Βλέπεις γύρω σου πολύ θυμό. Κατήφεια και απελπισία. Κανείς δεν περιμένει τίποτα και από κανένα. Στην ουσία όλοι νοιώθουμε ένα αδιόρατο φόβο, ανασφάλεια για το αύριο και τελικά μια μεγάλη σύγχυση  για όλο αυτό το σοκ που βιώνει η Ελληνική κοινωνία. Κυρίως όμως δεν ελπίζουμε.

Ads

Μέσα σ αυτό το πλαίσιο, όταν αποφασίζεις να  αρθρώσεις λέξη πολιτικού περιεχομένου, εισπράττεις την απαξίωση και μια γενικότερη απροθυμία. Δηλαδή καταργήθηκε η πολιτική; Με ποια διαδικασία όμως και ποιες δράσεις μπορεί όλη αυτή η κατάσταση που βιώνουμε να αλλάξει κατεύθυνση; Πως μπορούμε να  αρχίσουμε απλά να ελπίζουμε;

Δεν εμπιστευόμαστε τους πολιτικούς. Άλλωστε ούτε οι πολιτικοί εμπιστεύονται συχνά τον κόσμο. Είναι και οι ίδιοι σε σύγχυση και φοβισμένοι. Απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο από την κοινωνία…

Μα τι σούρθε τώρα και κατεβαίνεις υποψήφιος; Ρωτούν οι φίλοι και οι άνθρωποι που σ αγαπούν. Αφού έχεις φιλοδοξίες γιατί δεν περιμένεις καλύτερες εποχές; Ακολουθεί η επόμενη –αυτονόητη σχεδόν-ερώτηση. Και με το ΠΑΣΟΚ που κατέστρεψε τη χώρα; Ακόμη χειρότερα.

Ψάχνεις και συ ο ίδιος την απάντηση. Άραγε γιατί να είναι  κάποιος υποψήφιος; Γιατί με το ΠΑΣΟΚ; Γιατί Τώρα; Και γιατί ο συγκεκριμένος;

Όσο και αν φαίνεται παράδοξο, οι απαντήσεις είναι αυτονόητες. Άλλο αν η εποχή που ζούμε δεν θέτει αυτονόητα ερωτήματα, αλλά απλά δημιουργεί σύγχυση.

Η απασχόλησή με την πολιτική, είναι η βασική υποχρέωση του κάθε πολίτη. Η πρωταρχική ευθύνη του στο να συμβάλλει με τη συμμετοχή του στη βελτίωση των όρων κοινωνικής συμβίωσης. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες που θα μπορούσαν να είναι μέλη της βουλής ή της Κυβέρνησης, πολύ καλύτεροι από αρκετούς που ασκούν ή άσκησαν μέχρι τώρα εξουσία. Η μη συμμετοχή τους αφήνει το πεδίο ελεύθερο για τους επιτήδειους. Και όλοι ξέρουμε ποιοι είναι οι επιτήδειοι.

Και γιατί με το ΠΑΣΟΚ; Μα είναι το μόνο κόμμα που παρά τα λάθη τις καθυστερήσεις, τις αλλοπρόσαλλες μερικές φορές αποφάσεις, τις οριζόντιες περικοπές και τόσα άλλα που θα μπορούσε να του προσάψει κανείς, έκανε κάτι, προσπάθησε, στο πλαίσιο αυτής της κρίσης. Είναι το μόνο κόμμα  που εξαιτίας αυτής της κρίσης, άλλαξε ριζικά και δραματικά θα έλεγα, την ηγετική του ομάδα. Και όταν θέλεις να είσαι συνεπής στην μικρή έστω πολιτική σου ιστορία, απλά την ακολουθείς με συνέπεια. Άλλωστε και στο παρελθόν πέρασες δυσκολίες.

Γιατί τώρα; Μα όταν η πόλη καίγεται, τότε είναι που οι πολίτες πρέπει να τρέξουν, να παλέψουν, να προσπαθήσουν. Από όπου μπορεί ο καθένας. Η απαξίωση της πολιτικής και του πολιτικού συστήματος, εκτός των άλλων όσο συνεχίζεται απαξιώνει και τον πολίτη. Γιατί οι πολίτες- ο λαός σύμφωνα με το σύνταγμα- είναι  εν τέλει και αυτοί μέλη, αν όχι η βάση του πολιτικού συστήματος. Τόσο εύκολα μπορούμε να ξεχάσουμε των Επιτάφιο του Περικλή που με καμάρι θεωρούμε ως  το «μανιφέστο» της δημοκρατικής συμμετοχής; Τώρα περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται συντεταγμένη, δημιουργική δράση. 

Και γιατί ειδικά εσύ ρε φίλε; Θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς…Μα θα μπορούσες να είσαι και συ θα του απαντούσα. Άλλωστε όταν αναζητούμε ανανέωση θεσμών και προσώπων, πρέπει να υπάρχουν νέα πρόσωπα για να έχουμε επιλογές. Όλοι θα μπορούσαμε να συμμετάσχουμε σε μια ουσιαστική πολιτική διαδικασία. Γιατί να συμμετέχουμε μόνο στο βρίσιμο, στην απελπισία και στο θυμό; Είναι γεγονός ότι η κατάσταση δημιουργεί ψυχολογικές ανάγκες σε όλους, όμως σ αυτό τον τόπο που υπήρξε η κοιτίδα του ορθολογισμού, δεν πρέπει να μείνουμε στη βόλεψη της μοιρολατρίας.

Η μέχρι τώρα εμπειρία μου ως υποψήφιου είναι ότι αξίζει τον κόπο. Η προσπάθεια έχει μεγαλύτερη αξία όταν γίνεται στα δύσκολα. Πρέπει και μπορούμε να κάνουμε την αγανάκτηση δημιουργία. Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος! 

* Ο Γιώργος Παπακωνσταντής, είναι υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στο Ρέθυμνο