Σήμερα κηδεύτηκε ο Μητροπολίτης Μαυροβουνίου που καλούσε σε ανυπακοή στα μέτρα κατά του κορωνοϊού και τελικά πέθανε από αυτόν. Χιλιάδες στοιβάχτηκαν στην κηδεία του για να φιλήσουν ένα νεκρό σώμα που πέθανε από COVID-19, την ώρα που ακόμα και οι νεκροψίες απαγορεύονται λόγω του τεράστιου κινδύνου μετάδοσης (οι ιοί παραμένουν στο σώμα μετά θάνατον, γι αυτό απαιτούνται σφραγισμένα, μεταλλικά φέρετρα).

Στα δικά μας, όταν εκατοντάδες πιστοί και παπάδες μαζεύονται στον Άγιο Δημήτριο Θεσσαλονίκης χωρίς μάσκα, η δημόσια τηλεόραση παίζει επί 2 ημέρες ρεπορτάζ για τους ασυνείδητους νέους της πλατείας Χαλανδρίου που διασπείρουν τον ιό με τις ανεξέλεγκτες βόλτες τους. Η σύγκριση των δύο γεγονότων δεν είναι λαϊκισμός, ούτε ευκαιρία να βγάλουμε το αντικληρικαλιστικό μας μένος.

Είναι μια διαυγής υπενθύμιση οτι δεν έχουν όλες οι συναναστροφές μας την ίδια αξία για τους κυρίαρχους θεσμούς. Ό,τι συμβάλλει στην αναπαραγωγή τους, ιδεολογική, κοινωνική, οικονομική, έχει προτεραιότητα έναντι της δημόσιας υγείας. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τις φιέστες του Μπακογιάννη στην Ομόνοια όταν τα ΜΑΤ έδερναν όσους πίναν μπύρα στις πλατείες.

Έτσι, δεν παίρνεται κανένα μέτρο για τους χιλιάδες εργαζόμενους που στοιβάζονται στα ΜΜΜ ή στους μαθητές στα σχολικά θρανία. Αντίθετα στοχοποιούνται οι βόλτες και τα μαζέματα στα σπίτια.

Δεν είναι τυχαίο ότι στις περισσότερες χώρες η λιγότερη προσοχή δόθηκε σε αυτούς που «περισσεύουν» καπιταλιστικά. Στους οίκους ευγηρίας και στα χοτ σποτ των προσφύγων.

Την τελευταία εβδομάδα, είχαμε 40% αύξηση των νεκρών σε όλη την Ευρώπη.

Οι ασθενείς από Βελγιο διακομίζονται στη Γερμανία και η χώρα μπαίνει κι αυτή σε λοκ νταουν.

Το Βέλγιο με πληθυσμό όσο και η Ελλάδα, στις 5 Οκτωβρίου είχε 2.000 κρούσματα. Σήμερα, έχει πάνω από 20.000 και τα νοσοκομεία έχουν σχεδόν καταρρεύσει.

Να απαιτήσουμε όσα χρειάζονται για να μην πληρώσουμε πάλι εμείς και αυτήν την κρίση.