Η Hanin Zoabi βρισκόταν στο πλοίο Mavi Marmara του «Στόλου της Ελευθερίας» που χτυπήθηκε από τον Ισραηλινό στρατό. Εννέα ακτιβιστές που επέβαιναν στο πλοίο αυτό σκοτώθηκαν από τα πυρά των Ισραηλινών κομάντο. Η ίδια επέζησε. Όταν επέστρεψε στο Ισραήλ για να μιλήσει στην Knesset (Ισραηλινή Βουλή), δέχτηκε λεκτική επίθεση από μέλη του κοινοβουλίου για τη συμμετοχή της στην πρωτοβουλία. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Democracy Now, μίλησε για όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ισραηλινής επίθεσης, τις απειλές που δέχεται κατά της ζωής, ενώ τονίζει «δε μετανιώνω για τη συμμετοχή μου».

«Όταν είδα τη στρατιωτική δύναμη των ισραηλινών σκέφτηκα ότι αυτό δεν θα τελειώσει χωρίς νεκρούς»

Στις 4:30 το πρωί, όταν είδα 14 ισραηλινά πλοία με δεκάδες στρατιώτες καθώς και ελικόπτερα να προσεγγίζουν τα πλοία μας, είπα μέσα μου ότι αυτό δεν είναι το είδος των δυνάμεων που θα χρησιμοποιηθεί για να μας σταματήσει. Ήμασταν 600 επιβάτες. Ίσως και λιγότεροι από το ¼ αυτών των δυνάμεων. Λιγότεροι και από το 1/10 αυτών των δυνάμεων θα μπορούσαν να μας εμποδίσουν εύκολα. Για πρώτη φορά στη ζωή μου ήμουν πολύ φοβισμένη. Και σκέφτηκα ότι το τέλος θα είναι τραγικό. Δεν θα τελειώσει χωρίς νεκρούς. {…} Ένα ελικόπτερο μας επιτέθηκε. Περισσότεροι από δέκα-είκοσι στρατιώτες κατέβηκαν. Δεν μπορούσα να μετρήσω. Οι στρατιώτες στο πλοίο άρχισαν να πυροβολούν. Δεν κατάλαβα αν ήταν πραγματικές σφαίρες. Δεν το συνειδητοποίησα αλλά μέσα στον πανικό μας όλοι φοβηθήκαμε. Οι περισσότεροι μπήκαμε στο εσωτερικό του πλοίου.

Μετά από δέκα λεπτά, δύο σοβαρά τραυματισμένοι, μπήκαν μέσα έκατσαν στο πάτωμα και πέθαναν μετά από λίγο. Μετά από είκοσι λεπτά μπήκαν άλλα τρία άτομα. Ο ένας πέθανε μετά από λίγο. Ήταν χτυπημένοι στο λαιμό, το κεφάλι και το στομάχι τους. Το τέταρτο και το πέμπτο άτομο αιμορραγούσαν μέχρι θανάτου. Πλησίασα τους στρατιώτες με μία πινακίδα στα εβραϊκά ζητώντας ιατρική βοήθεια για τους τραυματίες. Για είκοσι λεπτά προσπαθούσα να τους πλησιάσω. Τους το ζήτησα δύο φορές προφορικά και μετά με την πινακίδα. Αρνήθηκαν να μας δώσουν βοήθεια. Και οι δύο άνδρες πέθαναν μετά από μισή ώρα.

«Η επίθεση στο κοινοβούλιο ήταν ανήθικη και απάνθρωπη»

Κατά την πρώτη συνεδρίαση της Knesset μετά την επιστροφή μου υπήρξε μία σκληρή επίθεση εναντίον μου. Με αποκάλεσαν «προδότρια» και «τρομοκράτη». «Που είναι τα μαχαίρια; Που κρύβεις τα μαχαίρια;». Έκαναν ακόμη και σεξουαλικά σχόλια, έλεγαν πράγματα που σχετίζονται με την ηλικία μου ή με το γεγονός ότι δεν είμαι παντρεμένη. Μου είπαν «Πήγαινε στη Γάζα. Είσαι 38 χρονών. Πήγαινε και θα δούμε αν θα καταφέρεις να ζήσεις στη Γάζα, ως μία ανύπαντρη 38χρονη γυναίκα». Τα σχόλια ήταν του κατωτέρου επιπέδου. Δεν ήταν μόνο ανήθικα και απάνθρωπα σχόλια, ήταν κάτι που ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι θα συμβεί σε ένα κοινοβούλιο. Ήταν κάτι απίστευτο.

«Η επίθεση στο στόλο είναι το μικρό έγκλημα του Ισραήλ. Το μεγάλο έγκλημα είναι η πολιορκία της Γάζας»

Είμαι κατά της πολιορκίας κι εναντίον της κατοχή. Όπως είπα στο κοινοβούλιο αυτό που συνέβη στο στολίσκο δεν είναι το μεγάλο έγκλημα του Ισραήλ. Είναι το μικρό έγκλημα του Ισραήλ. Το μεγάλο έγκλημα είναι η κατοχή και η πολιορκία στη Γάζα. Εγώ είμαι κατά και είναι δικαίωμά μου να είναι ενεργή. {…} Είμαι εναντίον του να ζει 1,5 εκ. κόσμος σε μία υπαίθρια φυλακή, χωρίς το δικαίωμα να ταξιδεύουν, να έχουν τρόφιμα και να ανοικοδομήσουν τα σπίτια που οι Ισραηλινοί κατέστρεψαν κατά την επίθεσή τους στη Γάζα. Πρόκειται για θέμα αξιοπρέπειας των ανθρώπων. Πρόκειται για την αξιοπρέπεια των ανδρών, των γυναικών και των παιδιών. {…} Αυτός είναι ο λόγος που βρίσκομαι στην Knesset. Ο λαός δεν με ψήφισε για να κάθομαι και να συμφωνώ με την Ισραηλινή πολιτική. Έχω πολιτικό πρόγραμμα. Έχω δημοκρατικό όραμα. Είμαι πολίτης και παίρνω την ιθαγένεια μου στα σοβαρά. Έχω το όραμα για ίσα δικαιώματα μεταξύ Αράβων, Παλαιστίνιων και Εβραίων στο Ισραήλ.

«Δεν μετανιώνω για τη συμμετοχή μου στο στόλο της Ελευθερίας»

Βρίσκομαι υπό ένοπλη προστασία αυτή την περίοδο. Έχω δύο σωματοφύλακες που με ακολουθούν (σ.σ. περισσότεροι από 500 άνθρωποι έχουν γίνει μέλη σε σελίδα στο Facebook ζητώντας την εκτέλεσή της). Δεν μπορώ να πω ότι δεν φοβάμαι αλλά δεν μπορώ να πω κι ότι φοβάμαι. Δεν το σκέφτομαι. Πιστεύω απλώς στην ευθύνη που έχω. Όταν δέχτηκα να δώσω τη συνέντευξη, δεν σκέφτηκα μόνο την πολιτική μου ευθύνη, ούτε μόνο τις ανθρώπινες αξίες μου. Σκέφτηκα επίσης τους εννέα νεκρούς. Αισθάνομαι την ευθύνη τους. Δεν γίνεται να έχουν πεθάνει για το τίποτα. Έχω να πω την ιστορία τους και έχω μεγαλύτερη ευθύνη από τους 600 επιβάτες του πλοίου, επειδή έχω την ασυλία που θέλησαν να μου πάρουν, επειδή είμαι μέλος της Knesset, επειδή είμαι βουλευτής. Κι επειδή έχω αυτή την ισχυρή θέση, έχω μεγαλύτερη ευθύνη. Και πιστεύω σε αυτή την ευθύνη και θέλω να το κάνω χωρίς κανέναν δισταγμό. Δεν μετανιώνω καθόλου που συμμετείχα στο Στόλο της Ελευθερίας. Καθόλου. Κι αν κληθώ ξανά, θα το κάνω. Θα συμμετέχω ξανά.