«Θέλουμε καινούργια θεμέλια». Ν.Καζαντζάκης, «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται»

Οι πολιτικές κινήσεις διάρκειας έχουν συνήθως κομματικό, ιδεολογικό, ηθικό περιεχόμενο. Δύσκολα βρίσκεις ενέργειες άνευ περιεχομένου ή άνευ [προφανούς;] λόγου.

Τον τελευταίο καιρό έχω την αίσθηση ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ίσως μέσα στην αμηχανία της [μη-αναμενόμενης;] ήττας ή λόγω της δυστοκίας του [συναινετικού;] μετασχηματισμού, υπερασπίζεται υποθέσεις του παρελθόντος, όπου είναι δυσχερές να εντοπίσεις το βαθύτερο νόημα [εκτός αν αγνοούνται “γκρίζες ζώνες”]. Δεν αντιλαμβάνεσαι αν υπερασπίζονται θεσμοί, διαδικασίες, αξίες ή αν κάποια πρόσωπα σημαίνουν [για ποιούς άραγε και γιατί;] κάτι παραπάνω απότι πιστεύει η κοινή [και κομματική] γνώμη.

Κατά την άποψή μου ένα αριστερό κόμμα υπό ανασυγκρότηση δεν πρέπει να κινείται με βάση το παρελθόν, ιδίως σε συνάρτηση με τα κυβερνητικά πεπραγμένα,αλλά να κοιτάζει μόνο μπροστά. Κι όμως,ενώ δεν προφ-ΘΑΝΟΥ-ν να κλείσουν τις πληγές λαθών,συνεχίζουν να συνηγορούν-σε υπερβολικό κι ακατ-ανόητο βαθμό και με ανεξήγητες εμμονές- σε αμφιλεγόμενες επιλογές.

Ακόμα  κι αν προκύψει οποιαδήποτε[;] νομική δικαίωση[;] των υποθέσεων αυτών,δεν θα προστεθεί τίποτα στο ηθικό-ιδεολογικό πεδίο της Αριστεράς αλλά αντίθετα θα έχουν αφαιρεθεί δυνάμεις αντιπολιτευτικής τακτικής. Ας το δούνε και έτσι…πριν εκπλαγούν..