα δεν θα πληρώσει απλώς βαρύ ενεργειακό τίμημα λόγω της παρακολουθηματικής της θέσης στα ευρασιατικά γεωπολιτικά τόξα. Η Ελλάδα είναι στο μάτι ενός κυκλώνα τον οποίο έχουν προκαλέσει συντονισμένα Ρωσία και Τουρκία, καθεμία με τις δικές της βλέψεις αλλά με κοινή συνισταμένη την διατάραξη του μεταψυχροπολεμικού status quo σε όφελός τους.

Η Ρωσία επαναδιαπραγματεύεται την στρατιωτικοοικονομική επιρροή της στην ανατολική Ευρώπη και μέσω αυτής στον Αρκτικό κύκλο και την απρόσκοπτη πρόσβασή της στα νερά της Μεσογείου, του Περσικού και του Ινδικού Ωκεανού. Η Ρωσία, από την άλλη, επιχειρεί να επαναπροσδιοριστεί ως ημιαυτόνομος τοποτηρητής της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας.

Το τόξο που σχηματίζεται ενοποιεί Ρωσία και Τουρκία – προαιώνιους αντιπάλους επί αιώνες – στην μία από τις γεωπολιτικές πλάκες που μαζί με την άλλη πλάκα, τις ΗΠΑ, συμπιέζουν την Ε.Ε. που μια κοιτάζει απελπισμένα προς τη Δύση (ΝΑΤΟ) και μια ακόμα πιο απελπισμένα προς την Ανατολή (Nordstream 2, ενεργειακή σύμπραξη Γερμανίας-Ρωσίας). Υπάρχει ένα ακόμα ερωτηματικό, αυτό της Κίνας που αν συνταχθεί σε αυτή τη σύνθλιψη της Ευρώπης με την μία γεωπολιτική πλάκα, την Ρωσία και την Τουρκία, τότε η πίεση που θα δεχθεί η Ε.Ε. από τα ανατολικά θα είναι η πλέον συντριπτική. Από αυτό δεν θα μείνουν ανεπηρέαστες ούτε οι ΗΠΑ που έχουν ήδη τρέξει να γαλβανίσουν το αντικινεζικό τόξο (πρόσφατα υπογραφείσα συμφωνία με Ηνωμένο Βασίλειο και Αυστραλία).

Και η Ελλάδα; Είναι πλέον σαφές, ότι η Ελλάδα στην επερχόμενη και πλέον προβλέψιμη σύγκρουση με την Τουρκία θα αφεθεί μόνη απέναντι σε μια ανώτερη στρατιωτική δύναμη. Και αυτό είναι σαφές από τον τρόπο που η χώρα μετατρέπεται σε μια χοάνη αγοράς εξοπλισμών όπου ο κάθε επιτήδειος Γάλλος, Γερμανός ή Αμερικανό οπλέμπορος κάνει πάρτυ αλλά και μια ζώνη «κυριαρχίας υπό αναστολή», χώρα-χώρο βάσεων και ορμητηρίων που δεν υπάρχει περίπτωση να χρησιμεύσουν σε κάτι αν η Τουρκία προβεί σε πολεμικές ενέργειες.

Η εγκατάλειψη της Ουκρανίας από τη Δύση ικανοποιεί βασικά αμερικανικά συμφέροντα στην Ε.Ε. (αντικατάσταση ρωσικού φυσικού αερίου από αμερικανικό υγροποιημένο). Αυτά έχουν αναλυθεί ήδη επαρκώς. Δεν έχει όμως διερευνηθεί αν και επείγει, τί σημαίνουν όλα αυτά για εμάς. Όσοι θεωρούν ότι αυτό το πλήρως εργαλειοποιημένο ΝΑΤΟ θα νοιαστεί για μια οικονομία σαν την ελληνική που τη συνδιευθύνουν καρικατούρες βγαλμένες από τους Monty Python, και θα παραγκωνίσει ένα στρατοβιομηχανικό σύμπλεγμα που θα καθορίσει την γεωπολιτική τάξη των επόμενων αιώνων όπως το τουρκικό, ας αλλάξουν πλευρό και ας κοιμηθούν ήσυχοι.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μέσα από τις παρωδιακές τοποθετήσεις της (κυρώσεις στη Ρωσία κτλ.), κυβέρνηση που δεν φροντίζει καν να διατηρεί πολλαπλούς διαύλους ανοιχτούς – βασικό ζητούμενο σε κάθε διεθνή κρίση ασφαλείας – αναστηλώνει την λογική της ‘’Ψωροκώσταινας’’, τοποθετώντας τη χώρα μας στην χωρία χωρών, όπως οι Βαλτικές και η Πολωνία, όπου η γεωπολιτική εθελοδουλία έχει αναχθεί σε αδιαμφισβήτητο δόγμα.

Δεν ξέρω αν υπάρχουν άλλες χώρες με την δυσανάλογη με το ποσοτικό και ποιοτικό μέγεθος της αποτρεπτικής δύναμης της Ελλάδας που να παραιτούνται οικειοθελώς από οποιοδήποτε αντάλλαγμα έναντι της σύνταξης με μία από τις μεγάλες δυνάμεις. Και αυτό είναι μια ιστορική αναδίπλωση. Ας μην λησμονείται ότι η Ελλάδα, ιστορικά, μετά από κάθε έμμεση ή άμεση συμμετοχή σε επιτυχείς πολεμικές συγκρούσεις (πρωτίστως Α’ΠΠ, Β’ΠΠ) ζητούσε και έπαιρνε ανταλλάγματα, μικρά ή μεγάλα, για την όποια συμβολή της.

Ο Ερντογάν μέσω της συζήτησης που έχει ανοίξει για το καθεστώς τον Στενών του Βοσπόρου (Συνθήκη του Μοντρέ), δεν παζαρεύει το αν θα βοηθήσει την μία ή την άλλη από τις εμπλεκόμενες στα πεδία των μαχών δυνάμεις. Το Ουκρανικό είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Ερντογάν να ‘’δικαιωθεί’’ για την κατοχή της βόρειας Κύπρου αλλά και να επιχειρήσει στρατιωτική κατάληψη ελληνικού εδάφους στη βάση της αναβίωσης και της νομιμοποίησης του ‘’ζωτικού χώρου’’. Και, ναι, οι ΗΠΑ προσφέροντας την Ουκρανία ως τελευταίο δώρο στην Ρωσία, επιτρέπουν στην Τουρκία να διατηρεί βάσιμες φιλοδοξίες ότι θα ισχύσει κάτι ανάλογο και στην περίπτωσή της.

Οι μικρομεγαλισμοί και οι φανφάρες δεν μπορούν να χαρακτηρίζουν μια κυβέρνηση σε μια στιγμή παγκόσμιας κρίσης. Η Ελλάδα δυστυχώς βρέθηκε στην πιο μεγάλη κρίση του 21ου αιώνα (γεωπολιτική, στρατιωτική, οικονομική, υγειονομική και ενδεχομένως και επισιτιστική) με καπετάνιο τον κομπλεξικό μαθητή του πρώτου θρανίου που φαντασιώνεται μπροστά από τον παλιό, φθαρμένο σχολικό χάρτη.

Τουλάχιστον τα διπλωματικά και στρατιωτικά επιτελεία που τον περιβάλλουν, ας τον συμβουλεύσουν, ως έχουν εκ χρέος, να κοιτάξει την πραγματικότητα και να πάρει τα μέτρα του. Εκτός κι αν νομίζουν πραγματικά ότι με 5-6 αεροπλανάκια παραπάνω κερδίζεται ή αποτρέπεται πόλεμος.

Και όλα αυτά την ίδια ώρα που η ΕΥΠ έχει γίνει κομματική παιδική χαρά, η ακροδεξιά καθορίζει την εξωτερική πολιτική (βλ. εμπλοκή με Β. Μακεδονία) και δεν υπάρχει σοβαρός πολίτης που να θεωρεί ότι αποκομίζει κάτι ουσιαστικό από τη θητεία στον βυσματωμένο και κοινωνικά απαρχαιωμένο Ελληνικό Στρατό.