Τα αίματα έχουν γίνει πολύ της μόδας τελευταία. Μετά τους συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ, και οι ομότεχνοί τους του ΟΣΕ απειλούν ότι οποιαδήποτε αλλαγή στο στάτους αυτού του καταχρεωμένου οργανισμού θα έχει συνέπεια «να ματώσουμε». Το περίεργο όμως είναι ότι ενώ οι απειλές των συνδικαλιστών της ΔΕΗ ακούστηκαν και συζητήθηκαν ευρέως, οι απειλές των παλικαριών του ΟΣΕ συνάντησαν την παντελή αδιαφορία των Ελλήνων πολιτών.

Του Πάσχου Μανδραβέλη, στην Καθημερινή της 7/8/2010

Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι, άσχετα με σπατάλες ή την κακή διαχείριση της ΔΕΗ, η δημόσια αυτή επιχείρηση παίζει σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητα των πολιτών. Αντιθέτως, μια απεργία στον ΟΣΕ ελάχιστους πλήττει.

Σε αντίθεση, λοιπόν, με όσα συμβαίνουν στο εξωτερικό (όπου μια απεργία σιδηροδρομικών έχει σοβαρές επιπτώσεις στη μετακίνηση των πολιτών), στην Ελλάδα μια απεργία των εργαζομένων του ΟΣΕ θα είναι ίσως καλοδεχούμενη. Τα άδεια τρένα που κυκλοφορούν στις περισσότερες γραμμές του σιδηροδρομικού μας δικτύου θα παραμείνουν ακίνητα και ο κρατικός προϋπολογισμός θα γλιτώσει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ ημερησίως.

Αυτές τις μέρες κυκλοφορεί στους τοίχους των πόλεων μια αφίσα των εργαζομένων του ΟΣΕ που ως βασικό σύνθημα έχει ένα ερώτημα: «Θα φανταζόσασταν την Ελλάδα χωρίς τρένα;». Το ερώτημα μάλλον δείχνει την αμηχανία των συνδικαλιστών μπροστά στη νέα πραγματικότητα. Διότι αυτό που οι Ελληνες πολίτες δεν μπορούν να φανταστούν είναι την Ελλάδα με τρένα. Χωρίς τρένα τη βλέπουμε καθημερινά, οπότε δεν χρειάζεται καν να τη φανταστούμε. Αν εξαιρέσουμε τη γραμμή Αθηνών-Θεσσαλονίκης, οι υπόλοιπες γραμμές συντηρούνται και τα τρένα σ’ αυτές κυκλοφορούν μόνο και μόνο για να πληρώνονται οι υπεράριθμοι υπάλληλοι του οργανισμού.

Οι σιδηρόδρομοι είναι αναγκαίοι, και σε μια χώρα σαν την Ελλάδα πρέπει να αναπτυχθούν περαιτέρω. Για παράδειγμα, αν οι εμπορευματικές μεταφορές γίνονταν σιδηροδρομικώς, θα είχαν μικρότερο κόστος και θα γλίτωναν πολλές ζωές στις εθνικές οδούς. Για να γίνει όμως αυτό, απαιτείται σχέδιο και εκ βάθρων αναδιάρθρωση του ΟΣΕ. Σημαίνει επίσης ότι τα συνδικαλιστικά σωματεία πρέπει να κατεβάσουν άλλου τύπου πρόταση, πέραν της συντηρητικής οχύρωσης στα «κεκτημένα». Α, και πρέπει να αλλάξουν σύνθημα…