Ως γνωστόν πρόσφατα ο πλανήτης συμπλήρωσε τα 8 δις κατοίκων! Με μια ματιά στην θανατολίστα της ντροπής παρατηρεί κανείς ότι οι πληθυσμοί που βρίσκονται ακόμη σε χειρότερη μοίρα από τους Έλληνες (εφ’ όλης της πανδημίας και εφ’ όλης της οικουμένης) είναι μόλις 100 εκατομμύρια ανθρώπων.

Όσοι παλιότερα αρεσκόταν σε «μαθηματικές» συγκρίσεις της διεθνούς κατάταξης της χώρας θα έλεγαν με την γνωστή τους μεγαλαυχία ό τι κατακτήσαμε μια επίζηλη κορυφαία θέση στο top χειρότερο 1% του κόσμου.

Βέβαια μια χώρα που ανέθεσε την πανδημία στην αδίστακτο τριάδα ΠΛΕΥΡΗ-ΓΚΑΓΚΑ-ΡΑΠΤΗ υπό τις ευλογίες του κ Μητσοτάκη και του προφήτη αυτού κ Άκη Σκέρτσου, δεν δικαιούται να παραονείται ούτε για την μαύρη τύχη ούτε γιά το κακό το ριζικό.

Τρεις Λεπτομέρειες

• Οι χώρες που συνεχίζουν να «υπερτερούν» ημών είναι όλες φτωχότερες. Είμαστε οι πλέον επιτυχημένοι (οικονομικά) εκ των αποτυχημένων (υγειονομικά) Αν δηλαδή κάποιος συγκεντρώνει την παγκόσμια συμπάθεια είτε επειδή αιφνιδιάστηκε αρχικά (Bergamo) είτε επειδή η μπατιροσύνη του δεν του άφηνε περιθώρια αντίδρασης, αυτός σίγουρα δεν είμαστε εμείς. Σε μας, ως κράτος, ταιριάζει μόνο ο ψόγος του άφρονος.
• Υπάρχουν ακόμη αδίστακτοι τύποι δημοσιογράφοι, δημοσιολογούντες αλλά και «επιστήμονες» που μιλάνε στο πόπολο για την επιτυχημένη διαχείριση της πανδημίας χωρίς να σηκώνονται κι οι πέτρες.

Δεν είναι λοιπόν παράλογο το ίδιο μοντελάκι, το θα τους τρελάνουμε όλους με το απύθμενο θράσος και την μιντιακή προπαγάνδα, να χρησιμοποιηθεί μελλοντικά και για πανηγύρια σχετικά με το κόστος ηλεκτρικού ρεύματος ή αμόλυβδης, με το ύψος του πληθωρισμού, με τις υποκλοπές κι άλλες διεθνείς πρωτιές για τις οποίες σεμνυνόμεθα (… μήπως και με τον Ερντογάν;).

Την στιγμή που η Ελλάδα πανηγύριζε για την μη νίκη του Τράμπ ξεπερνούσαμε τις ΗΠΑ στην γνωστή λίστα της ντροπής. Οι ΗΠΑ είχαν πέρυσι τέτοιο καιρό ήδη το 75% των απωλειών τους λόγω της περιόδου του ανεκδιήγητου Τραμπ. Αντιθέτως εμείς πέρυσι τέτοιο καιρό είχαμε  17 χιλιάδες νεκρούς και κανείς δεν πίστευε ότι μέσα στον χρόνο που θα ακολουθούσε αυτό θα διπλασιαζόταν, εκτός κι αν έδινε την δέουσα προσοχή στην τσιριχτή φωνή του Μπουμπούκου που προανήγγειλε με στόμφο το πανηγύρι του Χάρου. 

Το γιατί ο κ Μητσοτάκης επιδόθηκε σε έναν ύστερο τραμπισμό ενώ οι πιονιέροι της νεοφιλελεύθερης ατομικής ευθύνης Τραμπ. Τζόνσον, Μπολσονάρου είχαν πάρει ήδη το δρόμο για τα αποδυτήρια, παραμένει μυστήριο. Ίσως κάτι να κρυφάκουσε στις συνδιαλέξεις Τζένης Μπαλατσινού- Εύας Αντωνοπούλου για το υγειονομικό μοντέλο Κικίλια – Αρκουμανέα που τόσο τον απειλούσε πολιτικά … Οπότε για την χώρα του Κρυφακούλη μια χαρά υπουργός Υγείας υπήρξε ο Θανασάκης ο Πλεύρης, ο ‘αδελφός’ του Αδώνιδος.