Δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς μια αμερικανική διακυβέρνηση που να μην έχει χρησιμοποιήσει μια μεγάλη ειδησεογραφική κατασκευή, αυτό που θα ονομάσουμε ως «ένα μεγάλο ψέμα».

Ads

Η κυβέρνηση G.W.Bush Jr πλειοδότησε στην κατασκευή ειδήσεων προκειμένου να μετατρέψει τις ΗΠΑ σε μια ακραιφνώς μιλιταριστική υπερδύναμη. Ο Ομπάμα, μετά την πύρρειο του νίκη σε σχέση με το σύστημα υγείας των ΗΠΑ και την συντριβή του στη μάχη για τη διάσωση της Αμερικανικής οικονομίας φαίνεται να χρειάζεται και αυτός το «μεγάλο του ψέμα». Δυστυχώς το μεγάλο ψέμα του Ομπάμα μάλλον αποτελεί το τέλος των αναμορφωτικών του φιλοδοξιών και υποδεικνύει ότι ο Ομπάμα καταλήγει σε έναν ιστορικό συμβιβασμό με την επικίνδυνη πτέρυγα των νεορεπουμπλικανών προκειμένω ίσως να του επιτραπεί να έχει έστω και κάποιο πολιτικό έργο και συνέχεια. Είναι θλιβερό να βλέπεις το πώς ο «ισχυρότερος πολιτικός άντρας του πλανήτη», ο «νομπελίστας ειρήνης» μιγάς στρώνει, συμμορφώνεται προς τα κελεύσματα και τις πολιτικές της αμερικανικής μηχανής του κιμά. Αυτό δείχνει και η μεταστροφή του ενδιαφέροντος του επερχόμενου συνεδρίου των ρεπουμπλικανών από τα θέματα της οικονομίας σε θέματα ασφάλειας και εξωτερικής πολιτικής.

Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ οι ΗΠΑ βρίσκονται χωρίς εχθρούς. Θα τους φτιάξουν μόνες τους είτε δημιουργώντας τις συνθήκες που θα ευνοήσουν την ανάδειξη τους όπως συνέβη με τις ανερχόμενες οικονομικές υπερδυνάμεις του πλανήτη Κίνα και Ινδία είτε απλά με το να κολλάν κατά βούληση το ταμπελάκι του εχθρού των αμερικανικών ιδανικών και της απειλής της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ.

Πίσω από την είδηση της δολοφονίας του Μπιν Λάντεν, φωλιάζουν πολύ σημαντικότερες ειδήσεις και ανακοινώσεις, η σημαντικότερη από τις οποίες είναι η επανεκκίνηση του πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας φυσικά δεν έχει πάψει ποτέ. Αυτό που προανακοινώθηκε με τη δολοφονία Μπιν Λάντεν είναι η είσοδος σε μία οξεία φάση του, με επίκεντρο αυτή τη φορά το Πακιστάν.

Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας με ανυπολόγιστο κόστος σε ζωές πολιτών στις επίμαχες ζώνες του πλανήτη και μεγάλη συμβολή στην καταστροφή της οικονομίας του Δυτικού κόσμου επανέρχεται. Είναι σαφείς οι δηλώσεις πως η πηγή της τρομοκρατίας στο Αφγανιστάν δεν είναι το ίδιο το Αφγανιστάν αλλά το γειτονικό Πακιστάν.

Μετά από μια μικρή πλημμυρίδα συμβάντων συρράξεων, εξεγέρσεων και αποσταθεροποιήσεων κατά τη μεταβατική περίοδο από τον Μπους στον Ομπάμα, σήμερα βλέπουμε το μεγάλο κύμα να σκεπάζει απειλητικά τον κόσμο. Οι ΗΠΑ αδυνατώντας ή μη θέλοντας να βρουν λύσεις στο έλλειμμα ισχύος τους, κάνουν τον κόσμο ένα μπάχαλο, λειτουργούν ως πράκτορες του χάους, αποσταθεροποιούν συστηματικά και ανακατεύουν την τράπουλα με κάθε δυνατό μέσο, οικονομικό ή και στρατιωτικό, μπας και τους βγει το φύλο που τους βολεύει. Δυστυχώς είναι πολύ πιθανόν οι συνδυασμοί που χρησιμοποιούνται να ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας.

Στο δίλλημα των προηγούμενων αμερικανικών προεδρικών εκλογών μεταξύ Μακκέϊν και Ομπάμα υπήρξα ένθερμος υποστηρικτής της δεύτερης επιλογής μιας και η πρώτη κατά την εκτίμηση μου και με βάση την πρόθεση του ρεπουμπλικάνου υποψηφίου να συνεχίσει τον μιλιταρισμό του προκατόχου του, η προεδρία Μκκείν μαθηματικά θα οδηγούσε στη δημιουργία ακόμη περισσότερων εστιών αστάθειας και πολέμου στον πλανήτη με απρόβλεπτες εξελίξεις. Γνώριζα ότι η προεδρεία Ομπάμα θα έδινε μια μικρή παράταση. Φαίνεται πως αυτή η παράταση έληξε. Ο κόσμος έχει γεμίσει εστίες αστάθειας και γίνονται όλο και περισσότερες. Η υπόθεση ότι αυτές οι εστίες θα εξαντληθούν από μόνες τους, θα εκτονωθούν παρότι οι γενεσιουργές της αιτίες παραμένουν και ενισχύονται φαντάζει μάλλον απίθανη. Το πιο πιθανό είναι ότι αυτές οι εστίες θα επεκταθούν και θα συνενωθούν με ότι και αν αυτό σημαίνει για το εγγύς μέλλον της ανθρωπότητας.

Ας γυρίσουμε λίγο στην περίπτωση του νο1 εχθρού της Αμερικής του Οσάμα Μπιν Λάντεν. Λίγοι θα διαφωνήσουν ότι ο Οσάμα ήταν σε κάποιο βαθμό προϊόν της αμερικανικής πολιτικής. Το ερώτημα δεν είναι το αν ήταν προϊόν. Η σχέση των Σαουδαράβων κροίσων Λάντεν με την οικογένεια Μπους είναι αρκετά γνωστή. Οι Μπους και οι Λάντεν ήταν συνεταιράκια. Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι το αν ο Οσάμα ήταν προϊόν. Ο Οσάμα ήταν ο άνθρωπος των Αμερικανών στο Αφγανιστάν εις βάρος των Ρώσων. Εικάζω πως θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο κεντρικός κόμβος στα black op funds που διακινούνταν προς και από την περιοχή. Το ερώτημα λοιπόν είναι όχι το αν ο Οσάμα ήταν προϊόν ή παραπροϊόν της αμερικανικής πολιτικής αλλά το κατά πόσο ήταν ένα κατασκεύασμα και το αν, πότε και κατά πόσο αυτονομήθηκε από αυτήν για να γίνει ο αρχιτρομοκράτης του πλανήτη.

Οι πληροφορίες που έχουμε για τον Οσάμα προέρχονται κυρίως από το σκιώδη κόσμο των υπηρεσιών πληροφοριών και τον εξίσου ή περισσότερο σκιώδη της ισλαμικής «τρομοκρατίας». Παρότι γνωρίζουμε πολλά για τις δράσεις του και τις δικτυώσεις του, οι πληροφορίες για το φυσικό πρόσωπο είναι –σκοπίμως ή όχι- συγκεχυμένες. Φαίνεται να μην γνωρίζουμε το πώς ακριβώς αποδίδεται το όνομα του από τα αραβικά στα αγγλικά. Αγγλόφωνες πηγές αποδίδουν το όνομα του επίσης και ως Usama bin Laden και Usama bin Ladin. Αντιφάσεις υπάρχουν και για τα φυσικά του χαρακτηριστικά. H περιγραφή του από το FBI ως ψηλού (κοντά στα 1,95) έρχεται σε αντίφαση με την περιγραφή που δίνει ο συγγραφέας και αναλυτής σε θέματα τρομοκρατίας Lawrence Wright ως όχι ιδιαίτερα ψηλού. Όσο για την εκπαίδευσή του οι διαθέσιμες πληροφορίες είναι και πάλι συγκεχυμένες. Πηγές τον θέλουν να έχει σπουδάσει οικονομικά και διοίκηση επιχειρήσεων, άλλες τον θέλουν να έχει πάρει πτυχίο πολιτικού μηχανικού, άλλες να χει πάρει πτυχίο δημόσιας διοίκησης, άλλες να έχει εγκαταλείψει τις σπουδές του στο τρίτο έτος. Προς τι τόση σύγχυση σε σχέση με πληροφορίες που δεν είναι διαβαθμισμένες;

Στο οπτικοακουστικό υλικό που περιέχει τη μορφή του, ο Λάντεν μοιάζει με ένα πράο και αποτραβηγμένο πρόσωπο. Αν έκανα casting για τον ηθοποιό που θα τον ενσάρκωνε, θα διάλεγα για τον ρόλο του Οσάμα τον Rowan Atkinson, τον Mr Bin (Laden).

Και ενδυματολογικά ο Οσάμα παρουσιάζει μια ποικιλομορφία που δεν συνάδει με την ισλαμική του μονομανία. Όχι μόνο –ως αναμενόμενο- εγκατέλειψε το σαουδαραβικό επικάλυμμα κεφαλής για να υιοθετήσει ένα λευκό τουρμπάνι αλλά πολλές φορές παρουσιάζεται με μπαστούνι ενώ άλλες όχι. Τη δεκαετία του 1990 η στυλιστική επιλογή του Οσάμα θα είναι ένα τζάκετ παραλλαγής συνοδευόμενα από ένα ρωσικό αυτόματο. Μοιάζει με τους κακούς υπερήρωες των αμερικάνικων κόμικς που αλλάζουν κουστούμια ανάλογα με την εποχή για να κρατήσουν το ενδιαφέρον αμείωτο και όχι με φανατικό ισλαμιστή.

Τα ερωτήματα γύρω από την πραγματικότητα της έκτασης της ισλαμικής τρομοκρατίας παραμένουν. Δεν γνωρίζουμε π.χ ποια ήταν η τεχνογνωσία οπλισμένων με χαρτοκοπτών τρομοκρατών που τους επέτρεψε να αλώσουν τον αμερικανικό εναέριο χώρο και να καταφέρουν χειρουργικά χτυπήματα στην αμερικανική ενδοχώρα και στην οικονομική αλλά και στρατιωτική καρδιά της.

Με το θέμα των δίδυμων πύργων δεν ασχολήθηκα ποτέ καθώς μου έλλειπαν αξιόπιστα εργαλεία ανάλυσης. Κάπου εδώ όμως ξεκινάνε τα μεγάλα ψέματα. Γιατί μερικές μέρες μετά τους δίδυμους πύργους, θανατηφόρες επιστολές που περιείχαν στέλεχος άνθρακα σε μορφή σκόνης φτάνουν σε αμερικάνικα μήντια και γερουσιαστές. Για το βιοτρομοκρατικό χτύπημα ενοχοποιούνται αρχικά η Αλ Κάιντα και τελικά το Ιράκ, κάτι που «νομιμοποιεί» στα μάτια της κοινής γνώμης τη συμμαχική εισβολή στο Ιράκ, το μακελάρισμα των Ιρακινών και την εκτέλεση του κάποτε επίμονα φιλοαμερικακινού Σαντάμ. Παρότι όλες οι ενδείξεις από τότε μέχρι σήμερα «δείχνουν» ανθρώπους του αμερικανικού βιολογικού προγράμματος, τα φιλοπόλεμα ψεύδη διαδίδονται και παράγουν μια ακόμη εισβολή (αναλυτικά για το θέμα με όλες τις πηγές του μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες», εκδ. ΕΤΡΑ, Μάιος 2010). Παρόμοια κατασκευασμένο ήταν και το ψέμα που επέτρεψε στους αμερικάνους να πραγματοποιήσουν την πρώτη εισβολή στο Ιράκ (για το θέμα μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο μου Ψέματα που σκοτώνουν, https://agriazwa.blogspot.com/2011/01/wikileaks.html).

Ποιο είναι λοιπόν το «μεγάλο ψέμα» της κυβέρνησης Ομπάμα;

Η επιχείρηση της εξόντωσης Οσάμα θυμίζει μια χολιγουντιανή υπερπαραγωγή από αυτές με καλοστημένη σκηνοθεσία αλλά σενάριο όχι και τόσο πιστευτό. Και μπορεί οι στημένες πόζες των φωτογραφιών του Ομπάμα της Χίλαρι και των επιτελαρχών στο Situation Room του Λευκού Οίκου και το υπερθέαμα της αναγγελίας της δολοφονίας του Λάντεν που έφτασε το νούμερο των 56.5 εκατ. τηλεθεατών να αποτελούν μέρος ενός αποδεκτού τηλεπικοινωνιακού παιχνιδιού, άλλα κομμάτια της επιχείρησης όμως αποκλίνουν εξαιρετικά από κάθε κανόνα του παιχνιδιού.

Όπως οι ανακολουθίες της αφήγησης. Ο κορυφαίος σύμβουλος του Προέδρου Ομπάμα σε θέματα αντιτρομοκρατίας John O.Brennan δήλωσε επισήμως ότι η επιχείρηση δολοφονίας ήταν υπό διαρκή παρακολούθηση και καταγραφή. Μια μέρα μετά ο διευθυντής της CIA Leon E.Panetta τον διαψεύδει λέγοντας πως για ένα κρίσιμο διάστημα 20 με 25 λεπτών δεν ξέραν τι συνέβαινε.

Η πρώτη επίσημη αφήγηση διορθώθηκε πάλι επισήμως. Ο γραμματέας τύπου του Λευκού Οίκου Jay Carney διέψευσε την εκδοχή του Brennan σε αρκετά σημεία. Και ο Brennan βρισκόταν στο situation room και είχε εποπτεία των τεκταινόμενων. Ο Brennan δήλωσε πως μια από τις γυναίκες του Λάντεν σκοτώθηκε καθώς χρησιμοποιήθηκε ως ανθρώπινη ασπίδα και ότι ο Λάντεν σκοτώθηκε σε ανταλλαγή πυρών.1

Την επόμενη μέρα ο Carney δήλωσε πως μια γυναίκα πυροβολήθηκε στο πόδι επιτιθέμενη (αόπλα) στους κομάντο και ότι ο ίδιος ο Οσάμα ήταν άοπλος αλλά πυροβολήθηκε στο κεφάλι και στο στήθος επειδή «αντιστάθηκε».

Ακόμη και ο Τσακ Νόρις ή ο Μπρους Λι, θα ήταν εξαιρετικά απίθανο να τα βάλουν άοπλοι με μια πάνοπλη ομάδα κομάντο, έτοιμη για παν ενδεχόμενο. Πόσο μάλλον ένας αδύναμος εξηνταπεντάχρονος. Ο ύποπτος απλά δολοφονήθηκε. Όπως είχε σχεδιαστεί.

Είναι προφανές ότι στόχος της επιχείρησης δεν ήταν ο ύποπτος να συλληφθεί ζωντανός και να παραδοθεί στη δικαιοσύνη ως έπρεπε. Σκοπός της επιχείρησης ήταν πρωτίστως οι κομάντο να μπουν και να βγουν στο «καταφύγιο του Οσάμα» χωρίς απώλειες σε αμερικανικές ζωές, να μην υπάρξει δηλαδή ένα επιχειρησιακό φιάσκου τύπου Σομαλίας. Στόχος της επιχείρησης ήταν ο ύποπτος να δολοφονηθεί και το σώμα του να υφαρπαγεί- όπως και έγινε. Αυτή δεν ήταν μια επιχείρηση κατά της τρομοκρατίας αλλά μια επιχείρηση για να παρουσιαστεί ένας αντιτρομοκρατικός θρίαμβος στην κοινή γνώμη για να αντλήσει ευνοϊκή από αυτή στάση σε σχέση με τις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι παρά τα αναπτυγμένα εργαλεία επιτήρησης, κανείς δε θα μπορούσε να είναι 100% σίγουρος ότι στην κατοικία όπου η δολοφονική επιχείρηση έλαβε χώρα θα βρισκόταν ο Λάντεν. Και αυτό ίσως δίνει κάποια στοιχεία απάντησης στην ερώτηση: Προς τι οι επίσημες ανακολουθίες στην επίσημη αφήγηση της επιχείρησης;

Είτε λοιπόν μιλάμε για μια κατασκευασμένη είδηση με σενάριο γραμμένο στο πόδι και ακόλουθους αυτοσχεδιασμούς είτε (το πιθανότερο) τα σενάρια της επιχείρησης να είχαν γραφτεί και να είχαν προετοιμαστεί να ανακοινωθούν ανεξάρτητα από την πραγματική έκβαση της επιχείρησης ή ότι οι αντικρουόμενες αφηγήσεις γίναν για να προκαλέσουν σύγχυση.

Τα στοιχεία που ταυτοποιούν τον δολοφονημένο με τον Λάντεν είναι η αναγνώριση του πτώματος από μια από τις γυναίκες του και η εξέταση του DNA του σε σχέση με DNA συγγενών του. Όλα τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν την ταυτότητα του θύματος παραμένουν στον κλειστό κύκλο των επιχειρούντων και των αυτοπτών μαρτύρων. Ακόμη και αν δημοσιευτούν φωτογραφίες θα προέρχονται πάλι από τον κλειστό επιχειρησιακό κύκλο και είναι αμφίβολο το κατά πόσο ένα πυροβολημένο κεφάλι θα είναι αναγνωρίσιμο. Η ίδια η θέση των τραυμάτων, κεφάλι και στήθος φανερώνει τη δολοφονική πρόθεση των κομάντο.

Το πτώμα του Οσάμα τάφηκε από την επιχειρησιακή ομάδα στη θάλασσα. Η επίσημη δικαιολογία για μια τέτοια πράξη ήταν ότι αυτό έγινε από σεβασμό στα μουσουλμανικά ταφικά έθιμα. Και ως γνωστόν, τα ψάρια δε μιλάνε.

Στις μαζικά προσβάσιμα πηγές δεν υπάρχουν καταληκτικά στοιχεία για αν το φυσικό πρόσωπο Οσάμα μπιν Λάντεν ταυτίζεται με το πλήρες φάσμα των δράσεων του αρχιτρομοκράτη και για το πότε πως και αν ο αρχιτρομοκράτης πέθανε. Φυσικά και δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για αντίθετους χαρακτηρισμούς. Υπάρχουν όμως τόσες πολλές ανακολουθίες και γκρίζα σημεία που ίσως να επιτρέπουν σε μια ζωηρή φαντασία να σκεφτεί ότι δεν είναι απολύτως απίθανη μια επανεμφάνιση του σούπερ κακού. Όπως ακριβώς στα αμερικάνικα κόμικς. Αν αυτός έχει οριστικά πεθάνει, θα φτιάξουν κάποιον άλλο. Δεν είναι η δολοφονία Λάντεν λοιπόν το σημαντικό στην υπόθεση. Το σημαντικό είναι οι πολιτικές που έχουν ήδη σχεδιαστεί σε σχέση με αυτή.

Αυτό που μπορεί να υποθέσει κανείς είναι η αναγγελία της δολοφονίας Λάντεν είναι προσχεδιασμένη. Και αυτό γιατί οι συνέπειες της θα ευνοήσουν τη δρομολόγηση προσχεδιασμένων εξελίξεων. Το νέο δεν είναι η δολοφονία Οσάμα. Είναι τα λεπτά σημεία της πολιτικής που αυτή σηματοδοτεί.

Ποια είναι αυτή; Μα φυσικά η αναβίωση και η νέα φάση του πολέμου κατά της τρομοκρατίας. Σε αντίθεση με το ότι ίσως κάποιος να ανάμενε, η δολοφονία Λάντεν δε θα «καταργήσει» τον πόλεμο. Το αντίθετο. Σκοπεύει να τον ενισχύσει.

Η δολοφονία Λάντεν είναι ίσως το μόνο πράμα στο οποίο η κυβέρνηση Ομπάμα έχει πετύχει τη συναίνεση των ρεπουμπλικανών. Πρόσφατα δημοσιεύματα των New York Times, μιας φιλοδημοκρατικής εφημερίδας που επιδεικνύει ενίοτε ευαισθησίες σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ατομικών ελευθεριών δείχνει την άσχημη τροπή που για μια ακόμη φορά παίρνουν τα πράματα σε σχέση με την αμερικανική εξωτερική πολιτική.

Είναι ίσως η πρώτη φορά που δημοσίευμα των N.W.Times δεν καταδικάζει συλλήβδην την πολιτική των βασανιστηρίων που συμβαίνουν στα κολαστήρια των αμερικανικών στρατοπέδων συγκέντρωσης και συζητά πιο άνετα την ανακριτική αξία τέτοιων μεθόδων2.

Ένα άλλο δημοσίευμα της εφημερίδας περιγράφει τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν για να εντοπιστεί ο ύποπτος: «Η επιδρομή ήταν το αποκορύφωμα ετών επώδυνης δουλειάς των υπηρεσιών πληροφοριών που περιλάμβανε την ανάκριση κρατουμένων της CIA σε μυστικές φυλακές στην ανατολική Ευρώπη… Υπηρεσίες πληροφοριών κρυφάκουγαν τηλεφωνικές κλήσεις και παρακολουθούσαν e-mails… και ανέλυσαν δορυφορικές εικόνες του κτηρίου…»3. Με άλλα λόγια, οι N.W.Times ουσιαστικά επιδοκιμάζουν εκ του αποτελέσματος (τη δολοφονία του μπιν Λάντεν) μεθόδους καταστολής και περιορισμού ατομικών ελευθερίων που για χρόνια αντιπαλεύαν. Στην ουσία επικροτούν το ίδιο το Patriot Act και τα εγκλήματα της κυβέρνησης Bush για να εκθειάσουν τη δολοφονία Λάντεν ως αποτέλεσμα της πυγμής και της αποφασιστικότητας ενός αρεστού σε αυτούς προέδρου. Ο ιστορικός αυτός συμβιβασμός δημοκρατικών ρεπουμπλικάνων είναι ανησυχητικός. Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας που ουσιαστικά αποτέλεσε και αποτελεί πόλεμο υπέρ της τρομοκρατίας και της τρομοκράτησης μπαίνει μάλλον σε νέα φάση του και το επίκεντρο είναι αυτή τη φορά το Πακιστάν.

Ήδη αμερικάνοι αξιωματούχοι έχουν υπονοήσει και έχουν έμμεσα κατηγορήσει τις πακιστανικές αρχές ότι κάλυψαν τον αρχιτρομοκράτη. Η πακιστανική κυβέρνηση αποφεύγει να πατήσει στην παγίδα που η αμερικανική εξωτερική πολιτική της στήνει αλλά είναι αμφίβολο το αν και το κατά πόσο θα αντέξει στις πιέσεις.

Η ανομία των ΗΠΑ συνεχίζεται. Μετά τον περιορισμό των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, μετά τις παρακολουθήσεις, τις απαγωγές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μετά τους απολύτους άνομους και κατασκευασμένους πολέμους στο Ιράκ, μετά την επιχειρησιακή ασυδοσία στη Λιβύη των συμμάχων που καταπάτησαν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, οι ΗΠΑ στρέφουν το βλέμμα τους στο Πακιστάν που πάντα αποτελούσε γεωπολιτικό τους στόχο.

Η ίδια η επιχείρηση της δολοφονίας Λάντεν, μια αμερικανική στρατιωτική επιχείρηση μέσα σε πακιστανικό έδαφος, θα μπορούσε να αποτελέσει casus belli για την κυβέρνηση του Πακιστάν. Και δεν είναι η πρώτη πρόκληση των αμερικανών εναντίον του Πακιστάν. Τακτικά, οι αμερικάνοι αποστέλλουν μη επανδρωμένα αεροσκάφη που βομβαρδίζουν στόχους στο Πακιστάν, ερεθίζοντας τα ήδη ερεθισμένα αντιαμερικανικά αισθήματα πολλών πακιστανών. Η κυβέρνηση του Πακιστάν μέχρι σήμερα επιδεικνύει ολύμπια ψυχραιμία. Αλλά το αντιαμερικανικό καζάνι από κάτω βράζει. Οι μη επανδρωμένες πτήσεις και η επιχείρηση δολοφονίας του Λάντεν σε πακιστανικό έδαφος είναι ξεκάθαρα πράξεις αμερικάνικης τρομοκρατίας στο όνομα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας.

Σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι οι ΗΠΑ διαλέγουν να ρίξουν τον κόσμο βαθύτερα στο χάος αντί να επιχειρήσουν να σταθεροποιήσουν την παγκόσμια κατάσταση λειτουργούν ως πράκτορες του χάους και ως κράτος-τρομοκράτης, πολύ πιο αξιοκατάκριτο από τα κράτη που όποτε και όπως τους καπνίσει βάζουν και βγάζουν στη λίστα τους των κρατών-τρομοκρατών.

Η δολοφονία μπιν Λάντεν δεν έχει την ίδια μεγάλη σημασία ως συμβάν με αυτήν που έχει ως τελετή έναρξης μιας νέας κατάστασης αστάθειας και -μάλλον- περισσοτέρων εστιών πολέμων με απρόβλεπτες συνέπειες.