Οι νέες πολιτικές συνθήκες επιβάλλουν μια άλλη θεώρηση του Γυναικείου Κινήματος που επανακάμπτει με  ουσιαστική δράση μέσα στην ελληνική κοινωνία και που συγκροτημένα, επίσημα και κυρίως ελεύθερα  αποδεικνύει για άλλη μια φορά τον ενωτικό, διαπολιτικό και διαπολιτιστικό χαρακτήρα του.

Χρόνια τώρα η Ελληνική Πολιτεία έχει διακόψει  επαφές  με το Μισό του Ουρανού της, την ίδια στιγμή που οι γυναίκες αγωνίζονται καθημερινά εναντίων αυτής της κοινωνικής παγωνιάς που επιμένει να δείχνει το πιο σκληρό της πρόσωπο στις  Γυναίκες που ζουν και εργάζονται – αν εργάζονται-.

Σε μια επικράτεια όπου οι αναθυμιάσεις των σεξιστικών υπονόμων φτάσανε σε κάθε ρετιρέ και  κάθε αριβίστας συναγωνίζεται τον κυνισμό των Golden Boys και των Αγορών, διαιωνίζοντας το  δικαίωμα στη βία, το Γυναικείο Κίνημα πλήττεται από ΦΤΩΧΕΙΑ και ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ με σοβαρές συνέπειες πάνω στην προσωπική ζωή των Γυναικών αλλά και στον εξαρτημένο από αυτές περίγυρο τους  και απορώ πως σε τέτοιες στιγμές  καμία γυναικεία οργάνωση δεν παίρνει την πρωτοβουλία να ξεκινήσει έναν πολιτικό διάλογο που θα ενεργοποιήσει την Πολιτεία μας ώστε να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στις Γυναίκες, μια  και διαθέτουμε θεσμοθετημένη νομοθεσία για την Ισότητα των φύλων.

Είναι άξια μελέτης η ευκολία με την οποία τα κόμματα, παράτησαν στην τύχη τους τις Γυναίκες πριμοδοτώντας  οτιδήποτε  μπορούσε να αντικαταστήσει τα αιτήματα του Γυναικείου Κινήματος, με μια unisex χειραφέτηση  όπου «πράγματα» όπως το σώμα, η μητρότητα, ο γάμος , η μόρφωση μεταποιήθηκαν ως μέσον για καριέρα και κοινωνική καταξίωση, συγχρόνως με τη Γραμματεία Ισότητας που με υπουργική απόφαση επέστρεφε με μεγάλη άνεση στην Ευρωπαϊκή Ένωση ένα χρηματικό ποσόν ύψους 2.000.000 ευρώ προορισμένο για γυναικεία καλλιτεχνική δημιουργία, όταν υπήρχαν αγωνίστριες γυναίκες  αβοήθητες που πάλευαν στα μεγάλα κύματα της ανεργίας και  με την ψυχή στο στόμα προσπαθούσαν να δημιουργήσουν.

Θα ήταν καταπληκτικό να εισακουστεί το αίτημα για την δημιουργία ενός πρώτου Σπιτιού των Γυναικών στην Αθήνα, ενός χώρου αυτοδιοικούμενου,  όπου θα μπορούν να εμφανίζουν οι γυναικείες ομάδες τη δουλειά τους, που θα συντονίζονται  με άλλες ομάδες αλληλεγγύης, προστασίας, άμεσης βοήθειας και παροχής τεχνογνωσίας σε γυναίκες βρισκόμενες  σε ανάγκη, σε προβληματισμό, σε αναζήτηση, σε ανασυγκρότηση, σε προσαρμογή έτσι που ο πόνος τους να μην γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης και που η κοινωνική τους χειραφέτηση να υποστηρίζεται ως πολιτικό δικαίωμα και να συνυπολογίζεται ως κοινωνική αρετή.  

Ένα ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ όπως υπάρχει σε κάθε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, όταν η πολιτεία αναγνωρίζει και τιμά δημόσια τους αγώνες του Φεμινιστικού Κινήματος ενάντια στον μισογυνισμό και σε κάθε παράδοση που επιμένει να κουνά το δάχτυλο της  βουτηγμένο στο αίμα και στο σκοτάδι της ανθρώπινης Ιστορίας. Η καμπάνια για το Σπίτι των Γυναικών έχει αρχίσει με τη συλλογή υπογραφών. Πρόσθεσε εδώ και τη δική σου…

* Νένα Βενετσάνου, συνθέτης και τραγουδίστρια