Τις τελευταίες ημέρες γίνεται μια συστηματική προσπάθεια επανεγγραφής των γεγονότων που αφορούν στις εξελίξεις στο χώρο του «Αριστερού Δικτύου». Ανεξάρτητα από το αν είναι από άγνοια ή πρόθεση, το θέμα της ονομασίας κλείνει εδώ και δεν χρειάζεται να υπάρξει καμία πολεμική για την ιδιοκτησία του. Αν θεωρηθεί ότι μου αντιστοιχούσε ένα πολύ μικρό μέρος συνιδιοκτησίας, το αφήνω δώρο στους φίλους που το διεκδικούν τόσο επίμονα, με την ολόψυχη ευχή να κάνουν την καλύτερη χρήση.

Ads

Της Μαρίας Δημητροπούλου
«Αριστερό Δίκτυο»
 
Ωστόσο, υλοποιώντας τις περιφερειακές συσκέψεις, όπως αυτή της Κυριακής, 10 Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη και οδεύοντας προς την πανελλαδική στο τέλος του μήνα τα γεγονότα αξίζουν μια αντικειμενική καταγραφή.  Για την περίπτωση, που η προσπάθεια επανεγγραφής των γεγονότων γίνεται από άγνοια υπενθυμίζω ότι η συντονιστική ομάδα του Αριστερού Δικτύου, που προέκυψε από τη συνάντηση στις Ροές στις 2 Δεκεμβρίου, σε συνάντηση που πραγματοποιήθηκε παραμονές Χριστουγέννων, ρητά αποφάσισε τρεις εκδηλώσεις: η πρώτη με θέμα “Κρίση και Αριστερά”, με ευθύνη του Οδυσσέα Βουδούρη, η δεύτερη για το “Φορολογικό” και η τρίτη για το “πολιτικό σύστημα”, με ευθύνη συγκεκριμένων ατόμων. H πρώτη από αυτές, ως γνωστό, πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στις 22 Φεβρουαρίου. Μεταξύ 2 Δεκεμβρίου και 22 Φεβρουαρίου υπήρξε μια εξέλιξη.
 
Το Αριστερό Δίκτυο πήρε δημόσια μορφή για πρώτη φορά στο θέατρο “Ροές” στις 2 Δεκεμβρίου σε συνάντηση ανθρώπων εντός και εκτός ΔΗΜΑΡ. Συνεπώς, δεν είχε και δεν μπορούσε να έχει τον αποκλειστικό χαρακτήρα μιας εσωκομματικής τάσης. Όλοι γνωρίζαμε ότι συμμετείχαν στο Δίκτυο φίλοι που δεν είχαν και δεν ήθελαν να έχουν σχέση με τη ΔΗΜΑΡ, όπως υφίσταται πλέον.
 
 Έκτοτε μέσα στο Δίκτυο διαμορφώθηκαν δύο απόψεις. Η πρώτη επιδίωκε την υλοποίηση του αρχικού σχεδιασμού, δηλαδή να χτιστεί ένα πανελλαδικό δίκτυο μέσα από συναντήσεις, σε όλη την Ελλάδα, ανάλογες με εκείνη που πραγματοποιήθηκε στις “Ροές” για την Αττική. Στόχος ήταν να προσεγγίσουμε όσους μοιράζονταν τις προσδοκίες μας, μέλη και μη μέλη της ΔΗΜΑΡ. Και μετά την ολοκλήρωση των περιφερειακών συσκέψεων να ακολουθήσει Πανελλαδική σύσκεψη, η οποία θα αναδείξει και το συντονιστικό όργανο, που θα αναλάβει τις μελλοντικές δραστηρίοτητες του Δικτύου.
 
Η δεύτερη ομάδα, έχοντας συμφωνήσει σε αυτό το σχεδιασμό, πρακτικά καλλιεργούσε μια στασιμότητα επικαλούμενη δυσκολίες, όπως το δισταγμό ορισμένων μελών να συμμετέχουν στην προσπάθεια, ή την προσδοκία ότι ο Φώτης Κουβέλης ήταν έτοιμος να κάνει μια “αριστερή στροφή”. Ο δισταγμός αυτός σταδιακά εξελίχθηκε σε μια διαμετρικά αντίθετη θεώρηση από την αρχική τοποθέτηση του Δικτύου. Έτσι καθυστέρησαν οι συναντήσεις που επρόκειτο να γίνουν σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα, με το αιτιολογικό “ας μη βιαστούμε, ας περιμένουμε να δούμε, ας παγώσουμε τις ενέργειες μέχρι την Κεντρική Επιτροπή κλπ.”. Και πράγματι, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της 9ης και 10ης Φεβρουαρίου 2013, τελικά η δεύτερη άποψη εκφράστηκε ολοκληρωμένα. Χαρακτηριστική μεταξύ άλλων ήταν η εξής αναφορά στο κείμενο τοποθέτησης:  “Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση υπήρξε καθοριστικός παράγοντας για την αποτροπή της εξόδου από το ευρώ και της άτακτης χρεοκοπίας της χώρας”. Με απλά λόγια, επρόκειτο για την ουσιαστική ευθυγράμμιση με τον ισχυρισμό του Φώτη Κουβέλη πως “η συγκυβέρνηση έσωσε την χώρα”. Άποψη σεβαστή αλλά σίγουρα στον αντίποδα του πνεύματος και του γράμματος των “Ροών”.
 
Κοινός τόπος του Δικτύου ήταν η αντίθεση στο 3ο Μνημόνιο, στην ψήφιση του υφεσιακού Προϋπολογισμού και στο άδικο αντιαναπτυξιακό φορολογικό, καθώς και στην συγκάλυψη του σκανδάλου της λίστα Λαγκάρντ, που άρει το ηθικό πλεονέκτημα της ΔΗΜΑΡ. Κοινός τόπος επίσης ήταν ότι η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ αθέτησε την προεκλογική της δέσμευση για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση με την κοινωνία όρθια και την οικονομία ζωντανή. Κοινός τόπος τέλος, ήταν ότι η ΔΗΜΑΡ με τη στάση της συμπεριλαμβάνεται πλέον στις μνημονιακές δυνάμεις και αναιρεί επί της ουσίας την ταυτότητά της ως κόμμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού.
 
Τελικά, η ομάδα που υπαναχώρησε από τις αρχικές θέσεις του Δικτύου και που επί δυο μήνες “πάγωνε” τη δράση του, οικειοποιήθηκε κατ’ αποκλειστικότητα το όνομα του Αριστερού Δικτύου, ισχυριζόμενη σε σανακοίνωση «ότι το Δίκτυο δεν έχει σχέση με την εκδήλωση που διοργάνωσαν ο Οδυσσέας Βουδούρης και ο Πάρις Μουτσινάς» Δηλαδή, ακριβώς η αντιστροφή της πραγματικότητας.
 
Για την περίπτωση που η επανεγγραφή των γεγονότων γίνεται από πρόθεση, θα ήθελα να επισημάνω ότι τότε δυστυχώς αναπαράγει γνωστές παθογένειες της Αριστεράς, μια κακιά κληρονομιά, που τουλάχιστον η ανανεωτική Αριστερά πάντα ισχυρίζονταν ότι ήταν απαλλαγμένη.
 
Τέλος, θέλω να δηλώσω ότι τουλάχιστον για μένα δεν αποτελεί τόσο θέμα η επιλογή κάποιων φίλων να εμμείνουν στην “ήπια εσωκομματική αντιπολίτευση”, όσο το αν συνειδητοποιούν το ιστορικό δίδαγμα, σύμφωνα με το οποίο το περιεχόμενο της πολιτικής καθορίζεται τελικά από τον τρόπο που την ασκούμε.

*Έχει σπουδάσει σύγχρονη ιστορία και πολιτικές επιστήμες, εργάζεται ως επιστημονικός συνεργάτις και είναι ιδρυτικό μέλος του «Αριστερού Δικτύου».