Αλληλεγγύη στην Άρτεμη Σίφορντ (*), που μοιάζει ειλικρινώς να πέφτει από τα σύννεφα και να είναι από τους λίγους οι οποίοι είχαν πιστέψει στον κύριο Μητσοτάκη και τώρα νιώθουν την ανάγκη να πουν κάτι που να διασώζει την τιμή τους. Βεβαίως, περιμένουμε ένα αντίστοιχο “κάτι” και από όσους θέλουν να συνεχίσουν να φέρουν τον τίτλο του “θεσμού”, έστω συντηρητικού. Το πιάνουμε το νόημα της φιλοξενίας της Σίφορντ, αλλά…

Αλληλεγγύη και σε όσους περίμεναν ότι τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα θα δώσουν μάχη για να πέσει η ΝΔ και να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ. Μολονότι, πράγματι, η ζημιά που έγινε, έστω για 3-4 βδομάδες, στον πρωθυπουργό ήταν σημαντική… ήταν και αναμενόμενη η επαναφορά στα καθιερωμένα.

(*) “Και εγώ μαζί σου Αρτέμη…” έλεγε ο Χάρρυ Κλυνν στο “Αλαλούμ” (1982) υποδυόμενος τον μάγκα που βλέπει κουλτοροσινεμά, ο οποίος, βαρώντας το κομπολόι του, μας εξηγούσε πολύ εμφατικά ότι του αρέσουν τα βαθύτερα κρυμμένα νοήματα, όπως του κόκκινου κασκόλ που φορούσε ο πρωταγωνιστής της ταινίας “Αρτέμης”. Και εμείς μαζί σου, λοιπόν, Άρτεμη Σίφορντ, αλλά για την επικείμενη χαμένη τιμή μιας ολόκληρης παράταξης και των δορυφορικών της “θεσμών”, δεν αρκεί μια Άρτεμις.

(*) Χθες, η “Καθημερινή” φιλοξενούσε μισή σελίδα (από αυτές τις μεγάλες, παλαιού τύπου) άρθρο της πρώην μάνατζερ πολιτικής κυβερνοασφάλειας για το Facebook, Άρτεμις Σίφορντ, η οποία, σύμφωνα με δημοσίευμα του Documento, παρακολουθούνταν από την κυβέρνηση με Predator. Στο άρθρο αυτό περιγράφει την αρχική άρνηση της να αποδεχθεί τι συνέβαινε, τη σταδιακή μεταστροφή της και τελικά τη μεγάλη της έκπληξη για τις δειλές αντιδράσεις των άλλων προσώπων που παρακολουθούνταν, καθώς και για την ανεπάρκεια των μέχρι στιγμής ερευνών. Γράφει συγκεκριμένα:

“Όταν βγήκε η λίστα της πρώτης Κυριακής δεν την πολυπίστεψα. Δεν προέρχονταν από πηγές που προσωπικά διαβάζω ή εμπιστεύομαι. (…) Το παρουσιαζόμενο επίπεδο διαφθοράς μου φάνηκε εξωπραγματικό”.
“Το δεύτερο συναίσθημα είναι ο τρόμος…”

“Μετά έρχεται ο θυμός. Δεν νοείται τέτοια πράγματα να συμβαίνουν στη χώρα μας”. (…)

“Επικοινωνείς με άλλα πιθανά θύματα, στρέφεσαι στις πηγές που εμπιστεύεσαι. Διαισθάνεσαι μια αμηχανία. “Θα στα πω από κοντά…”, σου λένε πριν κλείσουν βιαστικά το τηλέφωνο. “Εγώ βρήκα και το κακό λινκ!”, αναφωνούν κάποιοι μερικοί θριαμβευτικά, πριν πέσει πάλι η φωνή τους στην αμηχανία. “Τι να κάνω και εγώ μόνος μου”, Θα το κυνηγούσα αλλά δεν το επιτρέπει η θέση μου”. (…)

“Ακούς για εφόδους που δεν έγιναν και για κατεστημένα επίσημα αρχεία. Διαβάζεις άφωνη ότι το κράτος αφαίρεσε το δικαίωμα που είχαν οι πολίτες στην ενημέρωση για πιθανή επισυνδεση εκεί πάνω που βγήκε το πρώτο θύμα και τώρα αρνείται να το επαναφέρει πριν περάσει τριετία”.

ΥΓ. Σύντομο βιογραφικό της Άρτεμις Σίφορντ αλιευμένο από το διαδίκτυο: Πρώην μάνατζερ πολιτικής κυβερνοασφάλειας του Facebook στην Ελλάδα. Εργάστηκε στον τομέα της μεταναστευτικής πολιτικής και υποδοχής προσφύγων. Έχει επίσης εργαστεί ως δικηγόρος στο Ανώτατο Δικαστήριο της Ρουάντα και σε δικηγορική εταιρεία στην Ουάσιγκτον. Ξεκίνησε την καριέρα της ως σύμβουλος επιχειρήσεων, αρχικά στη Oliver Wyman και στη συνέχεια στην McKinsey. Είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος στην Πολιτική Επιστήμη και μεταπτυχιακού Νομικής από το Στάνφορντ, μάστερ στη δημόσια διοίκηση από τη Σχολή Κένεντι του Χάρβαρντ και πτυχίου στην Φιλοσοφία, τις Πολιτικές Επιστήμες και τα Οικονομικά από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Με καταγωγή από την Ελλάδα, μοιράζει το χρόνο της μεταξύ Αθήνας και Σαν Φρανσίσκο.

* Από τη σελίδα του Φοίβου Κλαυδιανού στο Facebook