Από τη μία έχεις την Ελλη Παπαεμμανουήλ, γενετίστρια – βιολόγο, επίκουρη καθηγήτρια στο κέντρο καρκίνου στο Memorial Sloan Kettering, η οποία, όπως γράφτηκε, μετά από έρευνα ανακάλυψε το γονίδιο που προκαλεί την παιδική λευχαιμία. Από την άλλη, έχουμε ένα τσούρμο ανύπαρκτων υπάρξεων που περιπλανιούνται ασκόπως στο reality Power of love με σκοπό τη σκοποβολή του ιδανικού εραστή.

Η πρώτη είδηση απασχόλησε κάποια ελάχιστα sites, τα καμώματα του τσούρμου καλύπτονται επί 24ώρου βάσεως από κανάλια, περιοδικά και sites. 

Aπό τη μία παράγεται έρευνα για τη θεραπεία του ανθρώπου, από την άλλη σκουπίδια για την αποχαύνωση του. Αλλά η κοινωνία επιλέγει το δεύτερο. Δεν θέλει να θεραπευτεί. Το να αποχαυνωθεί είναι πιο ανακουφιστικό. Δεν είναι αμελητέο, δεν είναι επουσιώδες, δεν είναι ακίνδυνο. Είναι σύμπτωμα βαρύτατης πνευματικής ένδειας.

Υ.Γ. τώρα ποια από τις δύο περιπτώσεις εκπροσωπεί την πραγματική γυναικεία ομορφιά, δεν χρειάζεται να πω…

* Από τη σελίδα του Aλέξανδρου Μορέλλα στο Facebook.