Πίεσα τα γυαλιά μου για να βεβαιωθώ ότι βλέπουν καλά τα μάτια μου διαβάζοντας ένα άρθρο του διευθυντή της «Καθημερινής», όπου μεταξύ άλλων ανέφερε:

«Οι ένοπλες δυνάμεις και οι υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας είχαν μείνει στην εποχή πριν το τέλος του 20ου αιώνα ….. Αμυντική βιομηχανία δεν είχαμε ή την αφήναμε στα χέρια άθλιων πολιτικών που διόριζαν απλώς συντοπίτες τους στα εργοστάσια».

Άθλιοι πολιτικοί; Ποιοι να είναι άραγε; Ποιον να ρωτήσουμε για να τους αποκαλύψει;

Εκεί όμως που ανθίζει ένα χαμόγελο αισιοδοξίας είναι όταν ο αρθρογράφος σημειώνει (έστω ως αντίβαρο για τους επαίνους προς τον κ. Δένδια) ότι είναι σημαντικό που ο πρωθυπουργός ασχολείται με αυτό το εθνικό πρότζεκτ. Ο συγκεκριμένος δηλ. πρωθυπουργός του οποίου και μόνο τα βαφτιστήρια θα αρκούσαν με το διορισμό τους να διαλύσουν την αμυντική βιομηχανία.

Θυμάμαι ότι στα πλαίσια μιας αρμοδιότητας που είχα, λίγο πριν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει την διακυβέρνηση, προσπαθούσα σε κάθε επίσκεψη στις αμυντικές βιομηχανίες να σχηματίσω μια εικόνα, για τις δυνατότητες αναδιάρθρωσης και επιβίωσής τους. Εισέπρατα μια περιγραφή αποδιάρθρωσης και ανισορροπιών με την λειτουργία μεταξύ άλλων των περίφημων ψυγείων, όταν π.χ έρχονταν η ΝΔ στην εξουσία και έβαζε στο ψυγείο όσους είχε διορίσει το ΠΑΣΟΚ και τούμπαλιν.

Επειδή στο άρθρο γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στην ΕΑΒ, πρέπει να υπογραμμίσω ότι εκεί η υποβάθμιση ήταν συνειδητή επιλογή υπέρ τρίτων με το ιδεολόγημα ενίσχυσης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. ΄Εγκλημα!

Όταν μετά την εθνοσωτήρια επάνοδο της κυβέρνησης της Ν.Δ. του κ. Μητσοτάκη ρώτησα τι απέγιναν σημαντικοί και πρωτοπόροι τεχνικοί της ΕΑΒ μου είπαν ότι αρκετοί είχαν πάρει των ομματιών τους και δούλευαν αρκετούς μήνες και με καλές αμοιβές στην πολεμική βιομηχανία της Ινδίας και αλλού.

Όσο για τα οπλικά συστήματα που αγοράστηκαν με τις γνωστές μεθόδους πριν από το τέλος του 20ου αιώνα και τα ποσοστά διαθεσιμότητάς τους δεν είναι σωστό να αναφερθεί κανείς.

Μέχρι που φτάσαμε στην τωρινή σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Χάγη, όπου ο κατά τα άλλα ευρωπαίος Μάρκ Ρούτε κολάκεψε με δουλικό ύφος κατωτέρου υπαλλήλου τον Ντόναλντ Τραμπ και τον αποθέωσε ως τον ένα και μοναδικό που έβαλε επιτέλους την Ευρώπη να πληρώσει με το 5% των προϋπολογισμών για τις αμυντικές δαπάνες.

Κάπου εκεί σήκωσε το χέρι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανακοινώνοντας ότι θα ξοδέψουμε 25 δις για όπλα, αφήνοντας μάλιστα υπονοούμενα για τον απείθαρχο πρωθυπουργό της Ισπανίας Σάντσεθ.

Λεφτά υπάρχουν! Το πως θα διατεθούν το ξέρει καλύτερα ένα σύστημα που στηρίζει με νύχια και κυρίως με δόντια τον σημερινό πρωθυπουργό.

Οσο για τον Ταγίπ Ερντογάν ανακοίνωσε ότι η Τουρκία είναι κοντά στο στόχο του 5%, πράγμα που προφανώς είναι πολύ σημαντικό για την ευρωπαϊκή άμυνα. Και ο Ταγίπ ξέρει να χρησιμοποιεί τα κονδύλια με όρους φαμίλιας αλλά παρεμπιπτόντως οικοδόμησε μια αξιοσημείωτη πολεμική βιομηχανία.

Κατά τα άλλα όπως λέει και ο δεξιός ψάλτης Αντώνης Σαμαράς ο θεός να βάλει το χέρι του.