Αν έβλεπαν την ανακοίνωση, που έχω σε φωτογραφία λίγο πιο κάτω, πολλοί παλαιοί άνθρωποι θα ήταν ευτυχισμένοι. Έχω μερικούς πρόσφατους στη μνήμη μου. Η Κ. κλασική κουτσομπόλα της παλιάς μας γειτονιάς. Ήξερε πότε άπλωνε η γειτόνισσα, πότε έβριζε ο άντρας της, πότε γύρναγε πιωμένος ο γιος της. Ο Μ. φτωχομπινές ρουφιανάκος, για δυο τρία τσιγάρα τράκα έλεγε στα εντεταλμένα όργανα ό,τι είχε πιάσει το εκπαιδευμένο αυτάκι του στο καφενείο.

Ads

Από ψιλοατασθαλίες στην αγορά, μέχρι τον Πέτρο που έλεγε για το «Σπούτνικ και τους Ρώσους, τους κουμουνιστές».

Επίσημος χαφιές της γειτονιάς ήταν, βέβαια ο Ραφαήλος, χαϊδευτικά Φαήλος (και δεν κάνω πλάκα). Αλλά αυτόν κανείς δεν τον φοβόταν, τον ήξεραν όλοι και φυλάγονταν. Αυτός ήταν μόνο για μόστρα του καθεστώτος. Κι ακόμα κι άλλοι πιο θλιβεροί, πιο πιεσμένοι, πιο αναγκασμένοι, πιο «τι να κάνω, μάνα μου, ψωμάκι τρώμε…». 

Ανάμεσά τους ο… [δεν θα το πω έχω πιει κρασί με τα παιδιά του] που είχε μαγαζί απέναντι από το μπάρμπα μου το σεσημασμένο και έδινε καθημερινά σημειώματα στην Ασφάλεια για τους πελάτες του θείου. Από απόστρατο χωροφύλακα, καλό ανθρωπάκι, τα έμαθα.

Είναι γενικά μια θλιβερή, εξοργιστική, μίζερη, κακομοίρικη ιστορία η ρουφιανιά. Και το παρελθόν δεν είναι αθώο, είναι αφελείς όσοι το εξιδανικεύουν. Τουλάχιστον αφελείς.

Είδα αυτή την ανακοίνωση σε έναν τοίχο στη Λευκωσία πριν κάποιες μέρες. Δεν έχει σημασία ο τόπος. Θα μπορούσε να είναι παντού… και σύντομα θα είναι. Δεν είσαι πια ρουφιάνος, είσαι Παρατηρητής.

Συνεργάτης της ευνομίας και της τάξης. Με ταρατατζούμ υπουργών και δημάρχων. Εγγύηση  ασφάλειας.

Κουραφέξαλα. Ο ρουφιάνος είναι ρουφιάνος. Τελεία.

Είδα στον ύπνο μου τη γιαγιά μου τις προάλλες. Κοντά  30 χρόνια πεθαμένη η γερόντισσα. (θα πάω ένα πρόσφορο στην εκκλησιά στη μνήμη της, εκείνη τα πίστευε αυτά τα κόλπα). 

Όπως την πλησίαζα «κλείσε τις κουρτίνες» μου είπε. Κάτι ήξερε από ρουφιάνους.

Red Kangaroo