Ως μέλος της Γερουσίας από την πολιτεία του Ντελαγουέρ την περίοδο 2009-2010, όταν δηλαδή συζητούνταν το νομοσχέδιο για τη μεταρρύθμιση του χρηματοπιστωτικού κλάδου, ο Τεντ Κάουφμαν κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για να ληφθούν μέτρα προστασίας του τραπεζικού συστήματος από τους κινδύνους που, ενδεχομένως, να προκληθούν από κολοσσούς με δραστηριότητες σε πολλές αγορές. Οταν αποχώρησε από τη Γερουσία, υπήρχαν κάποιοι που πίστευαν ότι οι ιδέες του δεν θα επιβίωναν στην αντίληψη του Κογκρέσου. Αντίθετα, όμως, αντί να εκπνεύσουν, οι ιδέες του κ. Κάουφμαν έχουν διεισδύσει σε κυβερνητικούς κύκλους.

Ads

Στην τελευταία έκθεση του γενικού επιθεωρητή Νιλ Μπαρόφσκι, διορισμένου από τον Λευκό Οίκο για την εποπτεία του προγράμματος στήριξης των τραπεζών (Troubled Asset Relief Porgram, TARP), αναγνωρίζεται η διαχρονικότητα αυτών των κολοσσών. Στο συνοπτικό σημείωμα της έκθεσης, η οποία δημοσιεύτηκε αυτήν την εβδομάδα, αναφέρεται ότι ίσως «το μεγαλύτερο κληροδότημα του TARP, ο ηθικός κίνδυνος και οι πιθανοί καταστροφικοί κίνδυνοι στο σύστημα, να συσχετίζονται με τη συνεχιζόμενη ύπαρξη τραπεζικών ομίλων που είναι πολύ μεγάλοι για να αφεθούν στη χρεοκοπία».

Αυτή η λογική οικοδομείται από την ανάλυση του κ. Μπαρόφσκι πάνω στην «εξαιρετική χρηματοοικονομική βοήθεια που παραχωρήθηκε στη Citigroup», όπως ήταν ο τίτλος της.

Οι αναφορές του κ. Μπαρόφσκι δεν περιορίζονται μόνον στα γενικά ζητήματα που απασχολούν τα μέλη του Κογκρέσου σχετικά με τον κλάδο. Ο κ. Μπαρόφσκι αποδίδει στον Χένρι Πόλσον, υπουργό Οικονομικών επί διακυβέρνησης Τζορτζ Μπους, και τον Τίμοθι Γκάιτνερ, νυν υπουργό Οικονομικών της χώρας, την ανάθεση στο TARP της σωτηρίας των μεγάλων τραπεζών της χώρας και ως εκ τούτου της συντήρησης «προβληματικών αγορών».

Ο κ. Μπαρόφσκι, μάλιστα, τηρεί στάση σκεπτικισμού απέναντι στις ενέργειες του υπουργείου Οικονομικών από τα τέλη του 2008 μέχρι τις αρχές του 2009, το οποίο «παραχώρησε, ουσιαστικά, εγγυήσεις για την επιβίωση αυτών των οργανισμών, ενθαρρύνοντας την υιοθέτηση μιας ριψοκίνδυνης συμπεριφοράς στο μέλλον και προστατεύοντας εκείνους που ανέλαβαν υψηλό κίνδυνο», δηλαδή εκείνους που κέρδισαν πριν από την κρίση και δεν επωμίσθηκαν τις συνακόλουθες ζημίες. Ετσι ορισμένοι επωφελούνται συγκριτικά περισσότερο από άλλους, με ευκολότερη πρόσβαση σε πηγές πίστωσης και φθηνότερα κεφάλαια, απολαμβάνοντας την έμμεση προστασία του κράτους».

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του κ. Μπαρόφσκι, η ομοσπονδιακή υπηρεσία εγγύησης καταθέσεων, ένας οργανισμός που αναλαμβάνει τη διαχείριση χρεοκοπημένων τραπεζών, είναι διατεθειμένη να λάβει μέτρα για να αναγκαστούν οι τράπεζες-θηρία να απλουστεύσουν τις δραστηριότητές τους και να αποποιηθούν ορισμένες μονάδες. Ο Τεντ Κάουφμαν δικαιολογημένα ανησυχούσε για τις μεγάλες τράπεζες. Οι ιδέες του καρποφόρησαν, αλλά τα δεδομένα δεν έχουν πλήρως ανατραπεί.