Δεν χρειάζεται μεγάλη ανάλυση για να καταλάβει κανείς γιατί η πολυδιάσπαση του χώρου της Κεντροαριστεράς βοηθά τη ΝΔ να θριαμβεύει και να κυριαρχεί.

Ούτε χρειάζεται μεγάλη σκέψη για να αντιληφθεί κανείς που πήγαν εκατοντάδες χιλιάδες ψήφοι του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες εκλογές, οι οποίες δεν ανιχνεύονται ούτε στη ΝΔ, ούτε στο ΠΑΣΟΚ ούτε στο ΚΚΕ.

Η αποχή είναι πάντα μια βολική λύση για όσους είναι ή τους κάνουν να είναι απογοητευμένοι.

Η πολιτική του «διαίρει και βασίλευε», στην οποία οι εκπρόσωποι της διαπλεκόμενης ολιγαρχίας ειδικεύονται εδώ και χρόνια, αποδίδει καρπούς.

Όσο πιο πολύ διασπάται εις τα εξ ων συνετέθη ο χώρος της Κεντροαριστεράς τόσο περισσότερο αποδυναμώνεται. Ενισχύοντας αντίστοιχα την κυριαρχία της διαπλεκόμενης με την ολιγαρχία Δεξιάς.

Αν κανείς κοιτάξει τη μεγάλη εικόνα της πολιτικής σύγκρουσης ανάμεσα στις δυνάμεις που εκφράζουν τη διαπλοκή και την ολιγαρχία αφενός και σε εκείνες που εκπροσωπούν τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία και υποστηρίζουν την κοινωνική δικαιοσύνη αφετέρου, διαπιστώνει ότι η πολυδιάσπαση είναι αυτοκαταστροφική για τις τελευταίες.

Γιατί η πολυδιάσπαση εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών.

Η επικείμενη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ είναι ίσως η πιο σημαντική των τελευταίων χρόνων. Καθώς είναι ήδη γνωστό ότι θα διαχειριστεί τις προαναγγελθείσες αποχωρήσεις πολλών ιστορικών και ηγετικών στελεχών.

Η επικείμενη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, του μεγαλύτερου κόμματος της ευρωπαϊκής Αριστεράς, αποδυναμώνει το σοβαρότερο αντίπαλο δέος των πολιτικών δυνάμεων της διαπλοκής και της ολιγαρχίας.

Είναι λοιπόν σαφές ότι οι διαγραφές που η νέα προεδρική πλειοψηφία προωθεί, προκειμένου να απαλλαγεί, όπως πιστεύει, από τους διαφωνούντες, αποδυναμώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και βλάπτουν τους πολιτικούς του στόχους.

Από την άλλη μεριά και οι διαφωνούντες με το αποτέλεσμα των πρόσφατων εσωκομματικών εκλογών πρέπει να καταλάβουν ότι έχουν υπερβεί τα όρια, επιτιθέμενοι και διατυπώνοντας σφοδρές κατηγορίες εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και του νόμιμα εκλεγμένου προέδρου του δημοσίως, από τα κανάλια, και όχι μέσα στα θεσμικά του όργανα, ως όφειλαν.

Αυτό που πρέπει να σκεφτούν είναι ότι οι αποχωρήσεις είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για την περαιτέρω αποδυνάμωση της Αριστεράς και την ενίσχυση, αντίστοιχα, της διαπλεκόμενης Δεξιάς.

Η επαπειλούμενη διαίρεση του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ αποδυναμώνει το μέτωπο και την προοπτική της κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής.

Είναι στιγμή κρίσιμων αποφάσεων που δεν πρέπει να ληφθούν με το θυμικό όσων είτε δεν αισθάνονται υπερηφάνεια στο κόμμα τους, είτε θέλουν να ξεμπερδεύουν με τα… βαρίδια. Πιστεύοντας και οι δυο ότι έτσι θα επιτύχουν πιο εύκολα το στόχο της πολιτικής αλλαγής.

Το μεγάλο πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ υπήρξε πάντοτε ο σεβασμός στη Δημοκρατία. Γι’ αυτό και εκπαίδευσε τα στελέχη του στον διάλογο, στην ανοχή στη διαφορά και στη σύνθεση των διαφορετικών αντιλήψεων. Προκειμένου να επιτευχθεί ο μεγάλος στόχος της εξάλειψης της εκμετάλλευσης που υφίστανται οι αδύναμοι από τους ισχυρούς.

Αυτό χρειάζεται σήμερα η χώρα και αυτό είναι το μεγάλο κοινωνικό αίτημα στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ πρέπει να ανταποκριθεί.

Οι διαγραφές και οι αποχωρήσεις, η διαίρεση δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, είναι σήμερα «βούτυρο στο ψωμί» των πολιτικών του αντιπάλων.

Σε αυτό το πνεύμα λοιπόν, η προεδρική πλευρά πρέπει να αντιληφθεί ότι η διαίρεση του κόμματος θα αποδυναμώσει κάθε μελλοντική προσπάθεια για επίτευξη του στόχου της πολιτικής αλλαγής.

Η μέθοδος που πρέπει να εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ σήμερα είναι η σύνθεση των διαφορετικών και η συγκρότηση ρεύματος υπέρ της αποκατάστασης των δημοκρατικών θεσμών και της κοινωνικής δικαιοσύνης στη χώρα.

Η πλευρά των διαφωνούντων και των προς αποχώρηση από την άλλη, πρέπει να αντιληφθεί ότι δεν μπορεί να επιτίθεται στο ίδιο της το κόμμα, επειδή δεν συμφωνεί με το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών. Στις οποίες, άλλωστε, συμμετείχε και η ίδια, αποδεχόμενη τους όρους διεξαγωγής τους.

Όπως λέει κι ο Γιάννης Δραγασάκης, ανεξάρτητα από το αν διαφωνούμε ή συμφωνούμε με την πολιτική του δίευρου, που δίνει δικαίωμα σε οποιονδήποτε να επηρεάσει το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών, φεύγοντας από το κόμμα εγκαταλείπουμε κάθε προσπάθεια βελτίωσης των πραγμάτων.

Κι ακόμη, οι σύντροφοι που σκέπτονται να αποχωρήσουν πρέπει να αντιληφθούν ότι η Δημοκρατία επιβάλλει στοιχειώδη σεβασμό στην πλειοψηφία του 56% που έλαβε ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Ανεξάρτητα από το αν συμφωνούν ή όχι με την ετυμηγορία αυτής της πλειοψηφίας στις εσωκομματικές εκλογές, πρόκειται για πολίτες που ασφυκτιούν από την διαπλεκόμενη Δεξιά, μας υποστηρίζουν πολιτικά και μας ψηφίζουν στις εκλογές.

Ουδείς δικαιούται να τους γυρίσει την πλάτη επειδή ψήφισαν με διαφορετικά κριτήρια από τα δικά του.

Ως δημοκρατικοί και προοδευτικοί πολίτες πρέπει να δεχτούμε τις αλλαγές που υφίσταται το κοινωνικό σώμα και να τις κατανοήσουμε.

Και όχι να αποχωρούμε θυμωμένοι, επειδή δεν συμφωνούμε με τον τρόπο που αλλάζει η κοινωνία.

Είτε αυτό συμβαίνει επειδή χειραγωγείται επικοινωνιακά, είτε επειδή έτσι κι αλλιώς «η ζωή αλλάζει δίχως να κοιτάζει τη δικιά μας μελαγχολία».

Ως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, είτε ανήκουμε στη νέα προεδρική πλειοψηφία, είτε σε όσους διαφωνούν, πρέπει να κάνουμε μεγάλη προσπάθεια να κατανοήσουμε τις κοινωνικές αλλαγές που συμβαίνουν γύρω μας και να προσαρμοστούμε ανάλογα.

Στην εξέλιξη της ιστορίας δεν είναι συνήθως στραβός ο γιαλός. Το πιθανότερο είναι εμείς να αρμενίζουμε στραβά.

Στις κρίσιμες στιγμές ούτε το συναίσθημα, ούτε ο φανατισμός είναι καλοί σύμβουλοι.

Η μεν προεδρική πλευρά, για να αποφευχθεί η διαίρεση πρέπει, φερόμενη μεγαλόθυμα, να αποσύρει τις διαγραφές. Και να προσπαθήσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των διαφωνούντων με τον διάλογο και όχι με τον φόβο και την απειλή της διαγραφής.

Και η πλευρά των διαφωνούντων από την άλλη, πρέπει να κάνει ένα βήμα πίσω. Να αναγνωρίσει με γενναιότητα τις ακρότητες στις οποίες προχώρησε σε μια δύσκολη συγκυρία και να παραμείνει στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ.

Για να ενώσουμε δυνάμεις και να αγωνιστούμε, όλοι μαζί, για το μεγάλο διακύβευμα της πολιτικής αλλαγής, της αποκατάστασης των δημοκρατικών θεσμών και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Αλλιώς, άθελά μας, όλοι μας παίζουμε το παιχνίδι αυτών που ξέρουν να βασιλεύουν, διαιρώντας τους πολιτικούς τους αντιπάλους.