Το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι η Ελλάδα αλλά η επιστροφή στην οικονομική ορθοδοξία, αποφαίνεται ο Αμερικανός Νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν.

Αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία της 29/06/2010

Σε άρθρο του χθες στην ηλεκτρονική έκδοση των «New York Times» με τον εύγλωττο τίτλο «Η τρίτη μεγάλη ύφεση», ο Κρούγκμαν επικρίνει την Ευρώπη ότι με πρόσχημα τη δημοσιονομική κρίση, επιστρέφει στην οικονομική ορθοδοξία επί Χούβερ (πρόεδρος των ΗΠΑ στο κραχ του ’29), απειλώντας την παγκόσμια οικονομία με επιστροφή στον αποπληθωρισμό και σε μια «Τρίτη μεγάλη ύφεση» που θα μοιάζει όχι στην άγρια μεγάλη ύφεση αλλά στη μακρά (σ.σ. του 1873). Εν τούτοις, τονίζει, το κόστος για την παγκόσμια οικονομία και κυρίως για τα εκατομμύρια κατεστραμμένες ζωές από τις απώλειες θέσεων εργασίας θα είναι τεράστιο.

Επικρίνει και την ευρωπαϊκή πολιτική περιστολής δαπανών, την οποία συγκρίνει με εκείνη του Χούβερ το ’29, «από τις ομιλίες του οποίου οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι μοιάζουν να αντλούν τα επιχειρήματα της ρητορικής τους».

Για τους σκληροπυρηνικούς εκτιμά ότι συχνά αναφέρονται στα προβλήματα της Ελλάδας και άλλων περιφερειακών ευρωπαϊκών χωρών για να δικαιολογήσουν τις πράξεις τους… επισημαίνοντας ότι «η Ελλάδα συμφώνησε σε σκληρή λιτότητα, μόνο και μόνο για να διαπιστώσει ότι τα spreads αυξάνονται ακόμη πιο πολύ…».

Μοιάζει οι χρηματοπιστωτικές αγορές να κατανοούν ό,τι δεν καταλαβαίνουν οι πολιτικοί, επισημαίνει. Δηλαδή «ότι ενώ μακροπρόθεσμα η δημοσιονομική υπευθυνότητα είναι σημαντική, η περικοπή δαπανών εν μέσω της ύφεσης, την επιδεινώνει και ανοίγει τον δρόμο για τον αποπληθωρισμό». Ο Π. Κρούγκμαν πιστεύει πως «ό,τι συμβαίνει δεν αφορά πράγματι την Ελλάδα ή όντως κάποια ρεαλιστική εκτίμηση της ανταλλαγής μεταξύ ελλειμμάτων και θέσεων εργασίας. Αντιθέτως, αφορά τη νίκη μιας ορθοδοξίας, που έχει πολύ λίγο να κάνει με την πραγματική ανάλυση, και της οποίας βασικό δόγμα είναι με την επιβολή δεινών σε άλλους λαούς να φανείς ηγέτης σε σκληρές εποχές».

Για το ποιος θα πληρώσει το τίμημα του θριάμβου της ορθοδοξίας, ο Νομπελίστας οικονομολόγος απαντά: «Τα δεκάδες εκατομμύρια ανέργων, πολλοί από τους οποίους θα μείνουν χωρίς δουλειά για χρόνια και μερικοί δεν θα ξαναδουλέψουν ποτέ».