Οι προεκλογικοί διαξιφισμοί έχουν πάρει φωτιά παντού, στα δελτία ειδήσεων, στις ταβέρνες, στα λεωφορεία, στα φατσοβιβλία. Συζητάμε για στιγμές ιστορικές που θα συντελέσουν στην πορεία της χώρας για ελπίδα και αλλαγή. Ποιοί είναι όμως οι άξονες αυτής μας της συζήτησης; Ο εξής ένας. Το χρήμα.

Ο πολιτικός διάλογος, μέσω κυρίως των κεντρικών ΜΜΕ, επικεντρώνεται στο σημαντικό ζήτημα του χρέους και του ελλείμματος, χωρίς όμως να γίνονται ιδιαίτερες αναφορές στο πάγιο αίτημα για λογιστικό έλεγχο του χρέους όπως αυτό διαμορφώθηκε το 2011. Το όραμα για την επόμενη μέρα στη χώρα ξεπερνάει κατά πολύ τη συζήτηση αυτή. Δεν διαμορφώνεται από υποσχέσεις παροχών αλλά θέτοντας προτεραιότητες για την μακροχρόνια εξέλιξη της χώρας. Έτσι θα δημιουργηθούν από τώρα οι κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε να αποφευχθούν μελλοντικά αδιέξοδα και να υπάρξει όσο το δυνατόν περισσότερη ομοψυχία για τα επόμενα βήματα προς μια βιώσιμη ανασυγκρότηση.

Το διακύβευμα των εκλογών αυτών είναι να περάσουμε στην επόμενη ημέρα με μια κυβέρνηση πλατιάς συμμαχίας των κοινωνικών δυνάμεων που έχουν σχηματιστεί κατά τη διάρκεια αλλά και πριν από την εφαρμογή του μνημονίου, μακριά από τις συντηρητικές, αγορολάγνες, ληστρικές και κατασταλτικές πολιτικές της παρούσας κυβέρνησης. Οι βάσεις για την επόμενη ημέρα οφείλουν να τεθούν από τώρα στο τραπέζι, δημιουργώντας εμπιστοσύνη στους πολίτες, έλληνες και ευρωπαίους, ότι η χώρα προγραμματίζει ένα βιώσιμο σχέδιο ανασυγκρότησης πέρα και έξω από την απλή δημοσιονομική εξυγίανση.

Το χρήμα είναι βασική προϋπόθεση για την επιβίωση και τη διαβίωση μας αλλά όχι και για την ευτυχία μας. Και το ερώτημα που γεννάται είναι αν μπορεί η πολιτική να επηρεάσει το ζητούμενο αυτό, την ευτυχία μας, και αν ναι πώς. Ζητήματα όπως η ελευθερία της έκφρασης και της τέχνης, η αυτοδιάθεση, ο σεξουαλικός προσδιορισμός, η ελεύθερη πρόσβαση σε περιοχές φυσικού κάλλους, η επανάκτηση των δημόσιων χώρων, το κοινό αίσθημα δικαίου και τόσα άλλα, καθορίζουν καθημερινά την ευημερία μας με άμεσο και έμμεσο τρόπο και δεν προσδιορίζονται από καμία δημοσιονομική πολιτική και τρόικα.

Η πολιτική οικολογία έχει ξεκινήσει χρόνια τώρα το διάλογο για την αξιολόγηση των μέτρων πολιτικής βάσει δεικτών που ξεπερνάνε το περιορισμένο φάσμα του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ). Βάζει στο τραπέζι παράγοντες όπως η δίκαιη εισοδηματική κατανομή, η ποιότητα του περιβάλλοντος, ο ελεύθερος χρόνος,  οι κοινωνικές σχέσεις και η ελεύθερη έκφραση.

Έτσι, για παράδειγμα, η πολιτική οικολογία αναγνωρίζει ότι είναι αναγκαία η μείωση της ανεργίας αλλά ταυτόχρονα κρίνει ότι δεν μπορεί παρά όραμα μας να είναι η δημιουργική και δίκαιη εργασία, σε περιβάλλον σεβασμού και αξιοκρατίας και με ωράριο που επιτρέπει την προσωπική, κοινωνική και οικογενειακή μας εξέλιξη και ευημερία.

Η πολιτική οικολογία δεν πέφτει στην παγίδα των φοροαπαλλαγών κάθε είδους. Προκρίνει την εφαρμογή περιβαλλοντικών φόρων για να συμμορφώνονται οι βρώμικες βιομηχανίες με πολλαπλά οφέλη. Αφενός μεν την προστασία του περιβάλλοντος αφετέρεου δε την ανακύκλωση των φορολογικών εσόδων στην κοινωνία μέσω της μείωσης του φόρου και των ωρών εργασίας που στόχο και αποτέλεσμα θα έχουν τη μείωση της ανεργίας, την αύξηση του ελεύθερου χρόνου, τη βελτίωση του περιβάλλοντος και τη βελτίωση της υγείας μας.

Η πολιτική οικολογία δεν δίνει υποσχέσεις μιας φαύλης και άναρχης ανάπτυξης, που τελικά θα διογκώσει την ανισότητα μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου, κρίνοντας από το τι συμβαίνει συνήθως σε χώρες οι οποίες προχωρούν στη στείρα εκμετάλλευση φυσικών πόρων και στην κατασκευή φαραωνικών έργων υποδομών, τουρισμού και βιομηχανίας. Αντίθετα υποστηρίζει ενεργά και με σθένος την κοινωνική επιχειρηματικότητα σε έξυπνους τομείς όπως η κυκλική οικονομία (επαναχρησιμοποίηση και ανακύκλωση υλικών), η εξοικονόμηση ενέργειας, η ποιοτική γεωργία και ο εναλλακτικός τουρισμός. Δεν βλέπει απαντήσεις στην κινεζοποίηση των εργαζομένων ή στην παροχή τουριστικών υπηρεσιών σε VIP επισκέπτες, αλλά μέσω θεσμικών οργάνων και φορολογικών εργαλείων αποσκοπεί στην ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας.

Όλα τα παραπάνω μπορούν, στην λαίλαπα της μονοκαλλιέργειας πολιτικού διαλόγου που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, να φαίνονται ουτοπικά και ανεδαφικά. Αντιθέτως, όχι μόνο αποτελούν κεντρικό σημείο συζήτησης παγκόσμιων οργανισμών, αλλά και έχουν εφαρμοστεί σε αρκετές γειτονικές χώρες με επιτυχία.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι, με το συνέδριο του Δεκεμβρίου 2014, αποφασίσαμε σε αυτές τις εκλογές να  στηρίξουμε το ΣΥΡΙΖΑ ώστε να απεμπλακεί η χώρα από αδιέξοδες και φασιστικού τύπου πολιτικές. Η στήριξη μας αυτή υλοποιείται με υποψηφιότητες οικολόγων υποψηφίων στα ψηφοδέλτια του αλλά κυρίως με εφαρμόσιμες πράσινες προτάσεις και ιδέες για την χάραξη πολιτικών και στρατηγικών για την επόμενη μέρα στο κοινό πλαίσιο της πολιτικής οικολογίας και της αριστεράς. Με τη σειρά του, το μελλοντικά κυβερνών κόμμα δεσμεύτηκε σε 22 προγραμματικές θέσεις που προτείναμε οι Οικολόγοι Πράσινοι, με ειλικρινή διάθεση και κατανόηση συνεργασίας και προόδου.

Η πρώτη από αυτές τις 22 θέσεις ξεπερνάει το πρόβλημα του χρέους και θέτει ως αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα την «προστασία των κοινών αγαθών (νερό, αέρας, αιγιαλοί, δάση, υγρότοποι, ελεύθερες αστικές εκτάσεις, πολιτιστική κληρονομιά, υγεία, κ.λπ.), και την απρόσκοπτη πρόσβαση όλων των κατοίκων της Ελλάδας σε αυτά και τη βιώσιμη παράδοσή τους στις επόμενες γενεές». Ξεπερνά το ερώτημα σχετικά με τον αν η απρόσκοπτη πρόσβαση θα εξασφαλίζεται μέσω κρατικής, δημόσιας ή ιδιωτικής παροχής και ουσιαστικά τη θέτει ανεξάρτητη από την εισοδηματική κατάσταση του κάθε πολίτη. Το ζητούμενο σήμερα αλλά και αύριο είναι η πρόσβαση όλων στα κοινά αγαθά και συνεπώς η δέσμευση αυτή δίνει σαφή απάντηση στις προσπάθειες των προηγούμενων κυβερνήσεων για εκποίηση των παραλιών, των δασικών εκτάσεων και των κοινών αγαθών όπως η παιδεία και η υγεία.

Η οικολογία είναι παρούσα σε αυτές τις εκλογές με τη συνειδητή επιλογή να μην παραμείνει στα στεγανά της βολικής καθαρότητας αλλά να συμβάλλει καθοριστικά στη διαμόρφωση του οράματος για την επόμενη ημέρα.

Επιλέξαμε να υποστηρίξουμε το ΣΥΡΙΖΑ ως όχημα αλλαγής, εφόσoν και οι δύο πολιτικοί χώροι έχουμε πλήρη γνώση των διαφορών μας αλλά και των κοινών μας επιδιώξεων. Το αύριο πρέπει να μας βρει μαζί, ενωμένους και αποφασισμένους για την αλλαγή.

* H Ζωή Βροντίση, είναι μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων

 ** Πίνακας του Αουγκουστ Μακε, «κορίτσια κάτω από τα δέντρα», 1914