Δύο μήνες μετά τις εκλογές του Φεβρουαρίου η Κεντροαριστερά και η Κεντροδεξιά στην Ιταλία συμφώνησαν στον σχηματισμό κυβέρνησης. Πρωθυπουργός, ορκίστηκε την Κυριακή ο Ενρίκο Λέτα, αναπληρωτής πρόεδρος του Δημοκρατικού κόμματος. Στην κυβέρνηση δεν συμμετέχει ο Μπέπε Γκρίλο, επικεφαλής του κινήματος των Πέντε Αστέρων. Στο πλαίσιο αυτό, ο Φάμπιο Σκουιλάντε, δημοσιογράφος και διευθυντής των δικτύων Agenzia Nova και Servizi Italiani μιλάει στο tvxs.gr παρουσιάζοντας τις προοπτικές που ανοίγονται μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης τόσο σε πολιτικό, οικονομικό αλλά και ευρωπαϊκό επίπεδο. Σχολιάζει, επίσης, τον ρόλο του Μπέπε Γκρίλο αλλά και το μέλλον του Κινήματος των 5 Αστέρων. Του Νίκου Μίχου

Ads

 
Πως σχολιάζετε τις πολιτικές εξελίξεις στην Ιταλία;
 
Επιτέλους τα πολιτικά κόμματα βρήκαν μια λύση για να αποφύγουν άλλες εκτροπές. Σημαντικό είναι ότι το δημοκρατικό κόμμα συμφώνησε γιατί μέχρι τώρα του ήταν δύσκολο να δεχθεί μια κυβερνητική συμμαχία με το κόμμα του Μπερλουσκόνι. Άλλα αφού δεν κέρδισαν οι Δημοκρατικοί τις εκλογές – βγήκαν πρώτοι αλλά όχι με αρκετές έδρες – έπρεπε εν τέλει να συμφωνήσουν με τον Μπερλουσκόνι για να σχηματίσουν κυβέρνηση.
 
Η εξέλιξη αυτή, κατ’ εμέ, είναι καλή είδηση, γιατί πρέπει να υπάρξει κυβέρνηση καθώς είμαστε σε δύσκολη κατάσταση με εύθραυστη οικονομία και αδύναμη πολιτική δομή.
 
Τώρα για το μέλλον, κάποιοι λένε ότι η κυβέρνηση δεν θα αντέξει για πολύ. Εγώ διαφωνώ με αυτό. Θα κρατήσει για τουλάχιστον 2 χρόνια, και αυτό για διάφορους λόγους. Πρώτον, τα πολιτικά κόμματα φοβούνται να πάνε στις εκλογές εξαιτίας της ανετοιμότητάς τους και της πιθανής αύξησης δυνάμεων που ίσως εμφανίσει το Κίνημα των 5 Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο. Δεύτερον, γιατί η κατάσταση είναι ρευστή και δεν μπορεί να προβλέψει κάποιος τι θα γίνει σε μια νέα εκλογική αναμέτρηση ή σε μια νέα ασταθή περίοδο.
 
Γιατί ο Μπέπε Γκρίλο δεν συμμετείχε στην νέα κυβέρνηση;
 
Γιατί πρόκειται για ένα αντισυστημικό κίνημα, που ο μόνος του στόχος ήταν να καταστρέψει την παλιά κυβέρνηση, κάτι που πέτυχε. Τώρα, που δεν έχει στόχο να πετύχει, περνά σε μια φάση παρακμής. Ειδικά όταν βγήκαν δημοσιεύματα που έγραφαν ότι ο Γκρίλο και η οικογένειά του έχουν καταθέσεις στην Κόστα Ρίκα, έναν οικονομικό παράδεισο. Μετά, υπάρχει και μια επιφύλαξη για τον τρόπο που το κίνημα προσεγγίζει τους θεσμούς.
 
Άρα η πολιτική σταθερότητα θα απομακρύνει την αστάθεια στην κοινωνία; Γιατί χθες, ένας πολίτης άρχισε να πυροβολεί κοντά στο πρωθυπουργικό μέγαρο.
 
Υπάρχουν δυο απαντήσεις εδώ. Η μία είναι ότι σε οικονομικό επίπεδο ίσως δούμε σύντομα μια σταθεροποίηση. Αυτό γιατί έχουμε μεν το δημόσιο χρέος που είναι 127% του ΑΕΠ, αλλά οι καταθέσεις όμως δεν αποτελούν μεγάλο μέρος του  – μικρότερο του 3%, το οποίο είναι θετικό γιατί αν σκεφτεί κανείς ότι μόνο το 5% πηγαίνει στην εξυπηρέτηση των χρεών το υπόλοιπο μπορεί να διατεθεί σε μεταρρυθμίσεις. Πάνω από όλα ο ιταλικός λαός φοβάται για τις καταθέσεις του. Έτσι, το ιδιωτικό χρέος είναι πολύ μικρό σε σχέση με άλλα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη. Αν συμψηφιστεί το δημόσιο με το ιδιωτικό χρέος είμαστε σχεδόν στα ίδια επίπεδα με την Γερμανία. Είμαστε καλύτερα από την Γαλλία ή την Ελλάδα, χωρίς να αναφέρουμε τις ΗΠΑ ή την Ιαπωνία.
 
Συνεπώς, το μεγαλύτερο θέμα είναι η πολιτική αστάθεια. Αυτή προκαλείται από τις έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις και την ιστορική επιρροή με την έννοια της επιρροής που δεχόμαστε από άλλες δυνάμεις. Σαν χώρα δεν είμαστε πολύ δυνατή, ειδικά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
 
Αναφορικά με το χθεσινό περιστατικό, οι αρχές φοβόντουσαν για μια τρομοκρατική πράξη, αλλά αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για ένα άνθρωπο ασταθή ψυχολογικά. Διάβασα επίσης μια συνέντευξη του αδερφού του, που έλεγε ότι δεν έχει ψυχολογικά προβλήματα. Αυτό το συμπέρασμα έβγαλε και ο ανακριτής που μίλησε μαζί του. Είναι πιθανό, λοιπόν, να πρόκειται για μεμονωμένη πράξη ενός ασταθούς ατόμου που έχασε την δουλειά και την γυναίκα του. Αλλά, έχουμε πολύ μεγάλο παρελθόν τρομοκρατικών ενεργειών. Είναι νωρίς να βγάλουμε συμπέρασμα.
 
Γιατί πιστεύετε ότι ο Μπέπε Γκρίλο είπε ότι η Ιταλία θα χρεοκοπήσει το φθινόπωρο;
 
Γιατί κατάλαβε ότι αρχίζει να βγαίνει από το προσκήνιο και επιλέγει να κρατά ψηλά την πολεμική απέναντι στην κυβέρνηση ώστε να προσελκύσει στο κίνημά του όλους τους ανικανοποίητους με την κυβέρνηση και την γενικότερη πολιτική που ασκείται.
 
Πιστεύετε, δηλαδή, ότι το κίνημα θα «ξεφουσκώσει»;
 
Ο Γκρίλο κέρδισε 25%. Δεν είναι ένα φαινόμενο που θα εξαφανιστεί εν μια νυκτί. Θα παραμείνει στην πολιτική σκηνή για τα επόμενα χρόνια. Αλλά ο ρόλος του έχει μειωθεί αφού πέτυχε τον στόχο που είχε θέσει. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι ήταν ένα αυθόρμητο κίνημα. Υποστηριζόταν από την δύναμη του λαού που ήταν πολύ αγανακτισμένος. Δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα του διαδικτύου, όπως στην αρχή είχε παρουσιαστεί, αλλά αποτέλεσμα και των εξελίξεων γύρω από τις προεδρικές εκλογές.  

Εμφανώς, όμως, υπήρχαν και άλλα πράγματα από πίσω. Στον πυρήνα του κινήματος βρίσκεται μια άλλη «κοινωνία», μια συμβουλευτική για κόμματα και δίκτυα, η Καζαλέτζιο Ασοσιάτι. Ο Καζαλέτζιο ήταν μηχανικός στην Τέλεκομ Ιτάλια και ήταν επικεφαλής σχεδόν σε 11 διοικητικά συμβούλια εταιριών. Ήταν επικεφαλής του τμήματος τηλεπικοινωνιών της Τέλεκομ Ιτάλια και της Ντεαγκοστίνι. Αυτοί είναι στην καρδιά του κινήματος και στήριζαν τον Γκρίλο τα τελευταία δυο χρόνια. Τώρα δεν ξέρω εάν θα συνεχίσουν να τον στηρίζουν. Ο Γκρίλο θα μείνει στην πολιτική για καιρό, αλλά ο ρόλος θα γίνεται όλο και πιο αδύναμος.
 
Για να επιστρέψουμε στο ζήτημα της ιταλικής οικονομίας, δεν υπάρχει δηλαδή άμεσος κίνδυνος;
 
Η κυβέρνηση έχει ευρεία πλειοψηφία. Οι Δημοκρατικοί, το κόμμα του Μπερλουσκόνι, και το μετριοπαθές κόμμα του Μόντι έχουν ευρεία πλειοψηφία. Επίσης δεν έχουν ισχυρή αντιπολίτευση, ούτε ποσοτικά ούτε ιδεολογικά. Θα μπορούν να περάσουν μέτρα. Έτσι η κυβέρνηση θα καταφέρει να μείνει μια διετία ή και περισσότερο.
 
Πρέπει να υπογραμμίσουμε, όμως, ότι αναφορικά με τη τοποθέτηση της Ιταλίας σε διεθνές επίπεδο θα δούμε μια μεγαλύτερη αντίσταση προς την Γερμανία και τις πολιτικές του Μάριο Ντράγκι, του επικεφαλής της ΕΚΤ, όπως και μια τάση για σύμπλευση με τις χώρες του Νότου.
 
Δεν θα θελήσουν άλλα μέτρα λιτότητας, προσπαθώντας βέβαια να αξιοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο τις πολιτικές για δαπάνες, στρέφοντας όμως την οικονομία προς όφελος των πολιτών. Συμπερασματικά, θα δούμε, ελπίζω, πιο δυναμική στάση στο eurogroup και στην Κομισιόν και συμπόρευση με την Ισπανία και τις άλλες χώρες της Μεσογείου.
 
Αναφορικά με την στάση απέναντι στις άλλες δυνάμεις της Ε.Ε. που θίξατε, μια πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι η εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων προς την Ε.Ε. είναι σε ιστορικά χαμηλό ποσοστό. Στην Ιταλία τι εικόνα υπάρχει;
 
Δεν νομίζω ότι το αποτέλεσμα της δημοσκόπησης είναι καθόλα αληθές. Είναι πιθανό να υπάρχει επιφυλακτικότητα, σαφώς. Οι πολιτικές της Ευρώπης με την λιτότητα όντως έχουν οδηγήσει τον κόσμο να μην την εμπιστεύεται πολύ, αλλά η πλειονότητα το κάνει. Η Ιταλία ήταν πάντα υπέρ της Ενωμένης Ευρώπης. Ήταν και από τις πρώτες που έγιναν μέλη.