Είμαι υπέρ των πεζοδρομήσεων και των ποδηλατόδρομων και θεωρώ ότι η πεζοδρόμηση της Ερμού και Διονυσίου Αρεοπαγίτου ήταν ό,τι καλύτερο συνέβη στην Αθήνα και η ενοποίηση αρχαιολογικών χώρων έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί όπως σχεδιάστηκε (σε αρκετά μεγαλύτερη κλίμακα).

Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με το αίσχος του Μπακογιάννη. Τρία στοιχεία θα σας πω μόνο, ως άνθρωπος που δεν οδηγεί και κινείται στο κέντρο φανατικά με τα πόδια, με ΜΜΜ -κι αν προκύψει κάτι με ταξί.

1. Ο λόγος που αποφεύγουμε να περπατάμε στην Πανεπιστημίου ΔΕΝ είναι ότι δεν έχει φαρδιά πεζοδρόμια. Μια χαρά φαρδιά πεζοδρόμια έχει. Το πρόβλημα της Πανεπιστημίου είναι ότι ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΔΕΝΤΡΟ, δεν έχει σκιά, κι αν περπατάς στην Πανεπιστημίου τον Αύγουστο, δεν λέγεται βόλτα, λέγεται τεστ κοπώσεως. Επίσης μη σας τύχει μπόρα στην Πανεπιστημίου, δεν έχετε πού να σταθείτε! Το να έχει φαρδυτερο πεζοδρόμιο η Πανεπιστημίου δεν θα βοηθήσει τους πεζούς να την περπατάνε, αφού θα συνεχίσουμε να λιώνουμε στη ζέστη. Πεζόδρομοι σημαίνει δρόμοι που μπορείς να περπατάει ο πεζός κάνοντας βόλτα, και όχι γυρεύοντας να πάθει ηλίαση!

2. Ποδηλατόδρομος είναι κάτι που σε βοηθάει να πας με το ποδήλατο από ένα μέρος μέχρι ένα άλλο μέρος. Το να λες ότι κάνεις τη Βασιλίσσης Όλγας ποδηλατόδρομο είναι μια μπαλαφάρα, μια σκέτη βιτρίνα, γιατί πριν και μετά απλώς ο ποδηλάτης θα πρέπει να περνάει μέσα από τα αυτοκίνητα! Ούτε καν από μετρό σε μετρό δεν σε πάει η Βασ. Όλγας. Δε σε πάει πουθενά. Το θέαμα των ποδηλατών σήμερα που προσπαθούσαν να χωρέσουν ανάμεσα από τα μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα στο Σύνταγμα ήταν απλώς θλιβερό και σημάδι του τι σημαίνει έλλειψη πραγματικού σχεδιασμού που κρύβεται πίσω από (μη) έργα βιτρίνας και απαξίωσης των ανθρώπων που πραγματικά κινούνται και ζουν στην πόλη.

3. Το τρίτο είναι το παράπονό μου: Αν κάποιος νοιάζεται για τους κατοίκους του κέντρου της Αθήνας θα μπορούσε να ξεκινήσει από ΤΑ ΑΘΛΙΑ ΚΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ του κέντρου στα οποία έχω διαλύσει 2 ζευγάρια γόβες και έχω πάθει ένα λουμπάγκο στην προσπάθειά μου να μη σωριαστώ -δε μιλάω καν για το τι σημαίνει καρότσι στο κέντρο της Αθήνας, είτε μαμά με παιδί, είτε απλώς καρότσι λαϊκής! Κι ας μη βάλουμε στο κάδρο τι σημαίνει αυτή η πόλη και αυτά τα πεζοδρόμια για ανθρώπους που πρέπει να κινηθούν με αμαξίδιο, που είναι ακόμη πιο σοβαρό θέμα.

Και προφανώς για να πεζοδρομήσεις το κέντρο χρειάζεται να δώσεις έμφαση σε ΜΜΜ, σε τραμ, σε μικρά λεωφορεία με κυκλικές και συχνές διαδρομές από το κέντρο προς όλες τις στάσεις του μετρό, για να μπορούν όλοι να εξυπηρετηθούν. Πόσο μάλλον σε ένα κέντρο που έχει ακόμη ιατρεία, κλινικές, δημόσιες υπηρεσίες αλλά και τη Βαρβάκειο Αγορά (ναι, αγάπες μου, πάμε βολτάροντας ως τη Βαρβάκειο. Άμα ψωνίσουμε όμως 5 κιλά πατάτες, 2 κιλά γόπες και μια μπουκαμβίλια, ΠΩΣ ΤΑ ΚΟΥΒΑΛΑΜΕ πίσω; Βολτάροντας πάλι; Πάτε καλά; Υπάρχουν πάρα πολλοί μεγάλοι άνθρωποι που έχουν ανάγκη να πάνε στην Κεντρική Κλινική ή στη Βαρβάκειο).

Αυτά τα βασικά όμως για να τα ξέρει κανείς, καλό είναι να χει περπατήσει όντως στο κέντρο και όχι να εμφανίζεται με τους αστυνομικούς να του ανοίγουν το δρόμο και τις κάμερες να τον ακολουθούνε. Και να νοιάζεται για τους κατοίκους της πόλης κι όχι για την εικόνα που θα δώσει στα ξένα τηλεοπτικά μίντια, λες και είμαστε εκσυγχρονισμένο σκηνικό για το “Καλώς ήρθε το δολάριο”. Καλώς ήρθατε στη Μπακογιαννούπολη…

Πηγή: Facebook